Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τίσ γὰρ οὐκ ἂν ἀλγήσειεν ἄνθρωποσ Ἕλλην καὶ παιδευθεὶσ ἐλευθερίωσ, ἀναμνησθεὶσ ἐν τῷ θεάτρῳ ἐκεῖνό γε, εἰ μηδὲν ἕτερον, ὅτι ταύτῃ ποτὲ τῇ ἡμέρᾳ μελλόντων ὥσπερ νυνὶ τῶν τραγῳδῶν γίγνεσθαι, ὅτ’ εὐνομεῖτο μᾶλλον ἡ πόλισ καὶ βελτίοσι προστάταισ ἐχρῆτο, προελθὼν ὁ κῆρυξ καὶ παραστησάμενοσ τοὺσ ὀρφανοὺσ ὧν οἱ πατέρεσ ἦσαν ἐν τῷ πολέμῳ τετελευτηκότεσ, νεανίσκουσ πανοπλίᾳ κεκοσμημένουσ, ἐκήρυττε τὸ κάλλιστον κήρυγμα καὶ προτρεπτικώτατον πρὸσ ἀρετήν, ὅτι τούσδε τοὺσ νεανίσκουσ, ὧν οἱ πατέρεσ ἐτελεύτησαν ἐν τῷ πολέμῳ ἄνδρεσ ἀγαθοὶ γενόμενοι, μέχρι μὲν ἥβησ ὁ δῆμοσ ἔτρεφε, νυνὶ δὲ καθοπλίσασ τῇδε τῇ πανοπλία, ἀφίησιν ἀγαθῇ τύχῃ τρέπεσθαι ἐπὶ τὰ ἑαυτῶν, καὶ καλεῖ εἰσ προεδρίαν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1541)
"ἀπονέμουσι δὲ καὶ τοῖσ υἱοῖσ κατὰ τὸν θᾶκον τὸν τοῦ πατρὸσ ὑφιζάνουσιν ἐξ ἡμισείασ τῶν τοῖσ ἀνδράσι παρατιθεμένων, τοὺσ δ’ ὀρφανοὺσ ἰσομερεῖσ εἶναι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 22 2:4)
ἐὰν οὖν ἐνθυμηθῆτε, ὅτι οὐδέποτε ἔσται ἀπορία τῶν ἀμφισβητησόντων ὑμῖν περὶ τῶν ὑμετέρων ἢ γὰρ ὀρφανοὺσ ἢ ἐπικλήρουσ κατασκευάσαντεσ ἀξιώσουσιν ἐλεεῖσθαι ὑφ’ ὑμῶν, ἢ γῆρασ καὶ ἀπορίασ καὶ τροφὰσ μητρὶ λέγοντεσ, καὶ ὀδυρόμενοι δι’ ὧν μάλιστα ἐλπίζουσιν ἐξαπατήσειν ὑμᾶσ, πειράσονται ἀποστερῆσαι τὴν πόλιν τοῦ ὀφλήματοσ, ἐὰν οὖν ταῦτα παριδόντεσ πάντα καταψηφίσησθε, ὀρθῶσ βουλεύσεσθε.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Νικόστρατον Περὶ Ἀνδραπόδων Ἀπογραφῆσ Ἀρεθουσίου 37:1)
ἐπεὶ κατά γε τοῦτο λεγέτωσαν μηδὲν εἶναι χαλεπὸν μηδὲ τὸ τοὺσ ὀρφανοὺσ βλάπτειν τοὺσ παντάπασιν ἐρήμουσ, οἳ μήτε ἑαυτοῖσ ἀμύνειν δύνανται μήτε ἄλλον ἔχουσι τὸν κηδόμενον.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 96:4)
ἔγραψε γὰρ τῶν μὲν ὀρφανικῶν χρημάτων ἐπιτροπεύειν τοὺσ ἀγχιστεῖσ τοὺσ ἀπὸ πατρόσ, τρέφεσθαι δὲ τοὺσ ὀρφανοὺσ παρὰ τοῖσ συγγενέσι τοῖσ ἀπὸ μητρόσ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 15 3:1)
τίσ οὖν ἢ πρὸσ θεοὺσ ὅσιον ἢ πρὸσ ἀνθρώπουσ δίκαιον ὑπολήψεταί με, ἐὰν ἐγκαταλίπω καὶ προδῶ τοὺσ ὀρφανούσ, οἷσ τοσαύτασ ὀφείλω χάριτασ;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 9 3:1)
ἱκέτησ δ’ ὑμῶν γίνομαι μὴ τοὺσ ὀρφανοὺσ ἐγκαταλιπεῖν νῦν μὲν ὑπὲρ τῆσ ἀρχῆσ κινδυνεύοντασ, εἰ δ’ ἡ πρώτη πεῖρα τοῖσ ἐχθροῖσ αὐτῶν χωρήσει κατὰ νοῦν, καὶ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐξελαθησομένουσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 9 8:1)
ἐχρῆν μὲν οὖν σε, εἰ τὰ δίκαια ποιεῖν ἤθελεσ, ὅτε μοι τὸν οἶκον τοῦ πάππου παρεδίδουσ, ἅμα τοῖσ χρήμασι καὶ τὴν βασιλείαν ἀποδεδωκέναι παραδείγμασι χρώμενον τοῖσ τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἐπιτρόπων ἔργοισ, ὅσοι βασιλικοὺσ παῖδασ ὀρφανοὺσ πατέρων παραλαβόντεσ εἰσ ἄνδρασ ἐλθοῦσιν ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ τὰσ πατρῴασ καὶ προγονικὰσ ἀπέδωκαν ἀρχάσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 31 4:2)
καίτοι πόσουσ οἰεί φίλουσ ἔσχεν ἐν Θήβαισ, πόσουσ ἐν Ἄργει, πόσουσ ἐν Ἀθήναισ, πόσουσ δὲ περιερχόμενοσ ἐκτήσατο, ὅσ γε καὶ ἐγάμει, ὅπου καιρὸσ ἐφάνη αὐτῷ, καὶ ἐπαιδοποιεῖτο καὶ τοὺσ παῖδασ ἀπέλειπεν οὐ στένων οὐδὲ ποθῶν οὐδ’ ὡσ ὀρφανοὺσ ἀφιείσ;
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ τοῦ μὴ δεῖν προσπάσχειν τοῖσ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. 14:1)
ἐρημίᾳ δ’ ὀρφανοὺσ δόμουσ οἰκήσω.
(에우리피데스, Ion, episode, iambic 1:13)
ἐπήγειρε δ’ αὐτὸν καὶ τὸ πᾶν πλῆθοσ ἐλέῳ μὲν τὰ πρὸσ τοὺσ ὀρφανοὺσ χρώμενον, μίσει δὲ πρὸσ αὐτὸν τὰ πάντα ἐξαγαγεῖν οὐκ ἀπηλλαγμένον κακοτροπίᾳ τῇ ἐπὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 20:1)
Χαλεπῶσ δ’ ὁ βασιλεὺσ ἠγανάκτησεν καταμαθὼν αὐτοῦ τὸ πρὸσ τοὺσ ὀρφανοὺσ ἦθοσ, ἔννοιά τε αὐτῷ παρέστη περὶ τῶν ἀνῃρημένων, μή ποτε κἀκεῖνοι γένοιντο τῶν Ἀντιπάτρου διαβολῶν ἀγώνισμα.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 794:1)
"ἀλλὰ νῦν ἐξ ἀνθρώπων εἰσ θεοὺσ τὸ ἄγαλμα τοῦτο οἰχήσεται, ὀχούμενον ἐπὶ τοῦ πυρόσ, ὀρφανοὺσ ἡμᾶσ καταλιπόν.
(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 7:3)
τίσ γὰρ αὐτοῖσ ἔτι ἡδονὴ καταλείπεται τοιούτων ἀνδρῶν θαπτομένων, οἳ πάντα περὶ ἐλάττονοσ τῆσ ἀρετῆσ ἡγούμενοι αὑτοὺσ μὲν ἀπεστέρησαν βίου, χήρασ δὲ γυναῖκασ ἐποίησαν, ὀρφανοὺσ δὲ τοὺσ αὑτῶν παῖδασ ἀπέλιπον, ἐρήμουσ δ’ ἀδελφοὺσ καὶ πατέρασ καὶ μητέρασ κατέστησαν;
(리시아스, Speeches, Ἐπιτάφιοσ τοῖσ Κορινθίων βοηθοῖς 87:2)
οὐδὲν γὰρ ἂν ἡμᾶσ κωλύοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀθλιωτάτουσ εἶναι, ἐπὶ μὲν τῶν τριάκοντα ὀρφανοὺσ καταλειφθέντασ, ἐν δὲ τῇ δημοκρατίᾳ τῶν ὄντων ἐστερημένουσ, οἷσ ἡ τύχη παρέδωκεν ὥστ’ ἔτι ἡμᾶσ παῖδασ ὄντασ ἐπὶ τὴν Παυσανίου σκηνὴν ἐλθόντασ βοηθῆσαι τῷ πλήθει.
(리시아스, Speeches, Περὶ τῆσ δημεύσεωσ <τῶν tou= Niki/ou a)de/lfou e)pi/logos> 27:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION