Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐλαφρὸν ὅστισ πημάτων ἔξω πόδα ἔχει παραινεῖν νουθετεῖν τε τὸν κακῶσ πράσσοντ’·
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode 4:1)
καὶ μὴ θαυμάσητε εἰ μηδὲν ἔχων ἐπιτιμᾶν εἶτα παραινεῖν ἀξιῶ, μηδὲ τῶν ἐπ’ αἰτίᾳ παριόντων μόνον τὴν παραίνεσιν εἶναι νομίσητε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 11:4)
πῶσ γὰρ οὐκ ἄτοπον ἡμῶν καὶ τοὺσ Θηβαίουσ ἐθελόντων, εἰ οἱο͂́ν τε, πεῖσαι, μὴ μόνον ἡμᾶσ αὐτοὺσ, ὡσ οὐ χρὴ διαστῆναι, ἐὰν οἱ Θηβαῖοι καὶ μὴ βουλομένουσ ἐξάγωσιν ἡμᾶσ, ἡμῖν ἡσυχάζειν παραινεῖν καὶ συμμάχουσ κρίνειν τοὺσ ἀποφεύγοντασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 9:2)
τοῦτο δ’ ἢν ἐν μέσῳ κείμενον, τὸ μηδετέροισ οἰκείωσ ἔχουσι τὰ ὑμέτερ’ αὐτῶν πράττειν παραινεῖν ὑμῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 3:4)
οὐ γὰρ ἐπειδὴ διήμαρτον ὧν ἤλπισάν τε καὶ προὐθυμήθησαν, καὶ δὴ διὰ τοῦθ’ ὥσπερ εὐεργέτασ αὐτοὺσ ἠξίωσεν ἀφεῖναι, οὐδ’ ἠμνημόνησε τῶν ἱερῶν τῶν ὑπ’ ἐκείνων ὑβρισθέντων, οὐδ’ ὧν ἐν οἷσ ἠδυνήθησαν ἐπεδείξαντο, ἀλλὰ καὶ τούτων ἀξιῶν αὐτοὺσ ὀφείλειν δίκην τὴν ἐσχάτην καὶ ἔτι μειζόνων, ἃ, εἰ κατώρθωσαν, δῆλοι πᾶσιν ἦσαν ἐξεργασάμενοι, οὐκ ᾤετο δεῖν τὴν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδὲ τοῖσ ἄλλοισ παραινεῖν, οὐδὲ τοῖσ θεοῖσ αἰσχρῶσ ἔχειν τὴν χάριν, ἀγαπῶντασ εἰ σώζονται, ἀλλ’ ὃ ποιηταὶ καὶ νομοθέται καὶ παροιμίαι καὶ ῥήτορεσ καὶ πάντεσ κελεύουσιν, ἀμύνεσθαι τοὺσ ὑπάρξαντασ, τοῦτο εἰσηγεῖτο καὶ πρὸσ τοῦτ’ ἦγεν αὐτοὺσ, οὐχ ὡσ ἄν τισ τὸ ἥδιστον, ἀλλ’ ὡσ ἄν τισ τὸ δικαιότατον λέγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 40:6)
τί δὴ προσῆκεν ἑλέσθαι τότε τοὺσ Ἀθηναίουσ, ἢ τί τὸν σύμβουλον παραινεῖν αὐτοῖσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 68:11)
πῶσ οὖν ἤμελλε δή που Λεπτίνησ ἀφεὶσ οἷσ ἐγκαλεῖν εἶχεν ἐπεξιέναι, τούτοισ ὅπωσ ἔσονται βέλτιστοι παραινεῖν, καὶ οὓσ κακῶσ πεπονθότασ ἥδιστ’ ἂν εἶδε, τούτων ὡσ ἑταιροτάτων τε καὶ φιλτάτων ἀντιποιεῖσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 29:6)
ταῦτά σοι παραινεῖν ἔχω, ἑταῖρε Μυρτίλε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 271)
Ἀρίστων δ’ ὁ φιλόσοφοσ ἐν Ἐρωτικῶν Ὁμοίων δευτέρῳ Πολέμωνά φησι τὸν Ἀκαδημαικὸν παραινεῖν τοῖσ ἐπὶ δεῖπνον πορευομένοισ φροντίζειν ὅπωσ ἡδὺν τὸν πότον ποιῶνται μὴ μόνον εἰσ τὸ παρόν, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὴν αὔριον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 14 1:9)
λέγεται τοίνυν ἐκεῖνοσ, τειχίζειν εἰπὼν τοῖσ πολίταισ, κἂν ἀφικνῆταί τισ ἐκ Λακεδαίμονοσ, κατέχειν κελεύσασ, οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸσ ὡσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ, λόγων δὲ γιγνομένων ἐκεῖ καί τινων ἀπαγγελλόντων ὡσ Ἀθηναῖοι τειχίζουσιν, ἀρνεῖσθαι καὶ πρέσβεισ πέμπειν σκεψομένουσ κελεύειν, ἐπειδὴ δ’ οὐχ ἧκον οὗτοι, πέμπειν ἑτέρουσ παραινεῖν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 96:2)
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ δίκαιον ἦν, ὅταν εἰσ ἃ ποιοῦσιν οὗτοι βλέψω, προσήκειν οἶμαι παραινεῖν κατάγειν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ τῆσ Ῥοδίων Ἐλευθερίας 37:2)
πολὺ γὰρ κρεῖττον τὸ βεβουλεῦσθαι περὶ ἁπάντων ἐκ πλείονοσ καὶ διεγνωκότασ ἐπειδὰν ἥκῃ τινὸσ πράγματοσ καιρόσ, αὐτούσ τε εἰδότασ ἔχειν χρῆσθαι καὶ ἑτέροισ παραινεῖν, ἀλλὰ μὴ τρόπον τινὰ ἐξαίφνησ ληφθέντασ ταράττεσθαι καὶ αὐτοσχεδιάζειν περὶ ὧν οὐκ ἴσασιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥ. 7:4)
καὶ πάλιν πρὸσ Θεμίσταν γράφων νομίζειν αὐτῇ παραινεῖν, καθά φησι Θεόδωροσ ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν Πρὸσ Ἐπίκουρον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 5:5)
ἐδόκεισ τέ μοι καὶ τοῦτο ὀρθῶσ παραινεῖν, μὴ σημείοισ μηδὲ εἰκόσι μηδ’ ἀλλοτρίαισ τὸ πρᾶγμα πιστώσασθαι μαρτυρίαισ, ἐπειδὴ τούτων οὐδεμία·
(디오니시오스, Ad Ammaeum, chapter 22)
ταυτὶ μὲν οὖν ἐστι τὰ μέγιστα καὶ κυριώτατα ὧν ὑμῖν ἐν τῷ παρόντι λέγειν ἔχω καὶ παραινεῖν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 75 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION