Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κατὰ μὲν γνώμην, ὅταν τισ μὴ χωρίζῃ τὰ νοήματα ἀπ’ ἀλλήλων μηδὲ διιστᾷ, ἀλλὰ συνάπτῃ αὐτὰ ἀλλήλοισ, καὶ ὅταν τισ μικταῖσ ἐπινοίαισ καὶ παντοδαπαῖσ χρῆται οἱο͂ν ἔξωθεν ἐπαγόμενοσ καὶ ἐκ τῶν ὑπολειπομένων ἐπιλαμβάνων, καὶ ὅταν τισ μὴ ψιλὰ τὰ πράγματα ἐκτίθηται, ἀλλὰ μετὰ τῶν παρακολουθούντων αὐτοῖσ καὶ τῆσ τῶν πραγμάτων φύσεωσ, οἱο͂ν ἢ τρόπον λέγων ἢ χρόνον ἢ αἰτίαν ἢ τόπον, καὶ ὅταν τισ τροπαῖσ χρῆται, ἐπιμέλεια γίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐπιμελείασ. 2:2)
κάλλη δὲ προσλαμβάνει ὁ λόγοσ ὁ ἀφελὴσ καὶ ἐκ τόπων, ἂν οὕτω τύχῃ, καὶ ἐξ ἄλλων τῶν παρακολουθούντων, οἱο͂ν ὅταν πόλιν λέγῃ μεγάλην καὶ εὐδαίμονα, ὅταν ποταμὸν ἢ ὅθεν ῥεῖ, ὅσον τὸ εὖροσ, ἀεὶ τὰ τοιαῦτα κάλλοσ προστίθησι τῷ λόγῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ κάλλουσ. 2:1)
ληπτέον δὲ καὶ τὰ σύνεγγυσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ὡσ ταὐτὰ ὄντα καὶ πρὸσ ἔπαινον καὶ πρὸσ ψόγον, οἱο͂ν τὸν εὐλαβῆ ψυχρὸν καὶ ἐπίβουλον καὶ τὸν ἠλίθιον χρηστὸν ἢ τὸν ἀνάλγητον πρᾶον, καὶ ἕκαστον δ’ ἐκ τῶν παρακολουθούντων ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιστον, οἱο͂ν τὸν ὀργίλον καὶ τὸν μανικὸν ἁπλοῦν καὶ τὸν αὐθάδη μεγαλοπρεπῆ καὶ σεμνόν, καὶ τοὺσ ἐν ταῖσ ὑπερβολαῖσ ὡσ ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ ὄντασ, οἱο͂ν τὸν θρασὺν ἀνδρεῖον καὶ τὸν ἄσωτον ἐλευθέριον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 28:1)
ὥστε δὴ κατὰ τὴν πλείστην φορὰν τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι φανερὰ ποιοῦμεν τὰ συμπτώματα οὔτε τὴν τοῦ ὅλου φύσιν ἔχειν, ὃ συλλαβόντεσ κατὰ τὸ ἀθρόον σῶμα προσαγορεύομεν, οὔτε τὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων, ὧν ἄνευ σῶμα οὐ δυνατὸν νοεῖσθαι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 70:2)
κατ’ ἐπιβολὰσ δ’ ἄν τινασ παρακολουθοῦντοσ τοῦ ἀθρόου ἕκαστα προσαγορευθείη, ἀλλ’ ὅτε δήποτε ἕκαστα συμβαίνοντα θεωρεῖται, οὐκ ἀίδιον τῶν συμπτωμάτων παρακολουθούντων.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 70:3)
καὶ οὐκ ἐξελατέον ἐκ τοῦ ὄντοσ ταύτην τὴν ἐνάργειαν, ὅτι οὐκ ἔχει τὴν τοῦ ὅλου φύσιν ᾧ συμβαίνει ὃ δὴ καὶ σῶμα προσαγορεύομεν, οὐδὲ τὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων, οὐδ’ αὖ καθ’ αὑτὰ νομιστέον‐‐οὐδὲ γὰρ τοῦτο διανοητὸν οὔτ’ ἐπὶ τούτων οὔτ’ ἐπὶ τῶν ἀίδιον συμβεβηκότων,‐‐ἀλλ’ ὅπερ καὶ φαίνεται, συμπτώματα πάντα <κατὰ> τὰ σώματα νομιστέον, καὶ οὐκ ἀίδιον παρακολουθοῦντα οὐδ’ αὖ φύσεωσ καθ’ ἑαυτὰ τάγμα ἔχοντα, ἀλλ’ ὃν τρόπον αὐτὴ ἡ αἴσθησισ τὴν ἰδιότητα ποιεῖ, θεωρεῖται.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 71:1)
σώζεσθαι μέντοι, καθά φασιν οἱ περὶ τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν γνωρίμων παρακολουθούντων.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. ia'. PURRWN 2:2)
ταῦθ’ ἡμῖν καταστησαμένοισ ὑπάρξει τὰ μὲν ἀγαθὰ καρποῦσθαι τῆσ βασιλικῆσ πολιτείασ, τῶν δὲ παρακολουθούντων αὐτῇ κακῶν ἀπηλλάχθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 74 5:2)
καὶ ἦν στῖφοσ ἑκατέρῳ τῶν παρακολουθούντων τε καὶ φυλακὴν τῷ σώματι παρεχόντων πολύ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 71 4:1)
τοῖσ δὲ πολιτικοῖσ ἀνδράσιν, ἐν οἷσ ἔγωγε τίθεμαι καὶ τοὺσ φιλοσόφουσ, ὅσοι μὴ λόγων, ἀλλ’ ἔργων καλῶν ἄσκησιν ἡγοῦνται τὴν φιλοσοφίαν, τὸ μὲν ἥδεσθαι τῇ παντελεῖ θεωρίᾳ τῶν παρακολουθούντων τοῖσ πράγμασι κοινὸν ὥσπερ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ ὑπάρχει·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 1 6:1)
αὕτη δ’ ἐστὶ δύναμίσ τισ ὑπὸ τὰσ αἰσθήσεισ ἄγουσα τὰ λεγόμενα, γίγνεται δ’ ἐκ τῆσ τῶν παρακολουθούντων λήψεωσ.
(디오니시오스, chapter 72)
ἐκείνων χρείαν εἶχεν ὁ θεὸσ χρωμένων ταῖσ φαντασίαισ, ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων τῇ χρήσει.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ προνοίασ. 13:4)
ἐπεὶ δὲ ἧκεν εἰσ Ἔφεσον, εὐθὺσ ἀξίωμα μέγα καὶ δύναμισ ἦν ἐπαχθὴσ καὶ βαρεῖα περὶ τὸν Λύσανδρον, ὄχλου φοιτῶντοσ ἐπὶ τὰσ θύρασ ἑκάστοτε καὶ πάντων παρακολουθούντων καὶ θεραπευόντων ἐκεῖνον, ὡσ ὄνομα μὲν καὶ σχῆμα τῆσ στρατηγίασ τὸν Ἀγησίλαον ἔχοντα, διὰ τὸν νόμον, ἔργῳ δὲ κύριον ὄντα ἁπάντων καὶ δυνάμενον καὶ πράττοντα πάντα τὸν Λύσανδρον.
(플루타르코스, Agesilaus, chapter 7 1:1)
τῶν δὲ στρατοπέδων ἀμφοτέρων ἐξ ἑκατέρου τοῦ μέρουσ παρὰ τὰ χείλη τοῦ ποταμοῦ παρεστώτων, καὶ τῶν μὲν ἰδίων συναγωνιώντων καὶ παρακολουθούντων μετὰ κραυγῆσ, τῶν δὲ κατὰ πρόσωπον βαρβάρων παιανιζόντων καὶ προκαλουμένων τὸν κίνδυνον, ἦν τὸ γινόμενον ἐκπληκτικὸν καὶ παραστατικὸν ἀγωνίασ.
(폴리비오스, Histories, book 3, chapter 43 8:1)
θρασέωσ δὲ παρακολουθούντων τῶν πελταστῶν, οἳ ἦσαν μισθοφόροι τοῖσ Θηβαίοισ, καὶ τὸν Χαβρίαν ἀνακαλούντων, ὅτι οὐκ ἠκολούθει, ὑποστραφέντεσ οἱ τῶν Ὀλυνθίων ἱππεῖσ, ἤδη γὰρ κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ συνεστρατεύοντο, ἐδίωξάν τε αὐτοὺσ πρὸσ ὄρθιον, καθάπερ ἠκολούθουν, καὶ ἀπέκτειναν αὐτῶν μάλα πολλούσ·
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 4 63:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION