Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καλὸν γὰρ τὴν μὲν διάνοιαν προαιρεῖσθαι τὰ βέλτιστα, τὴν δὲ παιδείαν τὴν τοῦ ῥήτοροσ καὶ τὸν λόγον πείθειν τοὺσ ἀκούοντασ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1703)
ὅθεν Ἀπόλλων ἀφείλετο τῆσ μαντικῆσ αὐτῆσ τὸ πείθειν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 12 5:17)
παραιτουμένου δ’ ἐκείνου, καὶ τὰ περὶ αὐτῆσ ἄνωθεν ὡσ ἐγένετο διηγουμένου, τραχύτερον ὁ Σκιπίων ἐκέλευεν αὐτὸν μηδὲν ἀφαιρεῖσθαι βίᾳ των Ῥωμαικῶν λαφύρων, ἀλλ’ ἐσ τὸ μέσον καταθέντα αἰτεῖν, καὶ πείθειν, εἰ δύναιτο.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 3:3)
οὕτω καὶ Σαρδοῦσ ἀφῃρέθητε διὰ τὴν θάλασσαν, ἣ πέφυκε πείθειν ἅπαντασ ἀεὶ τοῦ πλέονοσ ὀρέγεσθαι διὰ τὴν ἐν αὐτῇ ταχυεργίαν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 7:10)
καὶ ἀλλαχοῦ πάλιν ἐγὼ δὲ οἶμαι τὴν μὲν εἰρήνην ἄγειν οὐχ ὑμᾶσ δεῖν πείθειν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 26:3)
καὶ μὴν εἰ μὲν ἄλλου του χάριν λόγοσ εὑρέθη ἢ τοῦ πείθειν, ἴσωσ ἄν τισ ἀμφισβήτησισ ἦν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 8:3)
ἀντὶ γὰρ τοῦ πείθειν ἐκείνουσ περὶ ὧν ὁ ἡγεμὼν ἀπέστειλεν, ἠναγκαζόμην αὖθισ ἐφιέναι παρ’ ἐκείνων εἰσ τὸ τοῦ ἡγεμόνοσ δικαστήριον, καὶ δύο γε ἀντὶ μιᾶσ αἱ δίκαι γίγνονται, καὶ δικαστὴσ πάλιν ὁ αὐτὸσ ὅσπερ ἐξ ἀρχῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 22:9)
τὸ μὲν τοίνυν ἐξ ἀρχῆσ πείθειν ὑμᾶσ πλεῖν λόγου ἐδεῖτο ἴσωσ καὶ πλείονοσ τῆσ ἐξετάσεωσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 4:4)
νῦν δὲ δή που δικαιότερον πείθοντ’ ἂν ἡμῖν οἱ Θηβαῖοι, ὅταν πρεσβείασ Λακεδαιμονίων καλούσησ ἡμᾶσ ἐπ’ αὐτοὺσ, οὕτω προνοουμένουσ ὁρῶσι σφῶν ὥσθ’ ὅπωσ μηδὲν ἀναγκασθῶμεν κακὸν αὐτοὺσ ἐργάσασθαι παρακαλεῖν καὶ λόγῳ πείθειν, ἀλλὰ μὴ τοῖσ ὅπλοισ βιάζεσθαι, παρὸν ἡμῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 8:9)
μὴ τοίνυν ἃ πρὸσ Θηβαίουσ δεῖ, λέγειν ταῦτα πρὸσ ὑμᾶσ ἐᾶτε τοὺσ ῥήτορασ, μηδ’ ἄν τισ ἐγχειρῇ τὰ μὴ ὑμέτερα ὑμᾶσ πείθειν, ἀνέχεσθε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 9:1)
ὅ μοι καὶ αὐτὸ δικαίωσ ἂν συλλαμβάνοι πρὸσ τὸ πείθειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 10:7)
μέγιστον δὲ πάντων ἱερὰ καὶ τάφουσ αἰσχυνθέντεσ καὶ τὸ τῆσ Ῥόδου μέχρι τούτου ζηλωτὸν ὄνομα, παύσασθε τοῦ σεισμοῦ τούτου, ὃσ ὑμῖν πανταχοῦ συμπεριέρχεται, καὶ μὴ δευτέρων σχετλιωτέρων δεῖσθε, ἀλλὰ γένεσθε ἐν ὑμῶν αὐτῶν, ἵν’ ἡμεῖσ τε ἐφ’ ὑμῖν ὡσ ἑταίροισ ἀγαθοῖσ φιλοτιμώμεθα καὶ ὑμεῖσ ἐφ’ ἡμῖν ὡσ οἱοίσ πείθειν ὅτου καιρὸσ ἀεί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 16:1)
εἰ δὲ πισιευτικῆσ ἢ διδασκαλικῆσ οὐ διαφέρομαι τὰ νῦν εἶναι, ἀλλ’ οὖν τό γε πείθειν αὐτῷ προστίθησιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 46:1)
ὅτε τοίνυν τὸ πείθειν ἐστὶ τῆσ ῥητορικῆσ, οὐ λέγουσι τὰ δοκοῦντα τοῖσ πολλοῖσ οἱ ῥήτορεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 46:2)
οὐκοῦν εἰ μὲν ἡ ῥητορικὴ πειθοῦσ δημιουργὸσ καὶ τὸ πείθειν τῶν ῥητόρων, οὐ κολακεύουσιν οἱ ῥήτορεσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 46:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION