Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

χρήσασθε δὴ παραδείγματι τῇ βουλῇ τῇ ἐξ Ἀρείου πάγου, τῷ ἀκριβεστάτῳ συνεδρίῳ τῶν ἐν τῇ πόλει.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 921)
τοιγάρτοι τῶν νέων αἱ διατριβαὶ οὐκ ἐν τοῖσ γυμνασίοισ, ἀλλ’ ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ εἰσί, καὶ στρατεύονται μὲν οἱ πρεσβύτεροι, δημηγοροῦσι δὲ οἱ νεώτεροι, παραδείγματι τούτῳ χρώμενοι, ὃσ τηλικαύτασ ποιεῖται τῶν ἁμαρτημάτων ὑπερβολάσ, ὥστε περὶ τῶν Μηλίων γνώμην ἀποφηνάμενοσ ἐξανδραποδίζεσθαι, πριάμενοσ γυναῖκα τῶν αἰχμαλώτων υἱὸν ἐξ αὐτῆσ πεποίηται, ὃσ τοσούτῳ παρανομωτέρωσ Αἰγίσθου γέγονεν, ὥστ’ ἐκ τῶν ἐχθίστων ἀλλήλοισ πέφυκε, καὶ τῶν οἰκειοτάτων ὑπάρχει αὐτῷ τὰ ἔσχατα τοὺσ μὲν πεποιηκέναι τοὺσ δὲ πεπονθέναι.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 33:1)
οὐ χεῖρον οὖν κἀνταῦθα παραδείγματι χρήσασθαι, ὡσ ἐν τῇ Ἀναβάσει Κύρου φησὶν ὁ Ξενοφῶν, τὰ Λύκαια ἔθυσε.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 22:15)
ὑμεῖσ δ’ ἑώσ ἐστὲ κύριοι, χρήσασθε τῷ παραδείγματι καὶ μὴ βούλεσθ’ ἑτέροισ αὐτοὶ γενέσθαι τῶν ὁμοίων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 3:7)
ἕτερον δὲ καὶ τὸ πᾶν, μηδὲ νῦν ἀπογνῶναί πω τὰ παρόντα μηδ’ ἀπειπεῖν, παραδείγματι τῷ τῶν προγόνων χρωμένουσ, ὅτι κἀκεῖνοι γνώμην ἣν δεῖ λαβόντεσ οὖσαν ἐξ οὐκ οὔσησ ἀπέφηναν τὴν πόλιν καὶ μεγάλην τε ἐξ οὐδεμιᾶσ καὶ θαυμαστὴν ἐξ ἀφανοῦσ τὴν πρώτην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 14:10)
ὅτι δ’ εἰ πρὸσ ἄλλον τινὰ χρὴ γνώμησ οὕτωσ ἔχειν, καὶ πρὸσ Πλάτωνα, οὐκ ἄλλου δέομαι μάρτυροσ, ἀλλ’ αὐτὸσ ἐξαρκεῖ οὐ μόνον οἷσ ἁπανταχοῦ βοᾷ καὶ παρακελεύεται μηδὲν πρότερον ποιεῖσθαι τῆσ ἀληθείασ, ἀλλὰ καὶ ὀλίγῳ τῷ παραδείγματι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 4:2)
εἶτ’ ἐλέγχειν μὲν βούλεται ῥητορικὴν, κατηγορεῖ δὲ τῶν τυράννων καὶ δυναστῶν, τὰ ἄμικτα μιγνὺσ, ὥσπερ ἂν εἰ ὁ Ἡρακλῆσ, ἵλεωσ δ’ εἰή τῷ παραδείγματι, προσταχθὲν αὐτῷ τὸν ἐν τῇ Νεμέᾳ ἀνελεῖν λέοντα, εἶτ’ ὄνῳ συμπλακεὶσ καὶ πνίγων τὸν λέοντα ἄγχειν ᾤετο καὶ τοῦθ’ ὅπερ προὔθετο πράττειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 73:7)
ἀλλὰ πῶσ οὐκ ἄτοπον ὡσ ἀληθῶσ, εἰ αὐτὸσ μὲν ὁ κυβερνήτησ μὴ ἀξιοῖ τὸ ἴσον φρονεῖν τῷ ῥήτορι μηδ’ ἀμφισβητεῖ, σὺ δὲ χρῇ τούτῳ παραδείγματι, ὥσπερ ταπεινοτέρουσ τι ταύτῃ ποιήσων τοὺσ ῥήτορασ, εἰ πάντεσ εἴκουσιν αὐτοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 89:10)
ἀλλ’ εἰ μὲν τοῦτο λέγεισ ὡσ τὸν αὐτὸν τρόπον ὥσπερ ἐν νηὶ μέγιστον ὁ κυβερνήτησ καὶ πρὸσ τοῦτον ἅπαντα καὶ τὰ τῶν ναυτῶν καὶ τὰ τῶν ἐμπλεόντων, οὕτω καὶ τότ’ εἰσ ἐκείνουσ ἧκε τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα καὶ ὑπὸ τῆσ ἐκείνων γνώμησ ἤγετο, εἰ τοῦτο λέγεισ καὶ ὅσον παραδείγματι χρῇ τῷ κυβερνήτῃ, ὥσπερ Ὅμηροσ τοῖσ λέουσι καὶ τοῖσ κάπροισ καὶ πολλοῖσ τοῖσ ἄλλοισ οὐκ εἰσάπαξ εἰκάζων, ἀλλ’ εἰσ ὅσον προσήκει τῷ λόγῳ, εἰ κατὰ τοῦτο τὸ μέροσ καὶ σὺ μέμνησαι τοῦ κυβερνήτου, δίδωμι καὶ συγχωρῶ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 54:10)
καὶ τῷ τῶν σοφιστῶν παραδείγματι, ᾧ σὺ κέχρησαι κατὰ τῶν δημαγωγῶν, πολὺ μᾶλλον ἂν καθ’ ὑμῶν χρῷτό τισ δικαίωσ, ὅσῳπερ ἐγγυτέρω τῶν τοῖσ σοφισταῖσ ὁμιλησάντων εἰκάσαι, οἳ σοὶ καὶ Σωκράτει συνδιατρίψαντεσ γίγνοιντ’ ἂν, ἢ οἱ τῷ Περικλεῖ καὶ τοῖσ μετ’ ἐκείνου χρώμενοι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 135:6)
καὶ οὔπω ταῦτ’ ἐστὶ τὰ κάλλιστα, ἀλλ’ ὅτι καὶ τὴν σοφιστικὴν τῆσ ῥητορικῆσ ἀμείνονα λέγει, ὥσπερ τὴν γυμναστικὴν τῆσ ἰατρικῆσ καὶ τὴν νομοθετικὴν τῆσ δικαιοσύνησ, φυλάττων μὲν οἶμαι τὸν αὐτὸν ἐφ’ ἅπασι λόγον, τὸ δ’ αὐτὸ πταίων περὶ ἅπαντα, ὥσπερ οἱ τὸ πρῶτον σφαλέντεσ ἐν τοῖσ διαγράμμασι, χρῶμαι δ’ αὐτοῦ Πλάτωνοσ τῷ παραδείγματι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 176:3)
οὐ γὰρ κατηγορίασ ἕνεκα ἐκείνου, ἀλλ’ ἀπολογίασ ἕνεκα παρ’ αὐτοῦ χρήσομαι τῷ παραδείγματι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 9:6)
ἵνα δὲ καὶ περὶ ἐκείνου εἴπω τοῦ νόμου, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ᾧ ἀκούω μέλλειν παραδείγματι χρῆσθαι τοῦτον καὶ φήσειν ἀκόλουθον αὐτῷ τεθηκέναι, ἐν ᾧ ἔνι οὐδὲ δήσω Ἀθηναίων οὐδένα, ὃσ ἂν ἐγγυητὰσ τρεῖσ καθιστῇ τὸ αὐτὸ τέλοσ τελοῦντασ, πλὴν ἐάν τισ ἐπὶ προδοσίᾳ τῆσ πόλεωσ ἢ ἐπὶ καταλύσει τοῦ δήμου συνιὼν ἁλῷ, ἢ τέλοσ πριάμενοσ ἢ ἐγγυησάμενοσ ἢ ἐκλέγων μὴ καταβάλῃ, ἀκούσατέ μου καὶ περὶ τούτου.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 207:1)
ὁμόνοιαν τοίνυν πάντεσ μὲν ἐπῄνεσαν ἀεὶ καὶ λέγοντεσ καὶ γράφοντεσ, καὶ μεστὰ τῶν ἐγκωμίων αὐτῆσ ἐστι καὶ τὰ ποιήματα καὶ τὰ τῶν φιλοσόφων συγγράμματα, καὶ ὅσοι τὰσ ἱστορίασ ἐξέδοσαν ἐπὶ παραδείγματι αὐτῶν τῶν ἔργων ἀπέδειξαν αὐτὴν μέγιστον οὖσαν τῶν ἀνθρωπείων ἀγαθῶν, καὶ πολλοὶ τολμήσαντεσ ἤδη τῶν σοφιστῶν παραδόξουσ εἰπεῖν λόγουσ μόνον τοῦτον οὐκ ἐπενοήθησαν ἐξενεγκεῖν, ὡσ οὐ καλὸν ἡ ὁμόνοια καὶ σωτήριόν ἐστιν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 18:1)
παρακελεύομαι δὲ τῇ συνθέσει πιστεύοντασ ἀνδρείωσ πάνυ καὶ τεθαρρηκότωσ αὐτὰ ἐκφέρειν Ὁμήρῳ τε παραδείγματι χρώμενοσ, παρ’ ᾧ καὶ τὰ εὐτελέστατα κεῖται τῶν ὀνομάτων, καὶ Δημοσθένει καὶ Ἡροδότῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ὧν ὀλίγον ὕστερον μνησθήσομαι καθ’ ὅ τι ἂν ἁρμόττῃ περὶ ἑκάστου.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1223)

SEARCH

MENU NAVIGATION