Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἡ γὰρ τιμωρία παύει τῆσ ὀργῆσ, ἡδονὴν ἀντὶ τῆσ λύπησ ἐμποιοῦσα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 112:3)
παύει γὰρ ὀργὴν ὁ χρόνοσ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 3 12:4)
παύει δὲ καὶ ἑτέρου ὀργὴν μείζω ἡ παρ’ ἄλλου ληφθεῖσα τιμωρία πρότερον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 3 13:1)
φῄσ γε, παύει δ’ οὐδέπω.
(아리스토파네스, Peace, Parodos, trochees21)
καὶ Ἀπολλοφάνην μὲν παύει τῆσ σατραπείασ, ὅτι οὐδενὸσ ἔγνω ἐπιμεληθέντα τῶν προεπηγγελμένων, Θόαντα δὲ σατραπεύειν τῶν ταύτῃ ἔταξε·
(아리아노스, Anabasis, book 6, chapter 27 1:2)
δῆλον γὰρ ὅτι μὴ ἀπηγόρευσεν ὑπὸ τοῦ δρόμου, καὶ ἅμα τὸν κάματον παύει αὐτῶν.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 18 2:2)
ἔτι λέγοντα παύει Ἀλέξανδροσ, καὶ χάριν προσωμολόγεεν εἰδέναι.
(아리아노스, Indica, chapter 36 6:1)
ταῦτα διδάξαι θυμὸσ Ἀθηναίουσ με κελεύει,ὡσ κακὰ πλεῖστα πόλει δυσνομίη παρέχει,εὐνομίη δ’ εὔκοσμα καὶ ἄρτια πάντ’ ἀποφαίνει,καὶ θαμὰ τοῖσ ἀδίκοισ ἀμφιτίθησι πέδασ,τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὕβριν ἀμαυροῖ,αὐαίνει δ’ ἄτησ ἄνθεα φυόμενα,εὐθύνει δὲ δίκασ σκολιάσ, ὑπερήφανά τ’ ἔργαπραύ̈νει, παύει δ’ ἔργα διχοστασίησ,παύει δ’ ἀργαλέησ ἔριδοσ χόλον·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 335:24)
ἔρωτα παύει λιμόσ, εἰ δὲ μή, χρόνοσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. e'. KRATHS 2:9)
ὃσ δ’ ἦλθ’ ἔπειτ’, ἀντίπαλον ὁ Σεμέλησ γόνοσ βότρυοσ ὑγρὸν πῶμ’ ηὑρ͂ε κεἰσηνέγκατο θνητοῖσ, ὃ παύει τοὺσ ταλαιπώρουσ βροτοὺσ λύπησ, ὅταν πλησθῶσιν ἀμπέλου ῥοῆσ, ὕπνον τε λήθην τῶν καθ’ ἡμέραν κακῶν δίδωσιν, οὐδ’ ἔστ’ ἄλλο φάρμακον πόνων.
(에우리피데스, episode 8:5)
Ἄγει δὲ μέλασ μὲν καλλίω καὶ κρισιμώτερα πεπλίου, πέπλιον δὲ μέλανοσ μᾶλλον φυσέων καταῤῬηκτικόν ἐστιν‧ ἄμφω δὲ ταῦτα ὀδύνην παύει‧ παύει δὲ καὶ ἄλλα πολλα τῶν ὑπηλάτων‧ κράτιστα δὲ ταῦτα ὧν ἐγὼ οἶδα ἐστίν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 7.9)
Ἄλλωσ δὲ οὔτε δίψαν παύει, ἀλλ’ ἐπιπικραίνει‧ χολῶδεσ γὰρ φύσει χολώδει, καὶ ὑποχονδρίῳ κακόν‧ καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον καὶ φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐσ κενεότητα ἐσέλθη‧ καὶ σπληνὸσ δὲ αὐξητικὸν καὶ ἤπατόσ ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον ἦ‧ καὶ ἐγκλυδαστικόν τε καὶ ἐπιπολαστικόν‧ βραδύπορόν τε γάρ ἐστι διὰ τὸ ὑπόψυχρον καὶ ἄπεπτον εἶναι‧ καὶ οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε διουρητικόν‧ προσβλάπτει δέ τι καὶ διὰ τόδε, ὅτι ἄκοπρόν ἐστι φύσει‧ ἢν δὲ δὴ καὶ ποδῶν ψυχρῶν ποτε ἐόντων ποθῇ, πάντα ταῦτα πολλαπλασίωσ βλάπτει, ἐσ ὅ τι ἂν αὐτέων ὁρμήσῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 17.3)
Ὅκου παραφροσύνην ὕπνοσ παύει, ἀγαθόν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.2)
Κραναῷ δὲ Ἀμφικτύων ἐπαναστάσ, θυγατέρα ὅμωσ ἔχων αὐτοῦ, παύει τῆσ ἀρχῆσ·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 2 12:7)
καὶ τὸν μὲν ὁ ἀνδριὰσ ἐμπεσὼν ὕβρεωσ παύει, τοῦ ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντοσ οἱ παῖδεσ τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 11 9:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION