Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἦν οὖν Λευκοθέα θεὸσ εὐθὺσ ἀπ’ ἀρχῆσ, καὶ οὐχ αἱ συμφοραὶ εἰσ τοῦτό γε ἤγαγον αὐτὴν, ἀλλὰ τὸ εἶναι τοιαύτην εὐθὺσ ἀπὸ γενεᾶσ μηδὲ ἐν συμφορᾷ τινι τὸ παράπαν γενέσθαι παρεσκεύασεν αὐτήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 11:1)
οὐ γὰρ μόνον αὐτοῖσ ἔξεστι τὰσ ὑποθέσεισ τοιαύτασ ὁποίασ ἂν αὐτοὶ βουληθῶσιν ἑκάστοτε ἐνστήσασθαι, οὔτε ἀληθεῖσ οὔτε ἐνίοτε πιθανὰσ, ἀλλ’ οὐδὲ ἐχούσασ σύστασιν τὸ παράπαν, εἴ τισ ὀρθῶσ βούλοιτο σκοπεῖν, ἀλλὰ καὶ διαχειρίζουσι ταύτασ οὕτωσ ὅπωσ ἂν αὐτοῖσ δόξῃ νοήμασί τε καὶ ἐνθυμήμασιν, ὧν ἔνια, εἴ τισ τὰ πρὸ αὐτῶν τε καὶ μετὰ ταῦτα ἀφέλοι, οὐδὲ μαθεῖν ἔστιν αὐτά γε καθ’ αὑτὰ ὅ τι δηλοῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 1:2)
ὅν γε μὴν ἠπίστουν τινὲσ τῶν λογοποιῶν μηδ’ εἶναι τὸ παράπαν Ὠκεανὸν, μηδὲ περιρρεῖν τὴν γῆν, ποιητὰσ δ’ εὑρόντασ τοὔνομα ψυχαγωγίασ ἕνεκα εἰσ ποίησιν θεῖναι, τοῦτον οὕτωσ καλῶσ ἀνεύρετε ὥστε οὐδὲ ἡ ἐνταῦθα νῆσοσ ὑμᾶσ διέφυγε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 9:13)
ὡσ εἰ φθάσαιμεν αὐτοὺσ πρὸσ τοῖσ πράγμασι γενόμενοι, δυοῖν θάτερον, ἢ οὐ κινήσονται τὸ παράπαν, ἢ πλέον οὐδὲν ἕξουσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 13:11)
ὅταν γὰρ ἐνθυμηθῶ τίνων αὐτῶν πρότερον πρὸσ Λακεδαιμονίουσ ὄντων τί νῦν ἐπιχειροῦσιν, τῆσ γε παρ’ ὑμῶν βοηθείασ εἰ καὶ μνησθήσονται τὸ παράπαν θαυμάζω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 16:19)
τῶν δ’ ἐθελόντων νουθετεῖν μὴ ὅτι χρῶνται ταῖσ γνώμαισ οἱ πολλοὶ ῥᾳδίωσ, ἀλλ’ οὐδ’ ἀνέχονται τὸ παράπαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 1:2)
εἰ δέ τισ μηδ’ ὅσον Ἀθήνηθεν Μέγαράδε, ἀλλὰ μηδ’ ἐλθεῖν ποι τὸ παράπαν δέον, ἀλλ’ οἴκοι μένοντα τοὺσ ἑαυτοῦ σῶσαι, τὴν ἐπὶ τούτῳ δύναμιν μεταχειρίζεται, οὐκ οἰεί τοῦτον δόξαν κακίασ ἀποπεφευγέναι πᾶσαν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 68:16)
ἃ δ’ εἰσ ἡμᾶσ ἧκεν, εὔνοια, προθυμία, πίστισ, ἀνδρεία, τὰ τοιαῦτα παρεσχόμεθα, ὥσθ’ ὑπερβολὴν ἑτέρῳ μὴ λιπεῖν, ἐν τοῖσ τοιούτοισ καιροῖσ, ὦ Πλάτων, ἐν οἷσ ἦν ἐν μὲν τῷ κρατεῖν ἅμα δόξα καὶ σωτηρία καὶ τὰ ἐκ τῶν εὐχῶν, ἡττηθέντασ δὲ μηδ’ εἶναι τὸ παράπαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 77:9)
ὁ γοῦν τῶν Λακεδαιμονίων ποτὲ ναύαρχοσ τοσοῦτον διήμαρτε τῆσ σῆσ ἀξίασ, ὅσον οὐδ’ ἂν εἷσ Περσῶν ἢ Σκυθῶν, οἷσ οὐκ ἦν συνεῖναι τῆσ σῆσ φωνῆσ τὸ παράπαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 118:3)
εἰ δ’ ἄμεινόν τῳ πλεῦσαι τὸ παράπαν καὶ ὑγιεινότερον αὐτὸν τοῦτο ποιήσει, τῆσ ἰατρικῆσ τοῦτο τέχνησ ἴδιον ἦν, ἀλλ’ οὐ τῆσ ναυτικῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 174:7)
καίτοι ὅταν οἱ μὲν σοφισταὶ μηδὲν τῶν ἐν Αἵδου κολαζομένων διαφέρωσιν, οἱ δὲ ῥήτορεσ χείρουσ ἔτι τούτων ὦσι, καὶ μηδὲν αὖ τῶν μαγείρων οὗτοι σεμνότεροι, κωμῳδίαν δὲ καὶ τραγῳδίαν μὴ οὐδὲ διδάσκειν δέῃ τὸ παράπαν, ἀλλ’ ἐκκηρύττειν ἐκ τῆσ ἀγαθῆσ πόλεωσ, ὁ δὲ διθύραμβοσ κολακεία τισ ᾖ, φαῦλον δ’ οἱ χοροὶ, κἂν παιᾶνασ ᾄδωσιν, Ὅμηρον δὲ εἰσαλείψαντεσ ἐκπέμπωμεν ὡσ οὐκ ἐπιτήδειον συνεῖναι τοῖσ νέοισ, ἀλλὰ ὄντα γόητα καὶ τοῦ πρὸσ ἡδονὴν θηρευτὴν, πάντεσ δ’ ὦσι τοῦ μηδενὸσ ἄξιοι, οὐ φροῦδα τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 177:2)
πότερον μὴ μνησθῆναι τὸ παράπαν τῆσ εἰσ Σικελίαν ἀποδημίασ ὥσπερ τι τῶν ἀπορρήτων μέλλοντα ἐρεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 5:7)
ἵνα δὲ καὶ τὴν Ἡροδότου γνώμην μὴ παντάπασιν ἀτιμάσωμεν ὡσ δὴ τὸ παράπαν οὐδ’ ἀντειπεῖν ἄξιον, φέρε σκεψώμεθα ἃ κἀκείνῳ περὶ τούτων δοκεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 11:5)
οὔτ’ ἀτελεῖσ τινασ εἶναι τὸ παράπαν προσῆκεν, ὡσ οὐ μικρὰν ταύτην οὖσαν τοῖσ πράγμασι βλάβην, ὅ τε νόμοσ οὕτω διὰ πάντων ἡμῖν συμφορώτατοσ ὢν, ὡσ ἐξ Ἀπόλλωνοσ ἥκων, δίκαιοσ ἂν εἰή μετὰ παντὸσ νοῦ συγκεχωρηκότοσ κύριοσ εἶναι καὶ τοῖσ πᾶσι κρατεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 9:8)
οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ καὶ μηδ’ εἱστισοῦν μὲν τὸ παράπαν ἐλείπεθ’ ἕτεροσ ἀποδόσεωσ τρόποσ, ἀλλ’ εἰσ ἀτέλειαν πάντ’ ἦγε, καὶ τοῦτ’ ἦν μόνον γέρασ τοῖσ εὖ πάσχειν ἀξίοισ ὧν ἕνεχ’ ὑπὲρ ἡμῶν προτεθύμηνται, βεβλάφθαι δ’ ἂν οὐ μικρῶσ ἐντεῦθεν ἡ πόλισ ἐδόκει, οὐδ’ οὕτωσ ἄν μοι δοκοῦμεν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ τοιαῦτ’ ἀνασχέσθαι, οὐδὲ διὰ τὴν πρὸσ τὸν δεῖνα ἢ τὸν δεῖνα χάριν αἴτιοι ζημίασ καθεστάναι τῇ πόλει, ἀλλὰ τῶν ὑπὲρ αὐτῆσ δικαίων καὶ τοῦ κοινῇ λυσιτελοῦντοσ πάντα θέμενοι λόγον τὸ κατ’ αὐτοὺσ τούτουσ εἰκότωσ ἐᾶσαι, ἱκανὴν ἔχοντασ χάριν τὸ πόλεωσ τοιαύτησ εὐεργέτασ φανῆναι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 10:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION