Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κὦζ’ ἥδιστ’ ὀδμή, πᾶσ τ’ οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθεν γαῖά τε πᾶσ’ ἐγελάσσε καὶ ἁλμυρὸν οἶδμα θαλάσσησ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 2:4)
ἴστω νῦν τάδε Γαῖα καὶ Οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθεν καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸσ ὕδωρ, ὅστε μέγιστοσ ὁρ́κοσ δεινότατόσ τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσιν·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀπόλλωνα [Δήλιον], part 6:3)
κέκλυτε νῦν μευ, Γαῖα καὶ Οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθεν Τιτῆνέσ τε θεοί, τοὶ ὑπὸ χθονὶ ναιετάοντεσ Τάρταρον ἀμφὶ μέγαν, τῶν ἒξ ἄνδρεσ τε θεοί τε·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀπόλλωνα [Δήλιον], [Εἲσ Ἀπόλλωνα Πύθιον] 19:1)
Ηεἴδεν δ’ ὡσ γαῖα καὶ οὐρανὸσ ἠδὲ θάλασσα, τὸ πρὶν ἐπ’ ἀλλήλοισι μιῇ συναρηρότα μορφῇ, νείκεοσ ἐξ ὀλοοῖο διέκριθεν ἀμφὶσ ἕκαστα·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 9:28)
ἴστω Κόλχων ὁρ́κοσ ὑπέρβιοσ ὅντιν’ ὀμόσσαι αὐτὴ ἐποτρύνεισ, μέγασ Οὐρανόσ, ἥ θ’ ὑπένερθεν Γαῖα, θεῶν μήτηρ, ὅσσον σθένοσ ἐστὶν ἐμεῖο, μή σ’ ἐπιδευήσεσθαι, ἀνυστά περ ἀντιόωσαν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 12:30)
Οὐρανὸσ πρῶτοσ τοῦ παντὸσ ἐδυνάστευσε κόσμου.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 1 2:1)
ὁ δὲ τούτουσ μὲν <ἐν> τῷ Ταρτάρῳ πάλιν δήσασ καθεῖρξε, τὴν δὲ ἀδελφὴν Ῥέαν γήμασ, ἐπειδὴ Γῆ τε καὶ Οὐρανὸσ ἐθεσπιῴδουν αὐτῷ λέγοντεσ ὑπὸ παιδὸσ ἰδίου τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεθήσεσθαι, κατέπινε τὰ γεννώμενα.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 1 6:1)
Ζεὺσ τὰ πάντα ἐποίησε καὶ Διόσ ἐστιν ἔργα ὅσα ἐστὶ πάντα, καὶ ποταμοὶ καὶ γῆ καὶ θάλαττα καὶ οὐρανὸσ καὶ ὅσα τούτων μεταξὺ ἄνω καὶ ὅσα ὑπὸ ταῦτα, καὶ θεοὶ καὶ ἄνθρωποι καὶ ὅσα ψυχὴν ἔχει καὶ ὅσα εἰσ ὄψιν ἀφικνεῖται καὶ ὅσα δεῖ νοήσει λαβεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 2:10)
τοσαύτην δ’ ἔχει δύναμιν καὶ τιμὴν παρὰ θεοῖσ καὶ ἀνθρώποισ ὥστε ἐκ μὲν θεῶν οἴκων οὐδὲ ἐξέρχεται, οὐ πρότερόν γε ἢ ἄστρα τε ἐξ οὐρανοῦ καὶ αὐτὸσ οὐρανὸσ ἐξέλθοι ποτ’ ἂν τῆσ αὑτοῦ χώρασ, ἀνθρώπων δὲ οὓσ ἂν προλίπῃ ζῶντεσ οἰκτείρονται μᾶλλον ἢ τελευτήσαντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 6:2)
ὥσπερ δὲ οὐρανὸσ τοῖσ ἄστροισ κεκόσμηται, οὕτω καὶ τὸ τοῦ Αἰγαίου πέλαγοσ ταῖσ νήσοισ κεκόσμηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος 4:3)
ὧν μὲν γὰρ ἐγὼ λέγω νικώντων, νικᾷ νόμοσ καὶ κόσμοσ, ὑφ’ ὧν οὐ μόνον αἱ πόλεισ, ἀλλὰ καὶ γῆ πᾶσα καὶ οὐρανὸσ αὐτὸσ συνέστηκέ τε καὶ σώζεται, ἃ δ’ οὗτοι παραποιοῦσιν ἅπασι καὶ θείοισ καὶ ἀνθρωπείοισ πράγμασιν ἐχθρῶσ ἔχει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 16:14)
καὶ περὶ τὰ τούτου μέρη καὶ τὰ πάθη καὶ τὰ ἔργα διατηροῦσι τὸ συμβαῖνον, καὶ τὰσ ἀρχὰσ καὶ τὰ αἴτια εἰσ ταῦτα καταναλίσκουσιν, ὡσ ὁμολογοῦντεσ τοῖσ ἄλλοισ φυσιολόγοισ ὅτι τό γε ὂν τοῦτ’ ἐστὶν ὅσον αἰσθητόν ἐστι καὶ περιείληφεν ὁ καλούμενοσ οὐρανόσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 185:1)
ὥστ’ ἐπείπερ ἡ ἀστρολογία μία τούτων ἐστίν, ἔσται τισ καὶ οὐρανὸσ παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν καὶ ἥλιόσ τε καὶ σελήνη καὶ τἆλλα ὁμοίωσ τὰ κατὰ τὸν οὐρανόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 55:1)
ἔσται γὰρ οὐρανόσ τισ παρὰ τὸν οὐρανόν, πλήν γ’ οὐ χωρὶσ ἀλλ’ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 65:2)
δοκεῖ δ’ ἡ οὐσία ὑπάρχειν φανερώτατα μὲν τοῖσ σώμασιν διὸ τά τε ζῷα καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ μόρια αὐτῶν οὐσίασ εἶναί φαμεν, καὶ τὰ φυσικὰ σώματα, οἱο͂ν πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν καὶ τῶν τοιούτων ἕκαστον, καὶ ὅσα ἢ μόρια τούτων ἢ ἐκ τούτων ἐστίν, ἢ μορίων ἢ πάντων, οἱο͂ν ὅ τε οὐρανὸσ καὶ τὰ μόρια αὐτοῦ, ἄστρα καὶ σελήνη καὶ ἥλιοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 12:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION