Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δὴ ταῦτά τισ προσλογίσαιτο καὶ σκέψαιτο ἐφ’ ὅσων καὶ οἱών τῶν παθημάτων καὶ ὁποίασ τῆσ περὶ ταῦτα ἀνάγκησ εἰσ θάλατταν καὶ ποταμοὺσ καὶ φρέατα ἐκόμιζε, καὶ τῷ χειμῶνι μάχεσθαι προσέταττε, φήσει πᾶν ὡσ ἀληθῶσ περαιτέρω θαυμάτων εἶναι, καὶ τοῦ τε θεοῦ τὴν δύναμιν καὶ τὴν πρόνοιαν μειζόνωσ ὄψεται, κἀμοὶ συνησθήσεται τῆσ τιμῆσ ἣν ἐτιμώμην, καὶ οὐκ ἂν τῆσ ἀσθενείασ μᾶλλον συνάχθοιτο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 14:4)
καίτοι μικρὰ μὲν ἡ πάντασ εἰδυῖα λόγουσ ἀνθρωπίνουσ ἰατρικὴ καὶ κρείττων ὀψοποιικῆσ πρὸσ τὰσ ἐκ Δελφῶν, οἶμαι, δύναται λύσεισ, ὅσαι καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ καὶ νόσων καὶ παθημάτων ἁπάντων ἀνθρώποισ ἐφάνθησαν, μικρὰ δ’ ἡ κατ’ αὐτὴν ἑστηκυῖα δικαιοσύνη, κρίσεωσ ἕνεκα πραγμάτων καὶ συμβουλῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 9:6)
οὐ μὴν οὐδὲ τῶν Πινδάρου διθυράμβων ὅτι χρὴ καταγνῶναι τοιοῦτον οἱο͂ν Πλάτων ἐπῃτιάσατο ἔγωγ’ ἔχω, οὐ μόνον αὐτὸ τοῦτο τοὺσ διθυράμβουσ σκοπῶν ἀνδρειότερον δήπουθεν ἔχοντασ καὶ στερεώτερον ἢ ὡσ ἐκεῖνόν τῳ δοκεῖν ὑποπίπτειν, ἀλλ’ ὅτι κἀν τοῖσ ὕμνοισ διεξιὼν περὶ τῶν ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ συμβαινόντων παθημάτων τοῖσ ἀνθρώποισ καὶ τῆσ μεταβολῆσ τὸν Κάδμον φησὶν ἀκοῦσαι τοῦ Ἀπόλλωνοσ μουσικὰν ὀρθὰν ἐπιδεικνυμένου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 180:16)
ᾗ ἄνθρωποσ, λογισμὸν ἐνεῖναι καὶ ἀρχὴν καὶ πρᾶξιν, ἄρχει δ’ ὁ λογισμὸσ οὐ λογισμοῦ ἀλλ’ ὀρέξεωσ καὶ παθημάτων, ἀνάγκη ἄρα ταῦτ’ ἔχειν τὰ μέρη.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 30:1)
ἔστι δὲ κατά τε τὰσ δυνάμεισ τῶν παθημάτων, καθ’ ἃσ ὡσ παθητικοὶ λέγονται, καὶ κατὰ τὰσ ἕξεισ, καθ’ ἃσ πρὸσ τὰ πάθη ταῦτα λέγονται τῷ πάσχειν πωσ ἢ ἀπαθεῖσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 45:2)
μετὰ ταῦτα ἡ διαίρεσισ ἐν τοῖσ ἀπηλλαγμένοισ τῶν παθημάτων καὶ τῶν δυνάμεων καὶ τῶν ἕξεων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 46:1)
αὐτῶν δὲ τούτων τῶν παθημάτων εἴδη κατονομάζεται τῷ διαφέρειν κατὰ τὴν ὑπερβολὴν ἢ χρόνου ἢ τοῦ μᾶλλον ἢ πρόσ τι τῶν ποιούντων τὰ πάθη.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 68:1)
αἱ μὲν γὰρ δυνάμεισ καὶ αἱ ἕξεισ τῶν παθημάτων, τὰ δὲ πάθη λύπῃ καὶ ἡδονῇ διώρισται·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 75:1)
ἐπεὶ δ’ εἴληπται ἡ διαλογὴ τῶν ἕξεων καθ’ ἕκαστα τὰ πάθη, καὶ αἱ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ, καὶ τῶν ἐναντίων ἕξεων, καθ’ ἃσ ἔχουσι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τίσ δ’ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ, καὶ πρὸσ τίνα δεῖ ὁρ́ον ἀποβλέποντασ λέγειν τὸ μέσον, ὕστερον ἐπισκεπτέον, φανερὸν ὅτι πᾶσαι αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ καὶ κακίαι περὶ ἡδονῶν καὶ λυπῶν ὑπερβολὰσ καὶ ἐλλείψεισ εἰσί, καὶ ἡδοναὶ καὶ λῦπαι ἀπὸ τῶν εἰρημένων ἕξεων καὶ παθημάτων γίνονται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 93:1)
ἅμα δ’ ἐκ τούτων φανερὸν καὶ ὅτι καλῶσ διορίζονται οἳ τῶν παθημάτων τὰ μὲν ἑκούσια τὰ δ’ ἀκούσια τὰ δ’ ἐκ προνοίασ νομοθετοῦσιν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 186:1)
οἱ μὲν οὖν νοσώδεισ καὶ ἀσθενεῖσ καὶ δειλοὶ καὶ ὑπὸ τῶν κοινῶν παθημάτων πάσχουσί τι, πλὴν θᾶττόν τε καὶ μᾶλλον ἢ οἱ πολλοί, καὶ ἔτι ὑφ’ ὧν οἱ πολλοὶ πάσχουσιν, ὑπὸ τούτων ἀπαθεῖσ ἢ ὅλωσ ἢ ἠρέμα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 17:1)
οὕτω καὶ τῶν περὶ τὴν ψυχὴν παθημάτων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 38:1)
διὰ γὰρ τὸ θαυμάζειν οἱ ἄνθρωποι καὶ νῦν καὶ τὸ πρῶτον ἤρξαντο φιλοσοφεῖν, ἐξ ἀρχῆσ μὲν τὰ πρόχειρα τῶν ἀτόπων θαυμάσαντεσ, εἶτα κατὰ μικρὸν οὕτω προϊόντεσ καὶ περὶ τῶν μειζόνων διαπορήσαντεσ, οἱο͂ν περί τε τῶν τῆσ σελήνησ παθημάτων καὶ τῶν περὶ τὸν ἥλιον καὶ ἄστρα καὶ περὶ τῆσ τοῦ παντὸσ γενέσεωσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 38:3)
καὶ καθάπερ οἱ ἓν ποιοῦντεσ τὴν ὑποκειμένην οὐσίαν τἆλλα τοῖσ πάθεσιν αὐτῆσ γεννῶσι, τὸ μανὸν καὶ τὸ πυκνὸν ἀρχὰσ τιθέμενοι τῶν παθημάτων, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οὗτοι τὰσ διαφορὰσ αἰτίασ τῶν ἄλλων εἶναί φασιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 98:1)
ἀρετὴ δὲ καὶ κακία τῶν παθημάτων μέροσ τι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 170:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION