Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐν δὲ τῇ πορείᾳ παρακελεύεσθαί με φησὶν αὑτῷ, ὅπωσ τὸ θηρίον κοινῇ φυλάξομεν, τὸν Φιλοκράτην, πρᾶγμα λέγων πεπλασμένον.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 20 1:3)
καὶ τοὺσ μὲν λέγοντασ θερμὸν δεῖν ἐπιλαμβάνειν προορῶντασ τὸ τοιοῦτο παρακελεύεσθαι, διότι καὶ τὰσ χεῖρασ ταχέωσ τὸ θερμὸν ῥύπτει διὸ πιθανὸν εἶναι καὶ ἐν κοιλίᾳ συντόμωσ αὐτὰ τῷ θερμῷ διαλύεσθαι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 172)
τούτων τῶν ἐπῶν μνησθεὶσ καὶ Λυγκεὺσ ὁ Σάμιοσ ἐν τῇ πρὸσ Διαγόραν ἐπιστολῇ φησιν καὶ δικαίωσ παρακελεύεσθαι τὸν ποιητὴν τῷ μὴ δυναμένῳ τιμὴν ἀριθμῆσαι ἀδικίᾳ κτήσασθαι τὴν ἐπιθυμίαν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 44 2:5)
ὑπόλοιπον ἡμῖν, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ ταῦτ’ ἀγωνιζομένοισ ἀγῶνα τηλικοῦτον ἡλίκοσ οὐδεπώποτε γέγονε τῇ πόλει, κοινῇ πᾶσιν ὑμῖν παρακελεύεσθαι, πρῶτον μὲν τοῖσ λοιποῖσ ἡμῖν συγγνώμην ἔχειν, ἂν τῶν αὐτῶν ἐνίοισ περιπίπτωμεν ‐ οὐ γὰρ ἵν’ ἐνοχλῶμεν ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἵν’ ὀργίζεσθαι μᾶλλον παροξύνωμεν, δὶσ περὶ τῶν αὐτῶν ἐροῦμεν ‐ , ἔπειτα μὴ προί̈εσθαι τὰ κοινὰ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ δίκαια, μηδὲ τὴν κοινὴν σωτηρίαν ἀντικαταλλάξασθαι τῶν τοῦ κρινομένου λόγων.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 3:1)
περὶ δὲ τῆσ φυλακῆσ ἀμφότεροι συμφωνοῦμεν, ὥστε οὐδὲν δεῖ παρακελεύεσθαι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. d'. ARXUTAS 3:6)
ἀλλὰ γὰρ ὅτι μὲν ἐπὶ τοὺσ ἀνοσίουσ ἀνθρώπουσ ἰτέον ἡμῖν ἁπάσῃ σπουδῇ καταλυσαμένοισ τὰ ἔχθη ̔μανίασ γὰρ θάτερα ἀξιοῦν’ ὡσ ἐγνωκόσιν ὑμῖν καὶ ποιήσουσιν οὐδὲν δέομαι πλείω λέγειν καὶ παρακελεύεσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 8 4:1)
καὶ γὰρ τοῦτο οὕτω μοι δοκεῖ τὸ γράμμα ἀνακεῖσθαι, ὡσ δὴ πρόσρησισ οὖσα τοῦ θεοῦ τῶν εἰσιόντων ἀντὶ τοῦ χαῖρε, ὡσ τούτου μὲν οὐκ ὀρθοῦ ὄντοσ τοῦ προσρήματοσ, τοῦ χαίρειν, οὐδὲ δεῖν τοῦτο παρακελεύεσθαι ἀλλήλοισ ἀλλὰ σωφρονεῖν.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Χαρμίδης 240:1)
ταὐτὸν δή μοι τοῦθ’ ἡ βασιλικὴ φαίνεται πᾶσι τοῖσ κατὰ νόμον παιδευταῖσ καὶ τροφεῦσιν, τὴν τῆσ ἐπιστατικῆσ αὐτὴ δύναμιν ἔχουσα, οὐκ ἐπιτρέψειν ἀσκεῖν ὅτι μή τισ πρὸσ τὴν αὑτῆσ σύγκρασιν ἀπεργαζόμενοσ ἦθόσ τι πρέπον ἀποτελεῖ, ταῦτα δὲ μόνα παρακελεύεσθαι παιδεύειν·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 310:3)
ἐγὼ δὲ καὶ ἐν τοῖσ θεάτροισ ὁρῶ τοὺσ ἀγωνιστὰσ ὑπὸ τῶν παίδων παροξυνομένουσ, μήτι δὴ ὑπό γε τῶν φίλων, οὓσ ἄν τισ οἰήται μετὰ σπουδῆσ κατ’ εὔνοιαν παρακελεύεσθαι.
(플라톤, Epistles, Letter 4 10:1)
περὶ δὲ τῆσ φυλακῆσ ἀμφότεροι συμφωνοῦμεν, ὥστ’ οὐδὲν δεῖ παρακελεύεσθαι.
(플라톤, Epistles, Letter 12 5:1)
" καὶ ἐγὼ ἔν γε τῷ πρόσθεν χρόνῳ ὅπερ ἔπραττον τοῦτο ὑπελάμβανον αὐτό μοι παρακελεύεσθαί τε καὶ ἐπικελεύειν, ὥσπερ οἱ τοῖσ θέουσι διακελευόμενοι, καὶ ἐμοὶ οὕτω τὸ ἐνύπνιον ὅπερ ἔπραττον τοῦτο ἐπικελεύειν, μουσικὴν ποιεῖν, ὡσ φιλοσοφίασ μὲν οὔσησ μεγίστησ μουσικῆσ, ἐμοῦ δὲ τοῦτο πράττοντοσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 24:2)
τούτων οὖν χρὴ μεμνημένουσ τοῖσ τούτων ἐκγόνοισ πάντ’ ἄνδρα παρακελεύεσθαι, ὥσπερ ἐν πολέμῳ, μὴ λείπειν τὴν τάξιν τὴν τῶν προγόνων μηδ’ εἰσ τοὐπίσω ἀναχωρεῖν εἴκοντασ κάκῃ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Μενέξενος 79:2)
τῷ δὴ νομοφύλακί τε καὶ παιδευτῇ παράδειγμα οὐκ ἂν ἔχοιμι, ὡσ οἶμαι, τούτου βέλτιον φράζειν, ἢ ταῦτά τε διδάσκειν παρακελεύεσθαι τοῖσι διδασκάλοισ τοὺσ παῖδασ, τά τε τούτων ἐχόμενα καὶ ὅμοια, ἂν ἄρα που περιτυγχάνῃ ποιητῶν τε ποιήματα διεξιὼν καὶ γεγραμμένα καταλογάδην ἢ καὶ ψιλῶσ οὕτωσ ἄνευ τοῦ γεγράφθαι λεγόμενα, ἀδελφά που τούτων τῶν λόγων, μὴ μεθιέναι τρόπῳ μηδενί, γράφεσθαι δέ·
(플라톤, Laws, book 7 146:2)
ἀλλὰ τούτων ἕνεκα πάντ’ ἄνδρα χρὴ ἅπαντα παρακελεύεσθαι εὐσεβεῖν περὶ θεούσ, ἵνα τὰ μὲν ἐκφύγωμεν, τῶν δὲ τύχωμεν, ὡσ ὁ Ἔρωσ ἡμῖν ἡγεμὼν καὶ στρατηγόσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 169:3)
εἰ γὰρ μὴ ἀφαιρήσεισ ἑκατέρωθεν τὰσ ἀληθεῖσ, τὰσ δὲ ψευδεῖσ προσθήσεισ, οὐ τὸ δίκαιον φήσομεν ἐπαινεῖν σε ἀλλὰ τὸ δοκεῖν, οὐδὲ τὸ ἄδικον εἶναι ψέγειν ἀλλὰ τὸ δοκεῖν, καὶ παρακελεύεσθαι ἄδικον ὄντα λανθάνειν, καὶ ὁμολογεῖν Θρασυμάχῳ ὅτι τὸ μὲν δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθόν, συμφέρον τοῦ κρείττονοσ, τὸ δὲ ἄδικον αὑτῷ μὲν συμφέρον καὶ λυσιτελοῦν, τῷ δὲ ἥττονι ἀσύμφορον.
(플라톤, Republic, book 2 91:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION