Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τούτου <ἡ> γυνὴ Λαοδάμεια καὶ μετὰ θάνατον ἤρα, καὶ ποιήσασα εἴδωλον Πρωτεσιλάῳ παραπλήσιον τούτῳ προσωμίλει.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 3 45:2)
ὡσ ὅστισ αἰσχύνῃ τοῦτο παρέρχεται καὶ δι’ εὔνοιαν τὴν πρὸσ τὴν πόλιν παραπλήσιον ποιεῖ ὥσπερ ἂν εἰ τὴν ναυμαχίαν παρέρχοιτο δι’ εὔνοιαν τὴν πρὸσ τὴν πόλιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 44:3)
πολεμίουσ δὲ οὐ τοὺσ ἀσθενεστάτουσ εἵλοντο, ἀλλὰ τοὺσ πλεῖστα ἀνασχέσθαι δυνατωτάτουσ, δυοῖν ἐναγόντοιν, ἑνὸσ μὲν τοῦ μηδὲν τῶν ἐσχάτων, ὅσον εἰσ γνώμην καὶ παρασκευὴν ἧκε τῶν βαρβάρων, ἐλλελεῖφθαι τοῖσ Ἕλλησι τὸ μὴ οὐ πεπονθότασ εἶναι, ἀνθ’ ὧν δεῖν ἀμύνεσθαι καὶ μηδαμῶσ μικρῶσ, ἑτέρου δὲ τοῦ πρὸσ τὸν λοιπὸν χρόνον ἀσφαλοῦσ τῇ Ἑλλάδι, ἑώσ ἔγνω βασιλεὺσ παραπλήσιον ποιῶν ἀνταίρων τῇ πόλει ὥσπερ ἂν εἰ πρὸσ φλόγα πολλὴν ἐπιοῦσαν ὕλην ἐπηρμένοσ ἠγωνίζετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 62:12)
ἀφαιροῦσιν οἱ λόγοι τὰ πολλὰ τῶν θαυμάτων καὶ ποιεῖν δοκοῦσί μοι παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ τισ στρατιᾶσ πλῆθοσ ἐξαγγεῖλαι βουλόμενοσ, οἱο͂ν τῆσ Ξέρξου, καὶ πάνυ δὴ θαυμάζων, εἶτα λέγοι μυρίουσ ἢ δισμυρίουσ στρατιώτασ ἰδεῖν, ἵππον δὲ τόσην καὶ τόσην, οὐδὲ πολλοστὸν μέροσ τοῦ παντὸσ λέγων ἐν οἷσ θαυμάζει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 2:3)
ὥστ’ ἐκεῖνον μὲν μάχασ ἄν τισ φαίη πλείστασ κατορθῶσαι, βασιλεῦσαι δὲ ἐλάχιστα, καὶ γενέσθαι μὲν ἀγωνιστὴν μέγαν περὶ βασιλείασ, ἀπολαῦσαι δ’ οὐδὲν ἄξιον τῆσ διανοίασ καὶ τῆσ τέχνησ, ἀλλὰ παθεῖν παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ τισ τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀγωνιζόμενοσ καὶ κρατήσασ τοὺσ ἀντιπάλουσ, εἶτα ἐπαποθάνοι τῇ νίκῃ, πρὶν εὖ καὶ καλῶσ τῇ κεφαλῇ στέφανον ἁρμόσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 8:13)
καὶ ἔπαθον δὴ παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ τισ σώματοσ ἐπιθυμῶν γενέσθαι κύριοσ ὄνυχάσ τινασ καὶ ἄκρα λάβοι ἀντὶ ὅλου τοῦ σώματοσ καὶ ταῦτα ἔχειν οἰοίτο ἅπερ ἐβούλετο·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 13:5)
ἔτι δ’ οὔτ’ ἰσχύειν αὐτοῖσ συνέφερε τοὺσ ἀρχομένουσ διὰ τὰσ ἐπιβουλὰσ οὔτ’ ἀσθενεῖσ εἶναι διὰ τοὺσ παρὰ τῶν ἔξωθεν αὖ πολέμουσ καὶ ὅπωσ ᾖ τι πλέον τῆσ συμμαχίασ, ἀλλ’ ἐπεπόνθεσαν πρὸσ αὐτοὺσ παραπλήσιον ὅπερ οἱ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ τῇ μὲν εἰσ τοὔμπροσθεν ἄγοντεσ, τῇ δ’ εἰσ τοὔπισθεν ἀνθέλκοντεσ, οὐκ ἔχοντεσ ὅ τι χρήσονται, ἀλλ’ οἱο͂ν εἶναί τε καὶ μὴ εἶναι αὐτοὺσ βουλόμενοι αὐτοὶ μεταχειριζόμενοί τε καὶ ἄγοντεσ, ἐν οἷσ σπεύδουσιν εἰπεῖν οὐκ ἔχοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 16:5)
τὸ δὲ πάντων γελοιότατόν τε καὶ ἀτοπώτατον, ἐπὶ γὰρ τοὺσ ἀφισταμένουσ αὐτῶν τοὺσ λοιποὺσ ἐν νῷ τὸ αὐτὸ ποιεῖν ἔχοντασ ἠνάγκαζον ἰέναι, παραπλήσιον ποιοῦντεσ ὥσπερ ἂν εἰ αὐτοὺσ τοὺσ ἀφεστηκότασ ἐφ’ ἑαυτοὺσ ἔπειθον ἰέναι, καὶ οὐκ ἐλογίζοντο τοὺσ τῆσ ἐκείνων ὄντασ μερίδοσ τούτουσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἄγοντεσ, οἷσ οὐκ ἐλυσιτέλει δή που καθ’ αὑτῶν καταδεικνύναι τὸ τοῖσ ἄλλοισ σπουδῇ βοηθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 16:6)
διαβάντι δὲ τὸν Μέλητα ἀπαντᾷ χῶροσ, Ποσειδῶνοσ, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖν, δῶρον τῇ πόλει παραπλήσιόν τι καὶ οὐ παραπλήσιον τῷ περὶ Θετταλίαν λεγομένῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Σμυρναϊκὸσ πολιτικός 5:7)
ἐδόκει γάρ μοι παραπλήσιον εἶναι ὥσπερ ἂν εἰ διὰ παντὸσ τοῦ πελάγουσ ὕφαλοσ διεξελθὼν εἶτ’ ἠναγκαζόμην ἀποδιδόναι λόγον πόσοισ τισὶ τοῖσ πᾶσι ῥοθίοισ ἐνέτυχον καὶ ποίασ τινὸσ τῆσ θαλάττησ παρ’ ἕκαστον αὐτῶν ἐπειρώμην καὶ τί τὸ σῶζον ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 2:7)
παραπλήσιον δὲ τούτῳ τὸ ἐκ τῆσ Ἴσιδοσ, κατ’ ἀρχὰσ ἔτι τῆσ ἀσθενείασ περὶ χηνῶν αὐτῶν γενόμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 11:8)
ἃ χρὴ λογίζεσθαι καὶ μηδὲν νῦν παθεῖν παραπλήσιον, ἀλλ’ ἀτοπώτατον νομίσαι τῶν ἁπάντων εἶναι εἰ Νίσαιαν μὲν καὶ Πηγὰσ καὶ Ἀχαί̈αν ἔχοντέσ ποτε, τούτων ἐθελονταὶ παρεχωρήσαμεν, πλείονοσ ἀξίαν τὴν εἰρήνην τῶν ἀπὸ τοῦ πολέμου πλεονεξιῶν ἡγούμενοι, νυνὶ δ’ ἐξὸν μετὰ τοῦ μηδὲν προέσθαι τῶν ὑπαρχόντων δόξαν φρονήσεωσ ἅμα καὶ δυνάμεωσ προσλαβεῖν οὐκ ἐθελήσομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 7:16)
οὔτε γὰρ τῆσ ἐλευθερίασ ἀποστερῆσαι δή που καὶ καθάπαξ διαφθεῖραι παραπλήσιον οὔθ’ ὅτ’ ἐκείνοισ τοὔλαττον οὐχ ἡρ́μοττεν, ὑμῖν γε τὸ μεῖζον ἐγχωρεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 3:3)
ἀλλ’ ἔστιν ὅπωσ, ὦ πρὸσ Διὸσ, ἴσον ἢ παραπλήσιον εἶναί τῳ φαίνεται μὴ ἀκολουθῆσαι Λακεδαιμονίοισ ἐμβάλλουσι καὶ Λακεδαιμονίοισ ὑπὲρ τούτων ἀντιτάξασθαι ἂν, ἢ καὶ δέξασθαι τοὺσ ἐκπεσόντασ, ὃ κοινὸν ἅπασίν ἐστιν ἀνθρώποισ, καὶ τοὺσ ἐκείνων ὅπωσ μὴ ἐκπεσοῦνται μηδὲ ἀνάστατοι γενήσονται παρασκευάσαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 11:3)
ἤδη δὲ ἔχει τι καὶ αὕτη παραπλήσιον ταῖσ Ἀθήναισ αὐχῆσαι κατὰ τὴν τῶν αὐτοχθόνων ἀνδρῶν τε καὶ ἡρώων φοράν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 7:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION