Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἶτα καὶ πάνδεινον, ὅτε μὲν οὔτε τριήρεισ εἴχομεν οὔτε τείχη οὔθ’ ὅλωσ ἀνενηνόχειμεν ἐκ τῆσ πολλῆσ καὶ συνεχοῦσ ταλαιπωρίασ, τότε μὲν κηδομένουσ αὐτῶν φανῆναι καὶ μὴ περιιδεῖν, νῦν δ’ ὅτε ἐπανελήλυθε καλῶσ ποιοῦσα εἰσ τὰ πράγματα ἡ πόλισ καὶ ἀνέρρωται, μὴ μόνον τὸ βοηθῆσαι φυγεῖν, ἀλλὰ καὶ πόλεμον ἄρασθαι πρὸσ αὐτοὺσ, μηδὲν ἔχοντασ μέμψασθαι, καὶ πλείω νῦν λόγον τῆσ Λακεδαιμονίων ἀσφαλείασ ἢ τῆσ ἡμετέρασ αὐτῶν τότε ποιήσασθαι, ὥσπερ ἂν εἴ τισ νοσῶν μὲν καὶ ἀρρώστωσ ἔχων προθυμοῖτο τοὺσ φίλουσ ὠφελεῖν, ὅτε μηδ’ ἔξω τῆσ οἰκίασ βαδίζειν οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν αὐτῷ, ῥαί̈σασ δὲ καὶ λαβὼν δύναμιν, εἶτα παίοι καὶ ἄγχοι καὶ πατάττοι τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ ἀντὶ τοῦ βοηθεῖν ἐφ’ ἑτέρουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 9:11)
αὐτὸ γὰρ ἂν τοῦτο καὶ πάνδεινον εἰή, εἰ Θηβαῖοι μὲν εἰσ ἔχθραν αὐτοῖσ ἐλθόντεσ δίκην ἠδυνήθησαν λαβεῖν ὑπόγυιον, ἡμεῖσ δ’ ὄντεσ οἵπερ ἐσμὲν ταυτὸν τοῦτ’ οὐχὶ ποιήσομεν ἐκ πολλοῦ προοφειλόμενον αὐτοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 17:18)
μάλιστα μὲν γὰρ ἔγωγε φαίην ἂν τὴν μητέρα σου ποιεῖσθαι τούτοισ συγκατατίθεσθαι τοῖσ λόγοισ, ἐπεὶ καὶ ὁ πατὴρ καὶ ὁ διδάσκαλοσ οὕτωσ ἐπαίδευόν σε πειρώμενοι, ἔπειτ’ ἐνταῦθα δὴ καὶ τὸ πάνδεινόν ἐστιν, εἰ παρ’ αὐτοὺσ μὲν τοὺσ λόγουσ καὶ τὴν ἀκοὴν οὕτωσ ἐρρωμένωσ ἔσχεσ ὥστε τὴν εὐδοξίαν καὶ τὸ καλὸν πρὸ τῆσ ἀσφαλείασ καὶ τοῦ γήρωσ αἱρεῖσθαι, ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησασ αὐτῇ περὶ τῆσ ἀμείνονοσ μοίρασ, πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ἕτεροσ γενήσει, καὶ τότε μὲν καὶ τῆσ ψυχῆσ τῆσ σαυτοῦ πλείονοσ ἄξιον ἡγοῦ τὸ στρατόπεδον, νῦν δὲ οὐδὲ τῆσ κόρησ ἀντάξιον, μᾶλλον δὲ ἑνὸσ τῶν περὶ τὴν κόρην συμβάντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 6:11)
ἔπειτα καὶ πάνδεινόν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ τυράννου καὶ νόμων παντάπασιν ἐναντίων ὄντων, καὶ τῶν μὲν τὰ δίκαια πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ ἐκ παντὸσ τρόπου ποιεῖν προτρεπόντων, τοῦ δὲ καὶ ἃσ εἰλήφεσαν δωρεὰσ μετὰ καὶ τῶν ὄντων αὐτῶν προσαποστεροῦντοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 63:3)
τὸ γὰρ πρὸσ ἄνδρα θνητὸν καὶ διὰ καιρούσ τινασ ἰσχύοντα γράφοντασ εἰρήνην ἀθάνατον συνθέσθαι τὴν κατὰ τῆσ πόλεωσ αἰσχύνην, καὶ ἀποστερῆσαι μὴ μόνον τῶν ἄλλων, ἀλλὰ καὶ τῶν παρὰ τῆσ τύχησ εὐεργεσιῶν τὴν πόλιν, καὶ τοσαύτῃ περιουσίᾳ χρήσασθαι πονηρίασ ὥστε μὴ μόνον τοὺσ ὄντασ Ἀθηναίουσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ὕστερόν ποτε μέλλοντασ ἔσεσθαι πάντασ ἠδικηκέναι, πῶσ οὐχὶ πάνδεινόν ἐστι;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 73:2)
‐ ἐπειδὴ ταῦτ’ ἦν καὶ τοιαύτη ταραχὴ καὶ τοιοῦτοσ θόρυβοσ περιειστήκει τὴν πόλιν, τηνικαῦθ’ ὁ σοφὸσ καὶ δεινὸσ οὗτοσ καὶ εὔφωνοσ, οὔτε βουλῆσ οὔτε δήμου χειροτονήσαντοσ αὐτόν, ᾤχετο πρεσβεύων ὡσ τὸν ταῦτα πεποιηκότα, οὔτε τὴν ἀρρωστίαν ἐφ’ ᾗ τότ’ ἐξωμόσαθ’ ὑπολογισάμενοσ, οὔθ’ ὅτι πρεσβευτὴσ ἄλλοσ ᾕρητ’ ἀνθ’ αὑτοῦ, οὔθ’ ὅτι τῶν τοιούτων ὁ νόμοσ θάνατον τὴν ζημίαν εἶναι κελεύει, οὔθ’ ὅτι πάνδεινόν ἐστιν ἀπηγγελκόθ’ ὡσ ἐπικεκήρυκται χρήματ’ αὐτῷ ἐν Θήβαισ, ἐπειδὴ Θηβαῖοι πρὸσ τῷ τὴν Βοιωτίαν ἅπασαν ἔχειν καὶ τῆσ Φωκέων χώρασ ἐγκρατεῖσ γεγόνασι, τηνικαῦτ’ εἰσ μέσασ τὰσ Θήβασ καὶ τὸ τῶν Θηβαίων στρατόπεδον βαδίζειν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 163:1)
καίτοι ταῦτα μέν ἐστι μακρῶν καὶ πολλῶν ἀγώνων καὶ λόγων ἀρχή, ἐκεῖνα δ’ ἁπλᾶ καὶ δύ’ ἢ τρί’ ἴσωσ ῥήματα, ἃ κἂν ἐχθὲσ ἐωνημένοσ ἄνθρωποσ εἰπεῖν ἠδυνήθη, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τουτὶ τὸ πρᾶγμα πάνδεινόν ἐστιν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 274:2)
ὑμεῖσ δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πρῶτον μὲν ἐκεῖνο ἐνθυμεῖσθε, ὅτι οὐ περὶ τούτων δικάσειν ὀμωμόκατε, ἀλλ’ εἰ κατὰ τοὺσ νόμουσ τὸ ψήφισμ’ εἶπεν, εἶθ’ ὅτι πάνδεινόν ἐστι, κατηγορίαν ποιούμενον ὡσ ἀδικοῦσί τινεσ τὴν πόλιν, αὐτὸν ἀξιοῦν ὧν ἀδικεῖ μειζόνων ὄντων μὴ δοῦναι δίκην·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 56:1)
καίτοι εἰ περὶ τῶν ἀνδροφόνων τῶν ἤδη κεκριμένων τοσαύτη σπουδή, ὅπωσ λόγου καὶ κρίσεωσ καὶ πάντων ὁπόσ’ ἐστὶ δίκαια τεύξονται περὶ τῶν ὕστερον αἰτιῶν, ἦ που περί γε τοῦ μήθ’ ἑαλωκότοσ μήτ’ ἐγνωσμένου πότερον δέδρακεν ἢ οὒ καὶ πότερ’ ἄκων ἢ ἑκών, πάνδεινον γράφειν ὡσ ἐκδοτέον τοῖσ ἐγκαλοῦσιν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 112:3)
ὡσ πάνδεινόν ἐστιν τοὺσ μὲν προγόνουσ ὑπὲρ τοῦ μὴ καταλυθῆναι τοὺσ νόμουσ ἀποθνῄσκειν τολμᾶν, ὑμᾶσ δὲ μηδὲ τοὺσ ἐξαμαρτάνοντασ εἰσ αὐτοὺσ τιμωρεῖσθαι, καὶ τὸν μὲν γράψαντα τοὺσ νόμουσ Σόλωνα ἐψηφίσθαι χαλκοῦν ἐν ἀγορᾷ στῆσαι, αὐτῶν δὲ τῶν νόμων ὀλιγωροῦντασ φαίνεσθαι, δι’ οὓσ κἀκεῖνον ὑπερβαλλόντωσ συμβέβηκε τιμᾶσθαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 27:2)
οὐδὲν τοίνυν δίκαιον ἔχων οὐδὲ καθ’ ἓν λέγειν ὑπὲρ ὧν ἐγκαλεῖ, ἀλλὰ καὶ ψευδῆ γεγραφὼσ εἰσ τὸ ἔγκλημα καὶ περὶ ὧν ἀφῆκε δικαζόμενοσ, τοῦ ἐξελθόντοσ μηνόσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐπειδὴ ἔμελλον εἰσιέναι τὴν δίκην, ἤδη τῶν δικαστηρίων ἐπικεκληρωμένων, προσελθὼν καὶ περιστήσασ τοὺσ μεθ’ ἑαυτοῦ, τὸ ἐργαστήριον τῶν συνεστώτων, πρᾶγμα ποιεῖ πάνδεινον·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Πανταίνετον 66:2)
εἰ δ’ ἔσται τὸ πρᾶγμα τοιοῦτον, ἐὰν ἅπαξ ἀπαναισχυντήσωσίν τινεσ καὶ τὰ ψευδῆ φανερῶσ τολμήσωσι μαρτυρεῖν, οὐδὲν δὲ τῆσ ἀληθείασ ὄφελοσ, πάνδεινον ἔσται πρᾶγμα.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Κόνωνοσ Αἰκείας 47:6)
οἱ πολλοὶ δὲ τὸ σχῆμα καὶ φωνὴν καὶ βάδισμα καὶ περίπατον καὶ μέλοσ καὶ κρηπῖδα καὶ τὸ ἄττα σου ἐκεῖνο τεθήπασι, καὶ τὸν ἱδρῶτα ὁρῶντεσ καὶ τὸ ἆσθμα οὐκ ἔχουσιν ὅπωσ ἀπιστήσουσι μὴ οὐχὶ πάνδεινόν τινα ἐν τοῖσ λόγοισ ἀγωνιστὴν εἶναί σε.
(루키아노스, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:43)
καὶ γὰρ ἂν εἰή πάνδεινον ὑπὸ δυοῖν μὲν ἐκείνοιν ἡττηθῆναι τοσούτουσ τῶν Σκυθῶν ὁπόσουσ οἳ τε μῦθοι δηλοῦσι καὶ αἱ ὑμέτεραι παλαιαὶ γραφαί, ἃσ μικρῷ πρόσθεν εὖ μάλα ἐξετραγῴδησασ, Ἕλληνασ δὲ πάντασ, τοσαῦτα ἔθνη καὶ τοσαύτασ πόλεισ, ἐρήμην ὑπὸ σοῦ ἁλῶναι.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 11:3)
τὸ γὰρ καὶ τοὺσ ἐπιεικεῖσ ἱκανὴν εἶναι λωβᾶσθαι, ἐκτὸσ πάνυ τινῶν ὀλίγων, πάνδεινόν που.
(플라톤, Republic, book 10 263:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION