Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἃ δ’ ἐστὶν ἐγγυτάτω τῆσ αἰτίασ καθ’ ἣν ἡ παροῦσα κρίσισ ἐστί, ταῦτ’ ἐρῶ διὰ βραχέων.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1094)
ὡσ δ’ ἡ παροῦσα ἐκκλησία διελύθη, ἐξώρκιζον τοὺσ συμμάχουσ οἱ τοῦ Φιλίππου πρέσβεισ ἐν τῷ στρατηγίῳ τῷ ὑμετέρῳ.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 85 1:2)
ἔστι γὰρ οἱο͂ν ἀγορά τισ καὶ αὐλὴ κοινὴ τῶν Ἑλλήνων καὶ πανήγυρισ, οὐχ ἣν διὰ δυοῖν ἐτοῖν συμπληροῖ αὐτῇ τὸ Ἑλληνικὸν, καθάπερ ἡ παροῦσα αὕτη, ἀλλ’ ἣν διὰ παντὸσ ἔτουσ καὶ καθ’ ἡμέραν ἑκάστην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 7:2)
ἥ τε γὰρ παροῦσά σοι τῆσ γενέσεωσ ἀρχὴ μέγιστον ἀγαθὸν ἐπάγουσα τὸν ἐνιαυτὸν ἐξ ἀρχῆσ εἰσ τέλοσ, ἥ τε αὐτίκα διαδεξομένη ταύτην ἑτέρα πάλιν ἀρχὴ, καὶ ταῦθ’ ἑνὸσ ὄντοσ ἔτουσ καὶ ταὐτοῦ, καθέστηκε, τὸ πατρῷόν σοι προγονικὸν ἐπὶ χρηστῇ τύχῃ τροφεῖον ἀποδιδοῦσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 7:2)
ἀλλὰ μὴν τό γε κέρδοσ τῆσ πανηγύρεωσ οὐχ ὅσον ἡ παροῦσα εὐθυμία οὐδ’ αἱ τῶν ἐκ τοῦ πρότερον χρόνου δυσκολιῶν λύσεισ καὶ ἀπαλλαγαὶ, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆσ τελευτῆσ ἡδίουσ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ ὡσ ἄμεινον διάξοντασ, καὶ οὐκ ἐν σκότῳ τε καὶ βορβόρῳ κεισομένουσ, ἃ δὴ τοὺσ ἀμυήτουσ ἀναμένειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος 4:6)
ἐπεὶ οὖν ἡ παροῦσα πραγματεία οὐ θεωρίασ ἕνεκά ἐστιν ὥσπερ αἱ ἄλλαι οὐ γὰρ ἵνα εἰδῶμεν τί ἐστιν ἡ ἀρετὴ σκεπτόμεθα, ἀλλ’ ἵν’ ἀγαθοὶ γενώμεθα, ἐπεὶ οὐδὲν ἂν ἦν ὄφελοσ αὐτῆσ, ἀναγκαῖον ἐπισκέψασθαι τὰ περὶ τὰσ πράξεισ, πῶσ πρακτέον αὐτάσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 12:2)
"ἐλαίου δὲ τοῦ ἐν γυμνασίοισ ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶ καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 34 1:9)
ἴστε δήπου καὶ αὐτοὶ ὅσου ἀξία ἐστὶν γυνὴ ἐν ταῖσ νόσοισ, παροῦσα κάμνοντι ἀνθρώπῳ ἐπείσθη δὴ τὸ παιδίον, ὃ ἔτεκεν ἡ θυγάτηρ ἡ Νεαίρασ ταυτησὶ ὅτ’ ἐξεπέμφθη ὑπὸ τοῦ Φράστοροσ κυοῦσα, πυθομένου ὅτι οὐ Στεφάνου εἰή θυγάτηρ ἀλλὰ Νεαίρασ, καὶ ὀργισθέντοσ ἐπὶ τῇ ἀπάτῃ, πάλιν λαβεῖν καὶ ποιήσασθαι υἱὸν αὑτοῦ, λογισμὸν ἀνθρώπινον καὶ εἰκότα λογιζόμενοσ, ὅτι πονηρῶσ μὲν ἔχοι καὶ οὐ πολλὴ ἐλπὶσ εἰή αὐτὸν περιγενήσεσθαι, τοῦ δὲ μὴ λαβεῖν τοὺσ συγγενεῖσ τὰ αὑτοῦ μηδ’ ἄπαισ τετελευτηκέναι ἐποιήσατο τὸν παῖδα καὶ ἀνέλαβεν ὡσ αὑτόν·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 88:1)
καὶ ἡ ἐμπειρία δὲ σὺν τῷ φιλοπόνῳ πολλὴ αὐτοῖσ παροῦσα παντὸσ ἐπήγετο δεινοῦ καταφρονεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 46 5:1)
τοῖσ μὲν οὖν θρασυτάτοισ αὐτῶν ἐδόκει κράτιστον εἶναι χωρεῖν ἐπὶ τὸν χάρακα τῶν Ῥωμαίων ἐξ ἐφόδου, τέωσ πολλοὶ μὲν ἔκαμον ὑπὸ τραυμάτων, ἀπειρήκεσάν θ’ ἅπαντεσ ὑπὸ κόπου ὅπλα τε ἄχρηστα τοῖσ πλείστοισ ἦν, τὰ μὲν ἀπεστομωμένα τὰσ ἀκμάσ, τὰ δὲ κατεαγότα καὶ βοήθεια παρὰ τῶν οἴκοθεν ἀκραιφνὴσ οὔπω παρῆν οὐδεμία αὐτοῖσ, ἡ δὲ σφῶν αὐτῶν δύναμισ πολλή τε οὖσα καὶ ἀγαθὴ καὶ ὡπλισμένη καλῶσ ἐμπειροπόλεμόσ τε καὶ οὐ προσδεχομένοισ ἐξαπιναίωσ παροῦσα, φοβερὰ καὶ τοῖσ εὐτολμοτάτοισ φανήσεσθαι ἔμελλε.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 14 4:1)
εἰ μὲν οὖν, ἔφη, ἥδε ἡ ἀρχὴ μεθ’ ὁμονοίασ εἰσῆλθεν εἰσ τὴν πόλιν ἐπὶ τῷ πάντων ἀγαθῷ παροῦσα σὺν οἰωνοῖσ τε καὶ ὀττείαισ, πολλῶν ἂν ἡμῖν ἐγίνετο καὶ μεγάλων ἀγαθῶν αἰτία, χαρίτων, ὁμοφροσύνησ, εὐνομίασ, ἐλπίδων χρηστῶν παρὰ τοῦ δαιμονίου, μυρίων ἄλλων·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 45 1:1)
ἄρτι δ’ αὐτῶν τὴν ἀρχὴν παρειληφότων ἀγγέλλεται στρατιὰ Οὐολούσκων πολλὴ παροῦσα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 56 1:2)
ὥσπερ γὰρ ἐν ἐκείναισ ἡ μὲν ἐλευθέρα καὶ σώφρων γαμετὴ κάθηται μηδενὸσ οὖσα τῶν αὑτῆσ κυρία, ἑταίρα δέ τισ ἄφρων ἐπ’ ὀλέθρῳ τοῦ βίου παροῦσα πάσησ ἀξιοῖ τῆσ οὐσίασ ἄρχειν, σκυβαλίζουσα καὶ δεδιττομένη τὴν ἑτέραν·
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 1 1:2)
ἤδη δ’ ἔγωγε κἀκεῖνο ἐνεθυμήθην, ὅτι παραμυθούμενοσ τὴν ὀργὴν τὴν κατειληφυῖαν αὐτοὺσ ἐπὶ ταῖσ παρούσαισ συμφοραῖσ, ὧν αἱ πλείουσ παράλογοί τε συνέβησαν αὐτοῖσ καὶ ἀπροσδόκητοι, καὶ παρακαλῶν τὰσ συμφορὰσ γενναίωσ ὑφίστασθαι μὴ ἀφανίζοντασ τὴν τῆσ πόλεωσ ἀξίωσιν, ἀπαλγήσαντασ δὲ τὰ ἴδια τοῦ κοινοῦ τῆσ σωτηρίασ ἀντιλαμβάνεσθαι, καὶ μετὰ τοῦτο διεξελθών, ὅτι τὴν κατὰ θάλατταν ἀρχὴν βεβαίωσ ἔχοντεσ οὔτε ὑπὸ βασιλέωσ οὔτε ὑπὸ Λακεδαιμονίων οὔτε ὑπ’ ἄλλου ἀνθρώπων ἔθνουσ οὐδενὸσ καταλυθήσονται ὧν ἡ πίστισ οὐχ ἡ παροῦσα ἦν ἀλλ’ ἡ μέλλουσα, οὐδ’ ἐν τῇ προνοίᾳ τὸ βέβαιον ἔχουσα ἀλλ’ ἐν ταῖσ ἐλπίσιν, ἔπειτα τούτων ἐπιλαθόμενοσ ἀξιοῖ μὴ πιστεύειν τῇ ἐλπίδι, ἧσ ἐν τῷ ἀπόρῳ ἡ ἰσχύσ.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 471)
ἡ ἀρετὴ ἡ κυνὸσ παροῦσα.
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ καλλωπισμοῦ. 6:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION