Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ δὲ ἀναγκαῖον συνίσταται ἐκ τοῦ μὴ κατ’ ἔμφασιν ἄλλωσ πρᾶξαί τινα ἃ βούλεται ἢ ὡσ ἂν ἡ ἀνάγκη προσαναγκάζῃ, ἐκ τοῦ μὴ [προσαναγκάζεσθαι] φόβουσ καὶ ταραχὰσ καὶ λύπασ καὶ τὸ ἐν ταῖσ ἀνάγκαισ βίαιον ἐκφυγεῖν ἄλλωσ πωσ ἢ οὕτωσ, ἢ ὡσ ἡ ἀνάγκη προσαναγκάζει, ἐκ τοῦ ἀναγκαῖον αὐτὸ εἶναι πάντωσ ὁρίζεσθαι, οἱο͂ν τὸ ἀποθανεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 10:6)
καινότατον δέ μοι δοκοῦσι τρόπον τὴν μεγαλοψυχίαν ὁρίζεσθαι, οὐκ εἰ μεγάλα δώσουσιν, ἀλλ’ εἰ μὴ μικρὰ λήψονται [ἤδη].
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 193:14)
περί τε τούτων οὖν τοῦτον ἀπεφήναντο τὸν τρόπον, καὶ περὶ τοῦ τί ἐστιν ἤρξαντο μὲν λέγειν καὶ ὁρίζεσθαι, λίαν δ’ ἁπλῶσ ἐπραγματεύθησαν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 129:1)
εἰ δὴ πάντα τὰ φυσικὰ ὁμοίωσ τῷ σιμῷ λέγονται, οἱο͂ν ῥὶσ ὀφθαλμὸσ πρόσωπον σὰρξ ὀστοῦν, ὅλωσ ζῷον, φύλλον ῥίζα φλοιόσ, ὅλωσ φυτόν οὐθενὸσ γὰρ ἄνευ κινήσεωσ ὁ λόγοσ αὐτῶν, ἀλλ’ ἀεὶ ἔχει ὕλην, δῆλον πῶσ δεῖ ἐν τοῖσ φυσικοῖσ τὸ τί ἐστι ζητεῖν καὶ ὁρίζεσθαι, καὶ διότι καὶ περὶ ψυχῆσ ἐνίασ θεωρῆσαι τοῦ φυσικοῦ, ὅση μὴ ἄνευ τῆσ ὕλησ ἐστίν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 12:1)
ἐπεὶ δὲ τοῦτο δοκεῖ μὲν ἐνδέχεσθαι ἄδηλον δὲ πότε, ἀποροῦσί τινεσ ἤδη καὶ ἐπὶ τοῦ κύκλου καὶ τοῦ τριγώνου ὡσ οὐ προσῆκον γραμμαῖσ ὁρίζεσθαι καὶ τῷ συνεχεῖ, ἀλλὰ πάντα καὶ ταῦτα ὁμοίωσ λέγεσθαι ὡσανεὶ σάρκεσ καὶ ὀστᾶ τοῦ ἀνθρώπου καὶ χαλκὸσ καὶ λίθοσ τοῦ ἀνδριάντοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 172:3)
φανερὸν δὴ ὅτι οὕτω μὲν μετιοῦσιν ὡσ εἰώθασιν ὁρίζεσθαι καὶ λέγειν, οὐκ ἐνδέχεται ἀποδοῦναι καὶ λῦσαι τὴν ἀπορίαν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 74:1)
Σωκράτουσ δὲ περὶ τὰσ ἠθικὰσ ἀρετὰσ πραγματευομένου καὶ περὶ τούτων ὁρίζεσθαι καθόλου ζητοῦντοσ πρώτου τῶν μὲν γὰρ φυσικῶν ἐπὶ μικρὸν Δημόκριτοσ ἥψατο μόνον καὶ ὡρίσατό πωσ τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 56:2)
δύο γάρ ἐστιν ἅ τισ ἂν ἀποδοίη Σωκράτει δικαίωσ, τούσ τ’ ἐπακτικοὺσ λόγουσ καὶ τὸ ὁρίζεσθαι καθόλου·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 58:2)
τὸ δ’ ἐξαπατῶν τοὺσ πολλοὺσ τοῦτ’ ἔστιν, ὅπερ καὶ Θεόπομπον τὸν ῥήτορα, ὅπου καὶ Πλάτωνι ἐγκαλεῖ ἐπὶ τῷ βούλεσθαι ἕκαστα ὁρίζεσθαι.
(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἐφαρμοστέον τὰσ προλήψεισ τοῖσ ἐπὶ μέρουσ. 5:1)
δοκεῖτε τοίνυν μοι πάλαι οὐ καλῶσ, ὦ Σώκρατεσ, ὁρίζεσθαι τὴν ἀνδρείαν·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λάχης 97:6)
οὐδαμῶσ, ὦ Σώκρατεσ, ἀλλά μοι δοκεῖσ ἱκανῶσ ὁρίζεσθαι·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 37:2)
πρῲ γάρ, εἰπεῖν, πρὶν γυμνασθῆναι, ὦ Σώκρατεσ, ὁρίζεσθαι ἐπιχειρεῖσ καλόν τέ τι καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ ἓν ἕκαστον τῶν εἰδῶν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 184:1)
πρὶν ἄν τισ τό τε ἀληθὲσ ἑκάστων εἰδῇ πέρι ὧν λέγει ἢ γράφει, κατ’ αὐτό τε πᾶν ὁρίζεσθαι δυνατὸσ γένηται, ὁρισάμενόσ τε πάλιν κατ’ εἴδη μέχρι τοῦ ἀτμήτου τέμνειν ἐπιστηθῇ, περί τε ψυχῆσ φύσεωσ διιδὼν κατὰ ταὐτά, τὸ προσαρμόττον ἑκάστῃ φύσει εἶδοσ ἀνευρίσκων, οὕτω τιθῇ καὶ διακοσμῇ τὸν λόγον, ποικίλῃ μὲν ποικίλουσ ψυχῇ καὶ παναρμονίουσ διδοὺσ λόγουσ, ἁπλοῦσ δὲ ἁπλῇ, οὐ πρότερον δυνατὸν τέχνῃ ἔσεσθαι καθ’ ὅσον πέφυκε μεταχειρισθῆναι τὸ λόγων γένοσ, οὔτε τι πρὸσ τὸ διδάξαι οὔτε τι πρὸσ τὸ πεῖσαι, ὡσ ὁ ἔμπροσθεν πᾶσ μεμήνυκεν ἡμῖν λόγοσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 327:4)
ὧδε τοίνυν ἐπιχειρῶμεν αὐτὰ ὁρίζεσθαι, εἴτε τὰ αὐτὰ ἀλλήλοισ εἴτε ἕτερά ἐστι.
(플라톤, Republic, book 4 379:1)
ὡρ́α ἂν εἰή, ἔφη, ὁρίζεσθαι.
(플라톤, Republic, book 5 587:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION