Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πλὴν ὁπόσα ἐν στήλαισ γέγραπται τῶν μὴ ἐνθάδε μεινάντων, ἢ ἐξ Ἀρείου πάγου ἢ τῶν ἐφετῶν ἢ ἐκ πρυτανείου ἢ Δελφινίου δικασθεῖσιν ἢ ὑπὸ τῶν βασιλέων ἢ ἐπὶ φόνῳ τίσ ἐστι φυγὴ ἢ θάνατοσ κατεγνώσθη, ἢ σφαγεῦσιν ἢ τυράννοισ·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 131:2)
ἔνθα δ’ ἐοῦσα δεσπόσσεισ πάντων ὁπόσα ζώει τε καὶ ἑρ́πει, τιμὰσ δὲ σχήσησθα μετ’ ἀθανάτοισι μεγίστασ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 39:3)
τὰ χρήματα δέ, ὅσα τε κοινὰ ἦν ἐν τῷ Ιἀνούκλῳ ἢ ἑτέρωθι καὶ ἄλλα συνενεχθῆναι κελεύσασ, ὁπόσα Κικέρωνοσ ἐσηγουμένου πρότερον αὐτοῖσ ἐπεγέγραπτο, διένειμεν ἀνὰ δισχιλίασ καὶ πεντακοσίασ δραχμὰσ τῷ στρατῷ, καὶ τὸ ἐπίλοιπον ἐπιδώσειν ὑπέσχετο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 13 6:3)
καὶ ὅλωσ δὲ ἐπὶ μιᾶσ ἐννοίασ πολλάκισ πλείω συμπίπτει θεωρήματα, καὶ μάλιστα ὁπόσα αὐτῶν τῆσ αὐτῆσ ἐστι συγγενείασ, καὶ ἐξ ὧν τελείωσ πᾶσι τοῖσ αὐτοῦ μέρεσι κατεσκεύασται ὁ λόγοσ προσλαμβάνει, ἐννοίᾳ, σχήματι, ῥυθμῷ, λέξει.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 12:20)
ἔστι δὲ οὐ μόνον τὸ εἶδοσ τοῦ ἦθοσ δοκεῖν παρέχεσθαι ἐν τῷ λόγῳ τῷ κατὰ τὴν ἁπλότητα τῆσ διανοίασ, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ ἐναντίον τούτου, οἱο͂ν σκληρότερον καὶ ἀπηνῆ περιθεῖναι λόγον, ὅταν τοιοῦτόν τι ὑποτεθῇ, καὶ πάλιν αὖ εἰ ἐρῶντί τινι οἰκείουσ λόγουσ περιθείη, καὶ πᾶσιν ὁμοίωσ πρὸσ τὰ πάθη ἀφορῶντα, ὃν τρόπον καὶ ἐν τῇ Παιδείᾳ ἐκ τῶν περιστάντων πάθη εἰργάσατο, ὁπόσα περί τε Ἀβραδάτου καὶ τῆσ ἐκείνου γυναικὸσ εἴρηται·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 7:1)
ἤθη δὲ καὶ εἰρωνεῖαι ἐργάζονται, οἱο͂ν ὁπόσα Σωκράτην προσδιαλεγόμενον πεποίηκε καὶ ἀναδιδάσκοντα τοὺσ νέουσ, ὥσπερ αὐτὸν οὐκ εἰδότα, ἀλλ’ ἀναζητοῦντα μᾶλλον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 14:1)
Ζεὺσ πάντων πατὴρ καὶ οὐρανοῦ καὶ γῆσ καὶ θεῶν καὶ ἀνθρώπων καὶ ποταμῶν καὶ φυτῶν, καὶ διὰ τοῦτον ὁρῶμεν καὶ ἔχομεν ὁπόσα ἔχομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 8:3)
ἐν ἑτέρῳ ὀνόματι τῷ τοῦ Ὠκεανοῦ, καὶ τροφήν τε καὶ ζωὴν ξυμπάντων ὁπόσα τε θεῖα καὶ τῆσ κάτω μοίρασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 2:7)
καὶ εἶναί τε πάντα ἐνθένδε ὁπόσα γενέσεωσ μέτοχα καὶ ἀπιέναι πάλιν ἐκεῖσε κατὰ τὴν φθορὰν αὐτῶν, καὶ τοῦτ’ εἶναι τὴν ἀρὰν τὴν Ὁμήρου ἐπαρωμένου εἰσ ὕδωρ πάντα ἐλθεῖν, ὡσ ἔχει καὶ τὸ ἔποσ ἀλλ’ ὑμεῖσ γε πάντεσ ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε, καὶ ὅσα ἄλλα τοιουτότροπα ὑπό τε ἀνδρῶν καὶ ποιητῶν σοφῶν εἴρηταί τε καὶ ἐξεύρηται, ταῦτα μὲν ἤτοι τέλεον ἡμῖν παρείσθω ἢ ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω ἐν γοῦν τῷ παρόντι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 3:1)
πάντα γὰρ ὁπόσα μέρη τῆσ γῆσ ἐπισημότατα καὶ ὀνομαστότατα Ποσειδῶνι ἐπιπεφήμισται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 5:8)
τεκμαίρομαι δὲ τοῖσ τε ἄλλοισ καὶ ὅτι πᾶσαν τὴν πανταχόθεν θάλατταν ἐπέστρεψε δεῦρο, πύλασ ἑκατέρωθεν ἐπιθεὶσ καὶ ἀναπετάσασ αὐτῇ τὸν ἰσθμὸν τοῦτον καλούμενον, πρόσ τε ἑώ καὶ πρὸσ ἑσπέραν ὁμοίωσ, συγκλείσασ τε ἅμα, ὡσ μὴ ἐπιμίγνυντο, οὐ πολλῷ τινι μέτρῳ γῆσ, ἀλλ’ οἱο͂ν αὐλῶνι στενῷ, καὶ νόμον θεὶσ καὶ τάξασ ἐπ’ αὐταῖσ φυλάττειν τὰ ἑαυτῆσ ὁρ́ια ἑκάστην, καὶ ἀναπετάσασ πάλιν καὶ δοὺσ πολλήν τινα τὴν πρόσω εὐρυχωρίαν ἑκάστῃ, θεαμάτων ἁπάντων ὁπόσα ἐν γῇ παραδοξότατόν τε ὁμοῦ καὶ ἥδιστον, εἰσπλεῖν τε καὶ ἐκπλεῖν ἐν τῷ αὐτῷ ἐξ οὐρίων ἑκάστουσ, καὶ ὑπὸ τοὺσ αὐτοὺσ ἀνέμουσ ἀναγωγάσ τε καὶ καταγωγὰσ γίγνεσθαι ἐν μόνῃ τῶν πασῶν τῇ γῇ ταύτῃ καὶ τῇ θαλάττῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 6:9)
οὐδὲ γὰρ ἕστηκεν αὐτοῦ τὰ ἔργα, οὐδὲ τοσαῦτά ἐστιν ὁπόσα γέγονεν, ἀλλ’ ἐφ’ ἡμέρᾳ καὶ νυκτὶ πρόσεισιν ἄλλα ἐπ’ ἄλλοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 9:6)
ὥστε φαίη τισ ἂν τοσαῦτα ἄρχεσθαι τοὺσ νῦν ὑπὸ τῶν πεμπομένων, ὁπόσα ἂν αὐτοῖσ ἀρέσκῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 12:2)
ὥστε ὅταν μέν τισ εἰσ τὴν ἄσκησίν τε καὶ σύνταξιν ἴδῃ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο δὴ νομιεῖ τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ καὶ δέκα τόσοι εἰε͂ν οἱ ἀντίπαλοι, ταχέωσ ἂν αὐτοὺσ περιστραφέντασ ἄνδρα παρὰ ἕνα λειφθῆναι, ὅταν δὲ εἰσ τὴν πλήρωσίν τε καὶ συλλογὴν αὐτοῦ βλέψῃ, τὸ τοῦ Αἰγυπτίου φήσει τε καὶ οἰήσεται, ὃσ τῷ Καμβύσῃ διαρπάζοντι τὰ ἐν τῇ χώρᾳ καὶ τὰ ἱερὰ πορθοῦντι, στὰσ ἐπὶ τῶν τειχῶν τῶν Θηβαϊκῶν ἀνέτεινε τήν τε βῶλον καὶ κύλικα ὕδατοσ ἀπὸ τοῦ Νείλου, σύμβολον ποιούμενοσ ὅτι ἑώσ ἂν Αἴγυπτον αὐτὴν καὶ τὸν ποταμὸν Νεῖλον μετενεγκεῖν μὴ δύνηται, μηδὲ ἀγαγεῖν ἀνάρπαστον, οὔπω τὸν Αἰγυπτίων πλοῦτον εἴληφεν, ἀλλὰ ταχέωσ αὐτοῖσ ἄλλα τοσαῦτα γενήσεται τούτων μενόντων καὶ οὔποτε ἐπιλείψει πλοῦτοσ Αἴγυπτον, τοῦτο δὲ καὶ περὶ τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι τε καὶ εἰπεῖν ἔξεστιν, ὅτι ἑώσ ἂν τὴν χώραν αὐτὴν μὴ δύνωνταί τινεσ ἐξ ἕδρασ ἀναστῆσαι μηδὲ κενώσαντεσ οἴχεσθαι, ἀλλ’ ἀνάγκη ᾖ μένειν αὐτὴν ἐφ’ αὑτῆσ τὴν οἰκουμένην, ἀμήχανον ἐπιλιπεῖν ὑμᾶσ πλήθη στρατιωτικὰ, ἀλλὰ τοσαῦτα ὁπόσα βούλεσθε ὑπάρχειν ἀπὸ πάσησ τῆσ οὔσησ ἀφικνούμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 25:1)
ὅτι τὸ μάλιστα οἰκούμενον καὶ ἀκμάζον τῆσ θαλάττησ τοῦτό ἐστι, καὶ τοσαῦτά ἐστι πλεῖν ὁπόσα τισ βούλεται, καὶ τοσαῦτά γε αὖ πεζεῦσαι ὁπόσα τισ μὴ περιπλεῖν βούλεται, ἀλλὰ διεξελθὼν ἐπ’ ἄλλην ἀκτὴν κατάρασ ἐκεῖθεν ἀφιέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος 3:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION