Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ δὴ κεκλήσθων θεοὶ πάντεσ καὶ θεῶν παῖδεσ καὶ διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε καὶ πόλιν τήνδε θάλλειν δι’ αἰῶνοσ καὶ μὴ παύσασθαι πρὶν ἂν μύδροι τε ὑπὲρ θαλάττησ πέσοιεν καὶ δένδρα ἦρι θάλλοντα παύσηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 32:7)
οὐ γὰρ δὴ τοῦ γε πράγματοσ φθαρέντοσ, ἀεὶ γὰρ ἔστιν, ὅταν παύσηται, οὐχ ἕξει τὴν τέχνην, πάλιν δ’ εὐθὺσ οἰκοδομήσει πῶσ λαβών;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 29:1)
"ὑμῖν, ὦ Χῖοί τε καὶ κύριοι, τὸ μὲν γινόμενον πρᾶγμα παρὰ τῶν οἰκετῶν οὐδέποτε μὴ παύσηται·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:64)
γίνεται δὲ ἐδώδιμοσ ὅταν τοῦ οἴστρου παύσηται, μίσγεται δὲ μετὰ τὴν φωλείαν, ὥσ φησι Θεόφραστοσ, καὶ ἑώσ μὲν ἂν ἔχῃ μικρὰ τὰ κυήματα, δυσάλωτοσ, ὅταν δὲ μείζω γένηται, διὰ τὸν οἴστρου ἁλίσκεται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 63 1:7)
ἐπειδὰν δὲ παύσηται τὸ δεινὸν καὶ διαλυθῶσι, τὸ μὲν ἀκμαιότερον ἔσβεσται τῆσ ταραχῆσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 56:2)
δεῖ δὲ τοὺσ νοῦν ἔχοντασ οὕτωσ χρῆσθαι τοῖσ αὐτομάτοισ ἀγαθοῖσ ὥστε ὑπαρχόντων μὲν αὐτῶν μηδένα ἐγκαλεῖν, ἐὰν δὲ παύσηταί ποτε, μηδένα ἐφήδεσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 1:3)
τελευταῖόσ μοι λόγοσ ἐστίν, ὅτι τῆσ Ἀλβανῶν πόλεωσ οὐθὲν ἔτι παρακινεῖ μέροσ τοῦ πολιτεύματοσ ὀκτωκαιδεκάτην ἤδη γενεὰν οἰκουμένησ καὶ πάντα ἐν κόσμῳ τὰ συνήθη καὶ πάτρια ἐπιτελούσησ, ἡ δ’ ὑμετέρα πόλισ ἀδιακόσμητόσ ἐστιν ἔτι καὶ ἀδιάτακτοσ, ἅτε νεόκτιστοσ οὖσα καὶ ἐκ πολλῶν συμφορητὸσ ἐθνῶν, ᾗ μακρῶν δεῖ χρόνων καὶ παθημάτων παντοδαπῶν, ἵνα καταρτισθῇ καὶ παύσηται ταραττομένη καὶ στασιάζουσα ὥσπερ νῦν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 10 10:1)
Ἕλκεα οὐ κεκαθαρμένα οὐκ ἐθέλει ξυνιέναι ξυναγόμενα, οὐδ’ αὐτόματα ξυνέρχεται, Ὧν τὰ περιέχοντα φλεγμαίνει τοῦ ἕλκεοσ, ἔστ’ ἂν μὴ παύσηται τῆσ φλεγμασίησ, οὐκ ἐθέλει ξυνιέναι‧ οὐδὲ ὧν τὰ περιέχοντα τοῦ ἕλκεοσ μελανθῇ αἵματοσ σηπεδόνι, ἢ καὶ κιρσοῦ παρέχοντοσ τὴν ἐπιῤῬοὴν τοῦ αἵματοσ, οὐδὲ ταῦτα ἐθέλει ξυνιέναι, ἢν μὴ τὰ περιέχοντα τοῦ ἕλκεοσ ὑγιέα ποιήσῃσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΕΛΚΩΝ., 8.1)
Ὅσα δὲ πιπτόντων ἢ ἄλλῳ τῳ τρόπῳ διακόπτεται καὶ φλᾶται, καὶ ἀνοιδίσκεται τὰ περιέχοντα τὸ ἕλκοσ, καὶ, διαπυήσαντα, πῦον ἀπὸ τῶν οἰδημάτων ἀποχωρέει κατὰ τὸ ἕλκοσ, τῶν τοιούτων ὅ τι ἂν δοκέη δεῖσθαι καταπλάσιοσ, οὐ χρὴ αὐτὸ τὸ ἕλκοσ καταπλάσσειν, ἀλλὰ τὰ περιέχοντα, ὅκωσ τὸ πῦον ἀποχωρέῃ, καὶ τὰ σκληρυνόμενα λαπαχθῇ‧ ἐπειδὰν δὲ λαπαχθῇ, καὶ ἡ φλεγμασίη παύσηται, ἐπὶ τὰ ἀφεστηκότα σπόγγουσ ἐπιδέων προσιστάναι, ἀρχόμενοσ ἀπὸ τοῦ ὑγίεοσ ὀλίγον προσχωρέων‧ ἐπὶ δὲ τῷ σπόγγῳ ἄνωθεν φύλλα ἐπέστω συχνά.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΕΛΚΩΝ., 10.3)
Ὅτεῳ μὲν οὖν ἂν τετελειωμένῳ ἤδη ἐκπεσὼν μὴ ἐμπέσῃ, ὁδοιπορέειν μὲν δύναται, ὅταν ὁ χρόνοσ ἐγγένηται, καὶ ἡ ὀδύνη παύσηται, καὶ ἐθισθῇ τὸ ἄρθρον ἐν τῇ σαρκὶ ἐνστροφᾶσθαι‧ ἀναγκάζεται μέντοι ἰσχυρῶσ ξυγκάμπτειν κατὰ τοὺσ βουβῶνασ ὁδοιπορέων, διὰ δισσὰσ προφάσιασ, ἅμα μὲν ὅτι πολλῷ βραχύτερον τὸ σκέλοσ γίνεται διὰ τὰ προειρημένα, καὶ τῇ μὲν πτέρνῃ καὶ πάνυ πολλοῦ δέεται ψαύειν τῆσ γῆσ‧ μόλισ δὲ τῷ στήθεϊ τοῦ ποδὸσ καθικνέεται, καὶ οὐδὲ οὕτωσ, ἢν μὴ κάμψῃ αὐτὸσ ἑωυτὸν κατὰ τοὺσ βουβῶνασ, καὶ τῷ ἑτέρῳ σκέλεϊ κατὰ τὴν ἰγνύην ἐπιξυγκάμψῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 58.1)
Ὁκόσοισι μὲν οὖν ἂν ἤδη ἠνδρωμένοισι τοῦτο τὸ ἄρθρον ἐκπεσὸν μὴ ἐμπέσῃ, οὗτοι, ὁκόταν αὐτοῖσιν ἡ ὀδύνη παύσηται καὶ τὸ ἄρθρον ἐθισθῇ ἐν τῷ χωρίῳ τούτῳ στροφᾶσθαι, ἵνα ἐξέπεσεν, οὗτοι δύνανται σχεδὸν εὐθὺσ ὀρθοὶ ὁδοιπορέειν ἄνευ ξύλου, καὶ πάνυ μέντοι εὐθέεσ, ἐπὶ δὲ τὸ σιναρὸν, ἅτε οὔτε κατὰ τὸν βουβῶνα εὔκαμπτοι ἐόντεσ, οὔτε κατὰ τὴν ἰγνύην‧ διὰ οὖν τοῦ βουβῶνοσ τὴν ἀκαμπίην εὐθυτέρῳ ὅλῳ τῷ σκέλεϊ ἐν τῇ ὁδοιπορίῃ χρέονται, ᾒ ὅτε ὑγίαινον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 60.1)
Γίγνονται δὲ αἱ μὲν ἐσ τὰ κάτω χωρία, οἷσιν ἂν περὶ τὰ ὑποχόνδρια τοῦ φλέγματόσ τι ἐγγένηται‧ αἱ δὲ ἄνω, οἷσι τὸ ὑποχόνδριον λαπαρόν τε καὶ ἀνώδυνον διατελέῃ, δύσπνοοσ δέ τινα χρόνον γενόμενοσ παύσηται, ἄτερ φανερῆσ προφάσιοσ ἄλλησ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 18.3)
Χρὴ δὲ οὐδὲ τὰ ἐν τῷ μετώπῳ διὰ παντὸσ τοῦ χρόνου καταπλάσσειν καὶ ἐπιδεῖν, ἀλλ’ ἐπειδὰν παύσηται φλεγμαίνοντα, καὶ τὸ οἴδημα καταστῇ, παύσασθαι καταπλάσσοντα καὶ ἐπιδέοντα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΡΩΜΑΤΩΝ., 13.5)
καὶ μὴν ἄν γε μὴ παύσηται ἐνοχλοῦσα, ὦ Δίκη, οὐκέτι δρασμοῦ δικάσεταί μοι, ἀλλὰ πολλῶν καὶ βαθέων τραυμάτων ἐγὼ γὰρ αὐτίκα μάλα πατάξασ ^ τῷ ξύλῳ ‐ τί τοῦτο;
(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 24:2)
καὶ ἐγὼ τὴν γυναῖκα ἀπιέναι ἐκέλευον καὶ δοῦναι τῷ παιδίῳ τὸν τιτθόν, ἵνα παύσηται κλᾶον.
(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 16:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION