Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Εἰ δὲ καὶ ὣσ ἀδικεῖν ὑμῖν δοκοῦμεν, οὐκ ἀτυχεῖν, ὁμολογοῦμεν, καὶ δι’ αὐτὸ καὶ παρακαλοῦμεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 3:1)
εἰ τοίνυν τοῖσ γονεῦσι δι’ αὐτὸ τὸ εἶναι μόνον τοσαύτην ἔχομεν χάριν καὶ ὁμολογοῦμεν ὀφείλειν χρέα πάντων χρεῶν πρεσβύτατα, πῶσ οὐ Μιλτιάδῃ γε καὶ Θεμιστοκλεῖ πλέον τι πεπρᾶχθαι χρὴ δοκεῖν, οἵτινεσ οὐ τοῦ ζῆν μόνον οὐδὲ τῆσ σωτηρίασ αἴτιοι τοῖσ Ἕλλησι κατέστησαν, ἀλλὰ καὶ βελτίουσ ἀντὶ χειρόνων ἐν αὐτοῖσ οἷσ ἔπραττον εἴθιζον εἶναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 84:6)
πάντεσ μὲν δὴ ὁμολογοῦμεν, ὅσα μὲν ἑκούσια καὶ κατὰ προαίρεσιν τὴν ἑκάστου, ἐκεῖνον αἴτιον εἶναι, ὅσα δ’ ἀκούσια, οὐκ αὐτὸν αἴτιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 106:2)
ὁμολογοῦμεν γὰρ οὐχ ἓν μέροσ ἀλλὰ πλείω πᾶσαν ἔχειν πόλιν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 50:3)
περὶ γὰρ τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ τοὺσ μάρτυρασ παρέχεσθαι καὶ τὰ τεκμήρια δεῖ λέγειν τὸν φεύγοντα, οὐ τὰ ὁμολογούμεν’ ἀπολογούμενον ἐξαπατᾶν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 127:9)
Θηριππίδησ γὰρ ἑπτὰ μνᾶσ ἐδίδου καθ’ ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν εἰσ ταῦτα, καὶ ἡμεῖσ τοῦτο λαβεῖν ὁμολογοῦμεν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α 48:2)
ὁμολογοῦμεν δ’ ἐναντίον ὑμῶν δεῖν τὰσ ποιήσεισ κυρίασ εἶναι, ὅσαι ἂν κατὰ τοὺσ νόμουσ δικαίωσ γένωνται.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 8:2)
ὡσ δ’ ἡμεῖσ οὐκ ἂν ἔφαμεν συγχωρῆσαι οὐδὲν τούτων, λογιζόμενοι ὅτι, ὁπότε τοῦτο πράξομεν, ὁμολογοῦμεν καὶ αὐτοὶ εἰσ Ῥόδον σεσιτηγηκέναι, ἔτι μᾶλλον ἐπέτεινεν οὗτοσ καὶ μάρτυρασ πολλοὺσ παραλαβὼν προσῄει, φάσκων ἕτοιμοσ εἶναι ἀποδιδόναι τὸ δάνειον καὶ τοὺσ τόκουσ τοὺσ εἰσ Ῥόδον, οὐδὲν μᾶλλον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀποδοῦναι διανοούμενοσ, ἀλλ’ ἡμᾶσ ὑπολαμβάνων οὐκ ἂν ἐθελῆσαι λαβεῖν τὸ ἀργύριον διὰ τὰσ ὑπούσασ αἰτίασ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Διονυσοδώρου Βλάβης 16:1)
ἡμεῖσ δ’ ὁμολογοῦμεν καὶ ταινίασ πωλεῖν καὶ ζῆν οὐχ ὅντινα τρόπον βουλόμεθα.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην 43:1)
τῶν γὰρ ἄλλων ἐπὶ μὲν τῆσ πραότητοσ ταπεινῶν, ἐπὶ δὲ τῆσ σεμνότητοσ αὐθαδῶν ὑπολαμβανομένων, καὶ διὰ μὲν τὴν ἀνδρείαν θρασυτέρων, διὰ δὲ τὴν ἡσυχίαν ἀβελτέρων εἶναι δοκούντων, τοσαύτασ ὑπεναντιώσεισ πρὸσ ἄλληλα λαβοῦσ’ ἡ τύχη πρὸσ τὸ δέον ἅπανθ’ ὁμολογούμεν’ ἀπέδωκεν, ὥσπερ εὐχὴν ἐπιτελοῦσ’ ἢ παράδειγμα τοῖσ ἄλλοισ ὑποδεῖξαι βουληθεῖσα, ἀλλ’ οὐ θνητήν, ὡσ εἴθιστο, φύσιν συνιστᾶσα.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 17:2)
σεαυτὸν δὲ ἀγνοῶν ἄνθρωπον ἀγνοεῖσ, ἄνθρωπον δὲ οὐκ εἰδὼσ χρῆσθαι ἀνθρώπῳ οὐ δυνατὸσ εἷ, ἀνθρώπῳ δὲ χρῆσθαι ἀδύνατοσ ὢν θεῷ ἐπιχειρεῖσ, ὃ τῷ παντὶ μεῖζον καὶ χαλεπώτερον ἐκείνου ὁμολογοῦμεν εἶναι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΟΙΚΕΤΩΝ. 28:7)
πρὸσ οὓσ ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν ὧν ὡσ ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. ia'. PURRWN 43:1)
τὸ μὲν γὰρ ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ ὅτι τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶσ δ’ ὁρῶμεν ἢ πῶσ νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. ia'. PURRWN 43:4)
τί οὖν μαθόντεσ ἅπασαν τὴν διάλεκτον τοῦ συγγραφέωσ ἐπαινοῦμεν καὶ βιαζόμεθα λέγειν, ὅτι τοῖσ καθ’ ἑαυτὸν οὖσιν ἀνθρώποισ αὐτὰ ὁ Θουκυδίδησ ἔγραψε συνήθη πᾶσι καὶ γνώριμα ὄντα, ἡμῶν δὲ λόγοσ αὐτῷ τῶν ὕστερον ἐσομένων οὐκ ἦν, οἳ δ’ ἐκβάλλομεν ἐκ τῶν δικαστηρίων καὶ τῶν ἐκκλησιῶν ἅπασαν τὴν Θουκυδίδου λέξιν ὡσ ἄχρηστον, ἀλλ’ οὐχ ὁμολογοῦμεν τὸ διηγηματικὸν μέροσ αὐτῆσ πλὴν ὀλίγων πάνυ θαυμαστῶσ ἔχειν καὶ εἰσ πάσασ εἶναι τὰσ χρείασ εὔθετον, τὸ δὲ δημηγορικὸν οὐχ ἅπαν εἰσ μίμησιν ἐπιτήδειον εἶναι, ἀλλ’ ὅσον ἐστὶν αὐτοῦ μέροσ γνωσθῆναι μὲν ἅπασιν ἀνθρώποισ εὔπορον, κατασκευασθῆναι δ’ οὐχ ἅπασι δυνατόν;
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 55 1:4)
Πῶσ οὖν τὴν μὲν ἀρετὴν τοιοῦτόν τι ὁμολογοῦμεν, τὴν προκοπὴν δ’ ἐν ἄλλοισ ζητοῦμεν καὶ ἐπιδείκνυμεν;
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ προκοπῆσ. 4:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION