Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὥσπερ γὰρ ἐν τῇ τεκτονικῇ, ὅταν εἰδέναι βουλώμεθα τὸ ὀρθὸν καὶ τὸ μή, τὸν κανόνα προσφέρομεν, ᾧ διαγιγνώσκεται, οὕτω καὶ ἐν ταῖσ γραφαῖσ ταῖσ τῶν παρανόμων παράκειται κανὼν τοῦ δικαίου τουτὶ τὸ σανίδιον, τὸ ψήφισμα καὶ οἱ παραγεγραμμένοι νόμοι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 199 1:3)
ἀλλ’ εἴτε χώρασ ἐν τόποισ Λιβυστικοῖσ, Τρίτωνοσ ἀμφὶ χεῦμα γενεθλίου πόρου, τίθησιν ὀρθὸν ἢ κατηρεφῆ πόδα, φίλοισ ἀρήγουσ’, εἴτε Φλεγραίαν πλάκα θρασὺσ ταγοῦχοσ ὡσ ἀνὴρ ἐπισκοπεῖ, ἔλθοι ‐ κλύει δὲ καὶ πρόσωθεν ὢν θεόσ ‐ ὅπωσ γένοιτο τῶνδ’ ἐμοὶ λυτήριοσ.
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode, lyric 2:3)
ἆρ’ ὀρθὸν αἴρεισ φίλτατον τὸ σὸν κάρα;
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode14)
χρίμψε δ’ ἔπειτα κιών, παρὰ δ’ ὄβριμον ἔγχοσ ἔπηξεν ὀρθὸν ἐπ’ οὐριάχῳ, κυνέην δ’ ἀποκάτθετ’ ἐρείσασ.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 21:20)
πότερ’ οὖν βέλτιον ὑπὲρ τῆσ σκιᾶσ τῆσ Λακεδαιμονίων ὕστερον πολεμεῖν Θηβαίοισ ἢ κοινωνεῖν ἡμῖν μὴ δυναμένων, ἢ παντελῶσ ἀπολωλότων, ἢ τὸν ὀρθὸν καὶ γενναῖον πόλεμον πολεμεῖν ὑπὲρ αὐτῶν, ἑώσ εἰσὶν ἔτι σῶοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 7:13)
ἐπεὶ δ’ ὑπόκειται ἀρετὴ εἶναι ἡ τοιαύτη ἕξισ ἀφ’ ἧσ πρακτικοὶ τῶν βελτίστων καὶ καθ’ ἣν ἄριστα διάκεινται περὶ τὸ βέλτιστον, βέλτιστον δὲ καὶ ἄριστον τὸ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον, τοῦτο δ’ ἐστὶ τὸ μέσον ὑπερβολῆσ καὶ ἐλλείψεωσ τῆσ πρὸσ ἡμᾶσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 80:1)
ἐπεὶ δ’ εἴληπται ἡ διαλογὴ τῶν ἕξεων καθ’ ἕκαστα τὰ πάθη, καὶ αἱ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ, καὶ τῶν ἐναντίων ἕξεων, καθ’ ἃσ ἔχουσι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τίσ δ’ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ, καὶ πρὸσ τίνα δεῖ ὁρ́ον ἀποβλέποντασ λέγειν τὸ μέσον, ὕστερον ἐπισκεπτέον, φανερὸν ὅτι πᾶσαι αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ καὶ κακίαι περὶ ἡδονῶν καὶ λυπῶν ὑπερβολὰσ καὶ ἐλλείψεισ εἰσί, καὶ ἡδοναὶ καὶ λῦπαι ἀπὸ τῶν εἰρημένων ἕξεων καὶ παθημάτων γίνονται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 93:1)
τούτων δὲ διωρισμένων, λέγωμεν πότερον ἡ ἀρετὴ ἀναμάρτητον ποιεῖ τὴν προαίρεσιν καὶ τὸ τέλοσ ὀρθόν, οὕτωσ ὥστε οὗ ἕνεκα δεῖ προαιρεῖσθαι, ἢ ὥσπερ δοκεῖ τισί, τὸν λόγον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 204:1)
λεκτέον δ’ ὕστερον περὶ αὐτῶν, ἐπεὶ ὅσοισ γε δοκεῖ τὸν λόγον ὀρθὸν παρέχειν ἡ ἀρετή, τοῦτο αἴτιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 205:4)
ἔστι γὰρ τὸν μὲν σκοπὸν ὀρθὸν εἶναι, ἐν δὲ τοῖσ πρὸσ τὸν σκοπὸν διαμαρτάνειν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 205:7)
εἰ οὖν πάσησ ὀρθότητοσ ἢ ὁ λόγοσ ἢ ἡ ἀρετὴ αἰτία, εἰ μὴ ὁ λόγοσ, διὰ τὴν ἀρετὴν ἂν ὀρθὸν εἰή τὸ τέλοσ, ἀλλ’ οὐ τὰ πρὸσ τὸ τέλοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 208:3)
τοῦ δὲ τὸ τέλοσ ὀρθὸν εἶναι τῆσ προαιρέσεωσ οὗ ἡ ἀρετὴ αἰτία.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 212:1)
ἀλλ’ ὅτι ἐπιστήμην ἔφη, οὐκ ὀρθόν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 14:1)
ὥστε φανερὸν ὅτι ὁ ὁρισμὸσ λόγοσ ἐστὶν ὁ ἐκ τῶν διαφορῶν, καὶ τούτων τῆσ τελευταίασ κατά γε τὸ ὀρθόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 203:2)
ἢ τὸ μὲν ταῖσ τύχαισ ἐπακολουθεῖν οὐδαμῶσ ὀρθόν;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 108:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION