Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δ’ ἡ Διὸσ παῖσ παρθένοσ Δίκη παρῆν ἔργοισ ἐκείνου καὶ φρεσίν, τάχ’ ἂν τόδ’ ἦν·
(아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, episode 1:8)
τὴν δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο παρθένοσ ἀδμήσ, Καλλιδίκη, Κελεοῖο θυγατρῶν εἶδοσ ἀρίστη·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 16:2)
ὤμοσε δὲ μέγαν ὁρ́κον, ὃ δὴ τετελεσμένοσ ἐστίν, ἁψαμένη κεφαλῆσ πατρὸσ Διὸσ αἰγιόχοιο, παρθένοσ ἔσσεσθαι πάντ’ ἤματα, δῖα θεάων.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀφροδίτην 3:10)
ὡσ ὄφελεν καὶ Φρίξον, ὅτ’ ὤλετο παρθένοσ Ἕλλη, κῦμα μέλαν κριῷ ἅμ’ ἐπικλύσαι·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 5:28)
Βῆ δ’ ἴμεναι προτὶ ἄστυ, φαεινῷ ἀστέρι ἶσοσ, ὅν ῥά τε νηγατέῃσιν ἐεργόμεναι καλύβῃσιν νύμφαι θηήσαντο δόμων ὕπερ ἀντέλλοντα, καί σφισι κυανέοιο δι’ ἠέροσ ὄμματα θέλγει καλὸν ἐρευθόμενοσ, γάνυται δέ τε ἠιθέοιο παρθένοσ ἱμείρουσα μετ’ ἀλλοδαποῖσιν ἐόντοσ ἀνδράσιν, ᾧ καί μιν μνηστὴν κομέουσι τοκῆεσ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 14:15)
ὡσ δὲ σεληναίην διχομήνιδα παρθένοσ αἴγλην ὑψόθεν ἐξανέχουσαν ὑπωροφίου θαλάμοιο λεπταλέῳ ἑανῷ ὑποΐσχεται·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 3:23)
Ἄρτεμισ μὲν οὖν τὰ περὶ θήραν ἀσκήσασα παρθένοσ ἔμεινεν, Ἀπόλλων δὲ τὴν μαντικὴν μαθὼν παρὰ Πανὸσ τοῦ Διὸσ καὶ Ὕβρεωσ ἧκεν εἰσ Δελφούσ, χρησμῳδούσησ τότε Θέμιδοσ·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 4 1:4)
ὁ δὲ εἶπεν, εἰ μὲν ἤδη συνελήλυθεν Ιἄσονι, δώσειν αὐτὴν ἐκείνῳ, εἰ δ’ ἔτι παρθένοσ ἐστί, τῷ πατρὶ ἀποπέμψειν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9 25:8)
αὕτη σύνθηροσ Ἀρτέμιδοσ οὖσα, τὴν αὐτὴν ἐκείνῃ στολὴν φοροῦσα, ὤμοσεν αὐτῇ μεῖναι παρθένοσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 8 2:6)
ἡ δὲ ὡσ σώφρων καὶ παρθένοσ οὖσα οὐκ ἠνέσχετο·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 14 6:9)
ἄλλοτε μὲν ἐσ ἔκτασιν λέλυται τὰ μέλεα, οὐδὲ παλινδρομέει ἐσ κάμψιν, εὖτε μήκιστα κῶλα φαίνεται· ἄλλοτε δὲ κυλλὰ γίγνεται, οὐδὲ ἐσ μῆκοσ ἀποτείνεται· εἰ δὲ ἐκτανύσαι βιᾶται, ὅκωσ ξύλα ἐσ κανόνα καταξέω ν, τὰ μέλεα βραχύτερα ἑωυτέων γίγνεται· τάδε πάσχει ἄμφω τὰ εἴδεα, καὶ ἡ ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσι παρθένοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.120)
γλυκύτητα δὲ καὶ ἐν τῷ Ἀγησιλάῳ θαυμαστὴν ἐποίησεν εἰπών, ὁπότε γε μὴν πορεύοιτο, συντεταγμένον μὲν οὕτωσ ἦγε τὸ στράτευμα, ὡσ ἂν ἐπικουρεῖν μάλιστα ἑαυτοῖσ δύναιντο, εἶτα παράδειγμα ἐπήνεγκεν, ὡσ ἂν ἀφελὴσ ἀνὴρ γλυκύτητα μετὰ σεμνότητοσ ἐμφαίνων, ἡσύχωσ δέ, ὥσπερ ἂν παρθένοσ ἡ σωφρονεστάτη προβαίνοι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ γλυκύτητοσ. 5:1)
τί γὰρ ἐοίκε στρατοπέδῳ παρθένοσ;
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ γλυκύτητοσ. 5:3)
ὅμωσ δὲ τὸ μὲν εἰπεῖν παρθένοσ ἡ σώφρων εὐτέλειαν εἶχε, τὸ δὲ ἀναστρέψαι καὶ τὸ παρακολουθοῦν πρόθεσιν εἶναι τοῦ προσώπου σεμνότητα μετὰ γλυκύτητοσ εἰργάσατο, ὥσπερ ἂν ἡ σωφρονεστάτη παρθένοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ γλυκύτητοσ. 5:4)
παρθένοσ γάρ ἐστι μετ’ Ἀθηνᾶν μόνη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 5:17)

SEARCH

MENU NAVIGATION