Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τῶν δὲ δημοσίων <ἐφ’> ὁπόσοισ ἢ γραφαί εἰσιν ἢ φάσεισ ἢ ἐνδείξεισ ἢ ἀπαγωγαί, τούτων ἕνεκα τοῖσ νόμοισ ἐψηφίσασθε χρῆσθαι ἀπ’ Εὐκλείδου ἄρχοντοσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 146:2)
ἐπειδὴ τῆσ γε Ὀλυμπικῆσ πανηγύρεωσ ἀπελείφθην τύχῃ τινι ἀδυνάτωσ ἔχων κατὰ τὸ σῶμα συμμετασχεῖν ὑμῖν τῶν γιγνομένων, κινδύνου τε εἰσ ἔσχατον ἐλθὼν ἐκ τοῦ τότε μοι συμπεσόντοσ νοσήματοσ, Διόσ γε σωτῆροσ τυχὼν καὶ Ποσειδῶνοσ ἀδελφοῦ Διὸσ ἀσφαλίου, καί τινοσ οἱο͂ν λιμένοσ τῆσ τε παρούσησ ταύτησ ὑγιείασ τε καὶ σωτηρίασ λαβόμενοσ καὶ τῆσ διατριβῆσ τῆσ μεθ’ ὑμῶν, πρὸσ δὲ καὶ λόγου διαγγελθέντοσ ἐπὶ τούτῳ τοιούτου τινὸσ, ὡσ ἄρα ἐπόθουν τινὲσ τὴν ἐμὴν παρουσίαν, καὶ τούτων οἱ ἐμφανέστατοι, οὐ δι’ ἐμὲ τοσοῦτον, ὥσ γε ἐγὼ νομίζω, οὐδὲ διὰ τοὺσ λόγουσ τοὺσ ἐμοὺσ, ἀλλ’ ἐνδεικνύμενοι τό τε γενναῖον καὶ τὸ φιλότιμον τὸ περὶ ταῦτα καὶ τὴν πρὸσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ τιμήν τε καὶ εὔνοιαν ὁπόσοισ ὁ βίοσ ἐν τούτοισ, ὑφ’ ὧν καὶ πρότερον ἡσθέντασ πολλάκισ ἑαυτοὺσ μέμνηνται καὶ ἡδίουσ γενομένουσ ἐν ταῖσ κοιναῖσ τῶν Ἑλλήνων πανηγύρεσιν, ἔγνων μὴ ὀκνητέον εἶναί μοι διὰ ταῦτα παρελθεῖν εἰσ ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἅμα ἐν τῷ αὐτῷ ἀποτιστέον διπλῆν ἔκτισιν δυοῖν ἀδελφοῖν, τὴν μὲν προτέραν τε καὶ πρεσβυτέραν καὶ τρόπον τινὰ εἰωθυῖαν, τὴν δὲ νῦν ἄρξεσθαι μέλλουσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 1:1)
ἥ γε καὶ τὸν Ὀδυσσέα ἔσωζεν ἄρα τὸν σοφώτατον τῶν Ἑλλήνων καὶ ἄριστον, ὡσ καὶ ἄλλον τινὰ, καὶ πάντασ ὁπόσοισ σοφίασ ἔρωσ ἦν, καὶ ἐπηταὶ βούλονται εἶναι καὶ ἀγχίνοι καὶ ἐχέφρονεσ, τὰ καὶ κατὰ τοῦ Ὀδυσσέωσ λεγόμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 11:6)
καὶ ὁ μὲν οὕτω πάντα κινῶν ᾔει, τοσαῦτα προσλαμβάνων ὁπόσοισ ἐντύχοι, καὶ κατεπτήχει καὶ ἔθνη καὶ πόλεισ καὶ πάντα γένη καὶ Εὐρωπαῖα καὶ τὰ ἐπὶ τῆσ Ἀσίασ πάντα, καὶ πρὸσ τὴν κίνησιν εἶκεν ὥσπερ τὰ κοῦφα σὺν πολλῷ τῷ φόβῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 39:12)
οἱο͂ν εἰ φιλοτιμοῖτο ἡ μὲν ὡσ πρώτη τεκοῦσα τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοσ, ἡ δ’ ὡσ πρώτη δείξασα τοὺσ καρποὺσ, ἡ δὲ ὡσ πλείστοισ μεταδοῦσα, ἡ δέ τισ ὡσ νόμουσ καταδείξασα, ἡ δὲ πανηγύρεισ, ἡ δ’ ὡσ ἐν καλλίστοισ κεῖται γῆσ ἅμα καὶ θαλάττησ, ἡ δὲ τοῖσ τῆσ σοφίασ ἀγαθοῖσ ἀγάλλοιτο, ἡ δὲ τὰσ ἐν τοῖσ πολέμοισ πράξεισ καταλέγοι, ἄλλη δὲ ὅσουσ ὑπεδέξατο τῶν Ἑλλήνων, ἡ δὲ τὰσ ἀποικίασ ἃσ ἀπέστειλεν, ἡ δ’ ὅ τι καὶ δοίη τισ αὐτῇ τῶν ὑπαρχόντων τῇ πόλει, φήμ’ ἔγωγε μάλιστ’ ἂν οὕτω γενέσθαι καταφανὲσ ὁπόσοισ τισὶ τοῖσ κρείττοσιν ἡ πόλισ ὑμῖν τὰσ ἄλλασ παρελήλυθεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 94:4)
οὐ γὰρ ᾤεσθε δεῖν ἐπὶ μὲν τὰσ πανηγύρεισ καὶ τοὺσ στεφανίτασ ἀγῶνασ τοὺσ ἄριστα πεφυκότασ καὶ τοῖσ σώμασι προὔχοντασ ἐγκριθέντασ ἀσκεῖσθαι, τοὺσ δὲ τῶν μεγίστων καὶ ἀληθινῶν ἔργων ἀγωνιστὰσ καὶ νικηφόρουσ ἐσομένουσ ὁπόσοισ ἂν τύχῃ νικᾶν ὑπὲρ ἀρχῆσ τοιαύτησ, τούτουσ δὲ ἐπὶ καιροῦ συνελθεῖν καὶ μὴ πόρρωθεν τοὺσ μεγίστουσ τε καὶ μάλιστα ἐπιτηδειοτάτουσ ἐξ ἁπάντων ἐπιλεχθέντασ ἀσκεῖσθαι, ὅπωσ εὐθὺσ ἑστῶτεσ ὑπερέχοιεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 22:7)
ἐχέτω δὲ ὁπότερά τισ βούλεται εἴτε τοῦ Παιᾶνοσ ταύτην γενέσθαι τὴν ἐπικαρπίαν καὶ χάριν καὶ διὰ τοῦτο ὑπάρξαι σωθῆναι εἴτε τοῦτο μὲν πάντωσ ἂν οὕτω γενέσθαι, τὸν δὲ θεὸν προειδότα ἐφ’ ἅπασι τοῖσ μέλλουσι σημῆναι τοῦτο μὲν ὡσ ἐν θαλάττῃ κίνδυνοί τε συμβήσονται καὶ ἐξ αὐτῶν σωτηρίαι, τοῦτο δὲ ὡσ τῶν περὶ τὸ σῶμα ἀποριῶν ἔσται παιὼν αὐτόσ τε καὶ τῶν αὐτοῦ παίδων ὁ πρῶτόσ τε καὶ πάντα παύειν εἰδὼσ ὁπόσοισ κάμνουσιν ἄνθρωποι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 9:12)
καὶ κατιδὼν ἐπιόντα τὸν σύντροφον τοὺσ χρόνουσ ἀνενεούμην, ὁπόσοισ τισὶ πρότερον γενοίμεθα Ἀθήνησιν ἅμα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 15:4)
ἅπτε παῖ λύχνον, κἄκφερε τὸ γραμματεῖον, ἵν’ ἀναγνῶ λαβὼν ὁπόσοισ ὀφείλω καὶ λογίσωμαι τοὺσ τόκουσ.
(아리스토파네스, Clouds, Prologue 1:15)
οὔ φησι Τιμοκράτησ, οὔκουν ὁπόσοισ γ’ ἂν δεσμοῦ προστιμηθῇ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 82:1)
δόξαν δὲ αὐτῷ, παῖδασ μὲν καὶ γυναῖκασ καὶ τὰ γηραιὰ σώματα καὶ ὁπόσοισ ἄλλοισ βραδείασ ἔδει φυγῆσ προεξελθεῖν κελεύει τῆσ πόλεωσ κατὰ τὰσ ἐπὶ τὴν Ἴδην φερούσασ ὁδοὺσ, ἑώσ Ἀχαιοὶ τὴν ἄκραν ἑλεῖν προθυμούμενοι διώξεωσ τοῦ διαπίπτοντοσ ἐκ τῆσ πόλεωσ πλήθουσ οὐδὲν προεμηχανῶντο, τοῦ δὲ στρατιωτικοῦ τὸ μὲν ἐπὶ φυλακῇ τῶν ἐξιόντων ἔταξεν, ὡσ ἀσφαλήσ τε καὶ ἀταλαίπωροσ ἐκ τῶν ἐνόντων ἡ φυγὴ αὐτοῖσ γένοιτο, εἴρητο δὲ τούτοισ τὰ καρτερώτατα καταλαβέσθαι τῆσ Ἴδησ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 46 4:1)
ὁπότε δ’ οὐρίῳ πνεούσῃ κέχρημαι τῇ περὶ τοὺσ πολέμουσ τύχῃ, καὶ ὁπόσοισ ἂν ἐπιβάλωμαι πράγμασι κατ’ ὀρθὸν ἅπαντά μοι χωρεῖ, δῆλον ὅτι εὐσεβήσ εἰμι ἀνὴρ καὶ πράξεισ προῄρημαι καλάσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 33 3:2)
καὶ τούτοισ αὐτόσ τε ἀνεπτέρωτο, καὶ τοὺσ ἐντυγχάνοντασ οὐκ ἀπήλλακτο ἀπατᾶν, ἀλλὰ Κρήτῃ προσενεχθεὶσ Ιοὐδαίων ὁπόσοισ εἰσ ὁμιλίαν ἀφίκετο ἐπηγάγετο εἰσ πίστιν, καὶ χρημάτων εὐπορηθεὶσ δόσει τῇ ἐκείνων ἐπὶ Μήλου διῆρεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 394:1)
ἐπὶ Ῥώμησ ἠπείγετο παραπομπῇ τῶν ἰδιοξένων, καὶ Δικαιαρχείᾳ προσβαλὼν οὐκ ἠτύχει καὶ τοὺσ τῇδε Ιοὐδαίουσ ἀφ’ ὁμοίασ ἀπάτησ προσαγαγέσθαι, προσῄεσάν τε ὥσπερ βασιλεῖ οἵ τε ἄλλοι καὶ ὁπόσοισ ξενία πρὸσ Ἡρώδην καὶ εὔνοια ἦν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 395:1)
ὁρᾷσ γοῦν ὁπόσοισ ἀπεχθάνομαι καὶ ὡσ κινδυνεύω δι’ αὐτήν.
(루키아노스, Piscator, (no name) 20:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION