Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὥσπερ οὖν ἐν τοῖσ γυμνικοῖσ ἀγῶσιν ὁρᾶτε τοὺσ πύκτασ περὶ τῆσ στάσεωσ ἀλλήλοισ διαγωνιζομένουσ, οὕτω καὶ ὑμεῖσ ὅλην τὴν ἡμέραν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ περὶ τῆσ στάσεωσ αὐτῷ τοῦ λόγου μάχεσθε, καὶ μὴ ἐᾶτε αὐτὸν ἔξω τοῦ παρανόμου περιίστασθαι, ἀλλ’ ἐγκαθήμενοι καὶ ἐνεδρεύοντεσ ἐν τῇ ἀκροάσει, εἰσελαύνετε αὐτὸν εἰσ τοὺσ τοῦ παρανόμου λόγουσ, καὶ τὰσ ἐκτροπὰσ αὐτοῦ τῶν λόγων ἐπιτηρεῖτε.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2061)
καὶ αὐτὸν Νωνίου τοῦ φύλακοσ τῶν πυλῶν δεξαμένου τε καὶ τὸν ὑφ’ αὑτῷ στρατὸν ἐγχειρίσαντοσ, ὁ μὲν Λέπιδοσ ἐσ Καίσαρα ἔφευγεν, ὁ δὲ Λεύκιοσ Ῥωμαίοισ ἐδημηγόρει, Καίσαρα μὲν καὶ Λέπιδον αὐτίκα δώσειν δίκην ἀρχῆσ βιαίου, τὸν δὲ ἀδελφὸν αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ ὑπατείαν ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν παρανόμου καὶ πάτριον ἀντὶ τῆσ τυραννικῆσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 4 1:7)
παρανόμου δ’ ὄντοσ καὶ τῶν ὑπάτων προφερόντων αὐτοῖσ τὸν νόμον, ἐλιπάρουν καὶ ἐνέκειντο, καὶ ἐκεκράγεσαν ἐκ τῶν Τυλλίου καὶ Ῥωμύλου νόμων τὸν δῆμον εἶναι κύριον τῶν ἀρχαιρεσιῶν, καὶ τῶν περὶ αὐτῶν νόμων ἀκυροῦν ἢ κυροῦν ὃν ἐθέλοιεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17 1:5)
ἀξιόπιστον δὲ καὶ τὸ τὰ ζητούμενα τῶν ἀποδεδειγμένων καὶ ὁμολογουμένων προσποιεῖσθαι εἶναι περιφανέστερα, ὡσ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτουσ ἀποδείξασ τὸ παράνομον, ὑπολειπομένου ἐξετασθῆναι τοῦ ἀσυμφόρου, ἀξιοπίστωσ προσλαβὼν προσεποιήσατο ἔτι καὶ τοῦ παρανόμου φανερώτερον τὸ ἀσύμφορον, τὸ ζητούμενον τοῦ ἀποδεδειγμένου ἐν οἷσ λέγει, οὕτω γὰρ σφόδρα ἐναντίον τοῖσ νόμοισ τὸ ψήφισμα, μᾶλλον ἀσύμφορόν ἐστιν ἢ παράνομον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 3:1)
καίτοι τὰ μέγιστά γε τῶν πεπολιτευμένων καὶ πεπραγμένων ἐμαυτῷ παραλείπω, ὑπολαμβάνων πρῶτον μὲν ἐφεξῆσ τοὺσ περὶ αὐτοῦ τοῦ παρανόμου λόγουσ ἀποδοῦναί με δεῖν, εἶτα, κἂν μηδὲν εἴπω περὶ τῶν λοιπῶν πολιτευμάτων, ὁμοίωσ παρ’ ὑμῶν ἑκάστῳ τὸ συνειδὸσ ὑπάρχειν μοι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 158:3)
περὶ τοῦ παρανόμου βούλεσθε πρῶτον;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 23:2)
ὡσ δ’ ἄν μοι δοκεῖτε τοὺσ περὶ τοῦ παρανόμου λόγουσ αὐτοὺσ ῥᾷστα μαθεῖν, τοῦθ’ ὑμῖν φράσω·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 30:3)
καὶ ὅτι μὲν ποιεῖν τι τῶν νομιζομένων ἐκώλυσεν ἡμᾶσ τῷ τετελευτηκότι, πατὴρ ὢν αὐτὸσ ἐκείνου, ἴσωσ ἔχει λόγον, καίπερ ὄντοσ παρανόμου τοῦ ἔργου·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 39:2)
πολὺ δὲ μᾶλλον ὑμᾶσ θαυμάζω καὶ ἐλεῶ τῆσ χαλεπῆσ καὶ παρανόμου δουλείασ, ἐν ᾗ ζεύξαντεσ αὑτοὺσ ἔχετε, οὐχ ἑνὶ δεσμῷ μόνον περιβαλόντεσ οὐδὲ δυσίν, ἀλλὰ μυρίοισ, ὑφ̓ ὦν ἄγχεσθε καὶ πιέζεσθε πολὺ μᾶλλον τῶν ἐν ἁλύσει τε καὶ κλοιῷ καὶ πέδαισ ἑλκομένων.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΤΩΝ ΕΝ ΚΙΛΙΚΙΑΙ ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. 12:1)
συνιόντεσ τε πολλάκισ οἱ πλεῖστον ἐξ αὐτῶν δυνάμενοι διελέγοντο πρὸσ ἀλλήλουσ περὶ τῆσ καταλύσεωσ τῆσ παρανόμου ἀρχῆσ, καὶ ἐδόκει αὐτοῖσ, ἐπειδὰν πρῶτον εἰσ τὸ συνέδριον ὑπὸ τοῦ Τυλλίου ἀναχθῶσιν, ἀναγκάσαι τὸν ἄνδρα τὰσ ῥάβδουσ ἀποθέσθαι καὶ τὰ λοιπὰ τῆσ ἀρχῆσ σύμβολα·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 8 3:2)
ὡσ εἴθε καὶ τῶν ἄλλων ἀνεκόπησαν τότε αἱ τόλμαι εὐθὺσ ἀρξαμένων παρανομεῖν, καὶ οὐκ ἂν ἐπολέμει μέχρι νῦν τὸ Λάμβδα τῷ Ῥῶ διαμφισβητοῦν περὶ τῆσ κισήρεωσ καὶ κεφαλαργίασ, οὔτε τὸ Γάμμα τῷ Κάππα διηγωνίζετο καὶ ἐσ χεῖρασ μικροῦ δεῖν ἤρχετο πολλάκισ ἐν τῷ γναφείῳ ὑπὲρ γναφάλλων, ἐπέπαυτο δ’ ἂν καὶ πρὸσ τὸ Λάμβδα μαχόμενον, τὸ μόγισ ἀφαιρούμενον αὐτοῦ καὶ μάλιστα παρακλέπτον, καὶ τὰ λοιπὰ δ’ ἂν ἠρέμει συγχύσεωσ ἄρχεσθαι παρανόμου·
(루키아노스, Judicium vocalium, (no name) 4:1)
πᾶσ δὲ ἀνήρ, οὗ καὶ σμικρὸν ὄφελοσ, ἐνδεικνύτω ταῖσ ἀρχαῖσ εἰσ κρίσιν ἄγων τὸν ἐπιβουλεύοντα βιαίου πολιτείασ μεταστάσεωσ ἅμα καὶ παρανόμου·
(플라톤, Laws, book 9 22:4)
ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων ἑταίρων ὁ Βροῦτοσ Στατίλιόν τε παρέλιπε τὸν Ἐπικούρειον καὶ Φαώνιον ἐραστὴν Κάτωνοσ, ὅτι πόρρωθεν αὐτοῖσ τοιαύτην τινὰ κύκλῳ περιβαλόντοσ ἐν τῷ διαλέγεσθαι καὶ συμφιλοσοφεῖν πεῖραν, ὁ μέν Φαώνιοσ ἀπεκρίνατο χεῖρον εἶναι μοναρχίασ παρανόμου πόλεμον ἐμφύλιον, ὁ δὲ Στατίλιοσ ἔφη τῷ σοφῷ καὶ νοῦν ἔχοντι διὰ φαύλουσ καὶ ἀνοήτουσ κινδυνεύειν καὶ ταράττεσθαι μὴ καθήκειν.
(플루타르코스, Brutus, chapter 12 3:1)
καίτοι λέγεται Καμερίνων ἄνδρασ ὁμοῦ χιλίουσ διαπρεπῶσ ἀγωνισαμένουσ ἐν τῷ πολέμῳ δωρησάμενοσ πολιτείᾳ, δοκοῦντοσ εἶναι τούτου παρανόμου καί τινων ἐγκαλούντων, εἰπεῖν ὅτι τοῦ νόμου διὰ τὸν τῶν ὅπλων ψόφον οὐ κατακούσειεν.
(플루타르코스, Caius Marius, chapter 28 2:2)
ἐπεὶ δ’ ὁ μὲν μηδενὸσ τῶν ἀπὸ μαντικῆσ καταφρονῶν, ὁ δὲ πάντα ὑπερορῶν ὁμοίωσ ἀπώλοντο, χαλεπὴ μὲν ἐν τούτοισ ἡ ἀσφάλεια καὶ δύσκριτοσ, ἐπιεικέστερον δὲ τοῦ παρανόμου καὶ αὐθάδουσ τὸ μετὰ δόξησ παλαιᾶσ καὶ συνήθουσ δι’ εὐλάβειαν ἁμαρτανόμενον.
(플루타르코스, Comparison of Nicias and Crassus, chapter 5 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION