Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καί ῥ̓ ὁ μὲν ἤδη πάμπαν ἐνίπλεον ᾧ ὑπὸ μαζῷ μάργοσ Ἔρωσ λαιῆσ ὑποΐσχανε χειρὸσ ἀγοστόν, ὀρθὸσ ἐφεστηώσ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 3:12)
τὰσ δὲ καὶ αὐτὸσ ἄναξ κορυφῆσ ἔπι λισσάδοσ ἄκρησ ὀρθὸσ ἐπὶ στελεῇ τυπίδοσ βαρὺν ὦμον ἐρείσασ Ἥφαιστοσ θηεῖτο, καὶ αἰγλήεντοσ ὕπερθεν οὐρανοῦ ἑστηυῖα Διὸσ δάμαρ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 15:35)
εἶχε δὲ φοινικᾶσ βόασ, ὧν ἦν βουκόλοσ Εὐρυτίων, φύλαξ δὲ Ὄρθοσ ὁ κύων δικέφαλοσ ἐξ Ἐχίδνησ καὶ Τυφῶνοσ γεγεννημένοσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 10:4)
ἐπεὶ δ’ εἴληπται ἡ διαλογὴ τῶν ἕξεων καθ’ ἕκαστα τὰ πάθη, καὶ αἱ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ, καὶ τῶν ἐναντίων ἕξεων, καθ’ ἃσ ἔχουσι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τίσ δ’ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ, καὶ πρὸσ τίνα δεῖ ὁρ́ον ἀποβλέποντασ λέγειν τὸ μέσον, ὕστερον ἐπισκεπτέον, φανερὸν ὅτι πᾶσαι αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ καὶ κακίαι περὶ ἡδονῶν καὶ λυπῶν ὑπερβολὰσ καὶ ἐλλείψεισ εἰσί, καὶ ἡδοναὶ καὶ λῦπαι ἀπὸ τῶν εἰρημένων ἕξεων καὶ παθημάτων γίνονται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 93:1)
τοῦτο δὲ λέγω τὸ ὡσ δεῖ, καὶ ἐπὶ τούτων καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων, τὸ ὡσ ὁ λόγοσ ὁ ὀρθόσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 85:1)
καὶ τοὺσ μὲν ἐνταῦθα, ὅταν μὲν λογισμὸσ μὴ δοκῶν ὀρθὸσ εἶναι, τύχη δ’ αὐτοῦ αἰτία οὖσα, αὐτὴ δ’ ὀρθὴ οὖσα ἔσωσεν, ἀλλ’ ἐνίοτε δι’ ἐπιθυμίαν ἐλογίσατο πάλιν οὕτω καὶ ἠτύχησεν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 35:1)
τὸ μὲν οὖν κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον πράττειν κοινὸν καὶ ὑποκείσθω ‐ ῥηθήσεται δ’ ὕστερον περὶ αὐτοῦ, καὶ τί ἐστιν ὁ ὀρθὸσ λόγοσ, καὶ πῶσ ἔχει πρὸσ τὰσ ἄλλασ ἀρετάσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 13:2)
κοινῇ μὲν οὖν περὶ τῶν ἀρετῶν εἴρηται ἡμῖν τό τε γένοσ τύπῳ, ὅτι μεσότητέσ εἰσιν καὶ ὅτι ἕξεισ, ὑφ’ ὧν τε γίνονται, ὅτι τούτων πρακτικαὶ <καὶ> καθ’ αὑτάσ, καὶ ὅτι ἐφ’ ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι, καὶ οὕτωσ ὡσ ἂν ὁ ὀρθὸσ λόγοσ προστάξῃ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 82:2)
ὁ δὲ σώφρων οὐ τοιοῦτοσ, ἀλλ’ ὡσ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 158:1)
ἢ οὐκ ὀρθὸσ ὁ διορισμόσ, ἀλλὰ προσθετέον τῷ βλάπτειν εἰδότα καὶ ὃν καὶ ᾧ καὶ ὣσ τὸ παρὰ τὴν ἐκείνου βούλησιν;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 124:1)
καὶ ἔστιν οὐδὲν ἧττον ὀρθόσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 144:1)
ἐπεὶ δὲ τυγχάνομεν πρότερον εἰρηκότεσ ὅτι δεῖ τὸ μέσον αἱρεῖσθαι, μὴ τὴν ὑπερβολὴν μηδὲ τὴν ἔλλειψιν, τὸ δὲ μέσον ἐστὶν ὡσ ὁ λόγοσ ὁ ὀρθὸσ λέγει, τοῦτο διέλωμεν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6, book 61)
καὶ γὰρ ἐν ταῖσ ἄλλαισ ἐπιμελείαισ, περὶ ὅσασ ἐστὶν ἐπιστήμη, τοῦτ’ ἀληθὲσ μὲν εἰπεῖν, ὅτι οὔτε πλείω οὔτε ἐλάττω δεῖ πονεῖν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν, ἀλλὰ τὰ μέσα καὶ ὡσ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 4:2)
διὸ δεῖ καὶ περὶ τὰσ τῆσ ψυχῆσ ἕξεισ μὴ μόνον ἀληθῶσ εἶναι τοῦτ’ εἰρημένον, ἀλλὰ καὶ διωρισμένον τίσ ἐστιν ὁ ὀρθὸσ λόγοσ καὶ τούτου τίσ ὁρ́οσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 5:1)
ὀρθὸσ δ’ ὁ κατὰ τὴν φρόνησιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 106:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION