Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

αὐξήσεισ δὲ περιβολήν, ἐὰν μὴ ψιλὰσ τὰσ παραλείψεισ λέγῃσ, ἀλλὰ καὶ τὰσ αἰτιολογίασ αὐτῶν προστιθῇσ, ὡσ ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην, ὃν μὲν οὖν τρόπον ὑμᾶσ ἔχων πρὸσ Πελοποννησίουσ ἅπαντασ παρετάξατο ἐν Θήβαισ, καὶ ὡσ Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν Αἰγίνῃ, καὶ ὅσα ἐν Κύπρῳ ἐποίησε, καὶ μετὰ ταῦτα ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ὅτι πᾶσαν ἐπελθὼν ὀλίγου χώραν, οὐδαμοῦ τὸ τῆσ πόλεωσ ὄνομα οὐδ’ αὑτὸν κατῄσχυνε, καὶ ἡ αἰτιολογία, δι’ ἣν παραλείπει, ὅτι ἀδύνατον κατὰ τὴν ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή τε αἰσχύνη λέγοντοσ ἐμοῦ ταῦτα ἐλάττω φανῆναι τῆσ παρ’ ἑκάστῳ περὶ αὐτοῦ δόξησ ὑπαρχούσησ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 14:7)
ὅταν οὖν λέγῃ μὲν ὁ νόμοσ καθόλου, συμβῇ δ’ ἐπὶ τούτου παρὰ τὸ καθόλου, τότε ὀρθῶσ ἔχει, ᾗ παραλείπει ὁ νομοθέτησ καὶ ἥμαρτεν ἁπλῶσ εἰπών, ἐπανορθοῦν τὸ ἐλλειφθέν, ὃ κἂν ὁ νομοθέτησ αὐτὸσ ἂν εἶπεν ἐκεῖ παρών, καὶ εἰ ᾔδει, ἐνομοθέτησεν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 145:1)
οὐκέτι τοῦθ’ ὁ λέγων ἀδικεῖ ‐ πλὴν εἰ δέον εὔξασθαι παραλείπει.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Γ 24:6)
οὐδὲν γὰρ ἁπλῶσ Λυσίασ παραλείπει τῶν στοιχείων, ἐξ ὧν οἱ λόγοι, οὐ τὰ πρόσωπα, οὐ τὰ πράγματα, οὐκ αὐτὰσ τὰσ πράξεισ, οὐ τρόπουσ τε καὶ αἰτίασ αὐτῶν, οὐ καιρούσ, οὐ χρόνουσ, οὐ τόπουσ, οὐ τὰσ ἑκάστου τούτων διαφορὰσ ἄχρι τῆσ εἰσ ἐλάχιστον τομῆσ, ἀλλ’ ἐξ ἁπάσησ θεωρίασ καὶ παντὸσ μερισμοῦ τὰσ οἰκείασ ἀφορμὰσ ἐκλέγει.
(디오니시오스, chapter 15 1:3)
ἆρ’ οὖν οὔτε τῶν ἄλλων ἀνέγνω τι τῶν τοῦ Ἱπποκράτουσ γραμμάτων ὁ Ἐρασίστρατοσ οὐδὲν οὔτε τὸ περὶ φύσεωσ ἀνθρώπου βιβλίον, ἵν’ οὕτωσ ἀργῶσ παρέλθοι τὴν περὶ τῶν χυμῶν ἐπίσκεψιν, ἢ γιγνώσκει μέν, ἑκὼν δὲ παραλείπει καλλίστην τῆσ τέχνησ θεωρίαν;
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 945)
καὶ γὰρ οὗτοσ τὰ μὲν παραλείπει τῶν ἡμαρτημένων τὰ δ’ οὐκ ἐπανορθοῖ, ἀλλ’ ἐλέγχει μόνον ὅτι ψευδῶσ ἢ μαχομένωσ εἴρηται.
(스트라본, 지리학, book 2, chapter 1 78:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION