Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πάντα γὰρ τὸν ἄνω χρόνον κατασχὼν ἐμαυτὸν ἐξ οὗ ταῦθ’ ἃ σύνιστε ἐγένετο, καὶ οὔτε πρὸσ παραμυθίαν τῶν πολιτῶν ὁρμήσασ οὔτ’ ἄλλο πράξασ οὐδὲν ἀλλ’ ἢ τοῖσ προστάταισ ὅσα καιρὸσ ἦν ἐπιστείλασ καὶ τἀκεῖθεν ἀποσκοπῶν, ἐπειδὴ καλῶσ ποιοῦντεσ οἱ θεοὶ καὶ οἱ θεῶν γνώμῃ βασιλεῖσ ἡμῖν αὐτοί τε κυβερνώμενοι καὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων ἄγοντεσ πράγματα τὴν ἀλλοτρίαν τῆσ πόλεωσ ἀπωσάμενοι τύχην τὴν χρηστὴν καὶ πάλαι προσήκουσαν ἀντεισήγαγον, οἶμαί τι κἂν αὐτὸσ ἐν καιρῷ τυχεῖν εἰπών.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παλινῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ καὶ τῷ ταύτησ ἀνοικισμῷ 1:2)
οὔτε γὰρ ἐξεπλάγη πρὸσ τὴν συμφορὰν, παραμυθίαν τε οὐκ ἐζήτησεν, οὐδ’ ἀνέμεινε καλλίω τῆσ παρὰ τῶν βασιλέων ἅμα ἔργῳ καὶ λόγῳ γιγνομένησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Προσφωνητικόσ Σμυρναϊκός 4:1)
ὅσα δ’ εἴσω περιβόλου καὶ παλαιὰ καὶ καινὰ τῆσ τε εἰσ ὑμᾶσ τιμῆσ καὶ ἅμα τῆσ παρ’ ὑμῶν ὑπομνήματα καὶ τῇ πόλει φιλοτιμίαν ἔχοντα πρόσ τε τοὺσ ὁμοτίμουσ καὶ τῶν ξένων τοὺσ εἰσαφικνουμένουσ, ἔτι δὲ τοῖσ ξένοισ ἁπάσησ τύχησ ἀφορμὴν καὶ παραμυθίαν, ἡδέωσ ἂν εἰσ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἀφικοίμην, ἐν ᾗ ταῦτα ἑστῶτα θεάσομαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπιστολὴ περὶ Σμύρνης 3:14)
ταῦτα τοίνυν τὰ οὕτωσ δεινὰ καὶ παραμυθίαν οὐκ ἔχοντα, ὡσ ἂν δόξαι τισ, ἐνεγκεῖν δεῖ, μάλιστα μὲν δὴ καὶ πρῶτον κατ’ αὐτὴν τὴν τῆσ ἀνάγκησ συμβουλὴν καὶ τοσούτῳ μᾶλλον, ὅσῳ δακρύων χώραν παρελήλυθεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 9:7)
τοῦτο γὰρ δὴ καὶ μέγιστον ὑμῖν εἰσ παραμυθίαν ἔστω, ὅτι οἷσ μὲν ἐπρωτεύετε εἰσ πολὺν ἀντέσχε χρόνον, καὶ καθ’ ἡμέραν ἑκάστην ἔπραττεν ἡ πόλισ ἀξίωσ αὑτῆσ, τὸ δ’ ἀτύχημα μιᾶσ ἡμέρασ, οὐχ ὅλησ δὲ ὡρ́ασ, ἐὰν ὑμεῖσ εὖ φρονήσητε, ἐγένετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 13:1)
καὶ τὸ τυράννῳ συνεῖναι δοκεῖν οὐκ ἔφευγεσ, ὡσ ἔχων παραμυθίαν τὸ σχῆμα τῆσ διατριβῆσ, ὃ Δίωνα μένειν οἴκοι καὶ τῆσ οὐσίασ κρατεῖν ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 65:10)
ὁ δ’ οὐδὲν προκαλυψάμενοσ, οὐδ’ ἀναμείνασ, εἰ μή τι ἄλλο, τήν γ’ ἐκ τοῦ προοιμίου παραμυθίαν εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τῶν λόγων μάλα ῥᾳδίωσ ἐξεῖπε τὸ δοκοῦν αὑτῷ, ὡσ ἄν τισ αὐτόσ τε κρείττων ἀξιῶν εἶναι τῶν ἀκουόντων κἀκείνουσ τῶν ἀνταγωνιστῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 21:9)
ὃ παρ’ ἄλλου μὲν ἂν γεγονὸσ εἶχεν ἄν τινα παραμυθίαν ἡμῖν καὶ προσέτι τοῖσ παραδείγμασι φέρειν ἐδόκει, τὸ δ’ ἡμῖν αὐτοῖσ ἐπηρεάζοντασ ἡμᾶσ εἶναι καὶ κακῶσ ποιεῖν καὶ ὃ τούτου δεινότερον, ἐξὸν μὴ πάσχειν, εἶτα πάσχειν αἱρεῖσθαι, πᾶσαν κακοδαιμονίαν ἐκβαίνει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 73:3)
χαίρουσιν γὰρ τὴν φωνὴν τοῦ δεσπότου γνωρίζουσαι, καὶ παραμυθίαν ἴσχουσιν τῶν τόνων τὸ γιγνώσκειν ὅτι θεατὴσ αὐταῖσ πάρεστιν καὶ ὅτι οὐ λανθάνουσιν ἀγωνιζόμεναι καλῶσ.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 17 1:2)
"ἢ τὴν τούτων ὡρ́αν παραψυχὴν καὶ παραμυθίαν τῆσ ἐπὶ τῶν ἐρωμένων ὡρ́ασ ταῖσ ἐπιθυμίαισ χαίροντεσ ἔχουσιν αὑτοῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 796)
καίτοι πάντα ὅσα δεινὰ τοῖσ ἀνθρώποισ παραμυθίαν ἔχει τὸ τυχὸν ἂν παύσασθαι αὐτῶν.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ 48:1)
καὶ μὴν ἐκεῖ γε παραμυθίαν τινὰ ἔσχον τὸ τοῦ πράγματοσ ἴσον καὶ κοινόν, ἁπάντων ὁμοίωσ ἀφαιρουμένων τὰσ ἀτελείασ, παρ’ ὑμῖν δὲ ὃσ ἂν τύχῃ τῆσ εἰκόνοσ ἀφῄρηται καὶ πολλάκισὁ βελτίων.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 176:2)
δὲ ἐφαινόμην ἐμαυτῷ πάνυ τρυφᾶν καὶ τῆσ ἀσθενείασ παραμυθίαν καινὴν ἔχειν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ 5:1)
οὔκουν καθ̓ ἕκαστον αὐτῶν δεῖ ποιεῖσθαι τὴν παραμυθίαν ἁ̓νήνυτον γὰρ τὸ πρᾶγμα καὶ λυπηρόσ ἐστιν ὁ βίοσ̓, ἀλλὰ ὅλωσ ἐξελόντα τῆσ ψυχῆσ τὸ πάθοσ καὶ τοῦτο κρίναντα βεβαίωσ, ὅτι μὴ λυπητέον ἐστὶ περὶ μηδενὸσ τῷ νοῦν ἔχοντι, τὸ λοιπὸν ἐλευθεριάζειν, καὶ πάντων ἄδεια τῶν δυσχερῶν ἔσται.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΥΠΗΣ. 7:1)
καλῶσ εἶπασ εἰσ παραμυθίαν ἀνθρώπων, καὶ ἔγωγε ἐβουλόμην σου ἔτι ἀκούειν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Β ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Α. 21:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION