Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὃν ἐγὼ δέδοικα καὶ πάνυ ὀρρωδῶ τε καὶ ἀπορῶ ὅπη ποτε χρή με διαθέσθαι μεθ’ ὑμῶν, πότερα ὡσ τοῖσ πολλοῖσ δοκεῖ καὶ Ὁμήρῳ δὲ συνδοκεῖ, θεῶν παθήματα συμπεισθῆναι καὶ ἡμᾶσ, οἱο͂ν Ἄρεοσ δεσμὰ καὶ Ἀπόλλωνοσ θητείασ καὶ Ἡφαίστου ῥίψεισ εἰσ θάλατταν, οὕτω δὲ καὶ Ἰνοῦσ ἄχη καὶ φυγάσ τινασ, ἢ τοῦτο μὲν οὔτε ὅσιον οὔτε εὐσεβὲσ εἰπεῖν, ἄλλωσ τε καὶ περὶ τῶν θεῶν τὸν λόγον ποιούμενον, ἀλλὰ τοῦτον μὲν τὸν λόγον ὑπεροριστέον ἡμῖν οὐ μόνον ἔξω τοῦ Ἰσθμοῦ καὶ τῆσ Πελοποννήσου, ἀλλὰ καὶ ξυμπάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 9:10)
καίτοι δοκῶ σέ τ’ ἂν φιλονεικῆσαι τῷ πατρὶ τῷ σῷ κἀμαυτὸν Ὁμήρῳ κατὰ τοῦτο·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 4:9)
ἐγὼ μέν γε ἤδη τινὸσ κουφότητοσ αἰσθάνεσθαί μοι δοκῶ, καθάπερ Διομήδησ Ὁμήρῳ πεποίηται πρὸσ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἐλαφρόσ τε ὁμοῦ τὰ μέλη καὶ καθαρὸσ τὰσ ὄψεισ, καὶ κατέχειν ἐμαυτὸν ὑπ’ εὐφροσύνησ οὐκ ἔχω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 7:5)
δοκοῦσι γάρ μοι Λακεδαιμόνιοι τὸ τοῦ παρ’ Ὁμήρῳ Τεύκρου πρὸσ τὸν Αἰάντα πεπονθέναι πρὸσ τὴν πόλιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 81:7)
δοκεῖ δέ μοι καὶ Ἡσίοδοσ, εἰ ὁμοίωσ Ὁμήρῳ τέλειοσ ἦν τὰ ποιητικὰ καὶ μαντικὸσ, ὥσπερ ἐκεῖνοσ οὐκ ἠγνόησε τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ἐσομένην, ἀλλὰ προεῖδε καὶ ἀνεφθέγξατο ἐν τοῖσ ἔπεσιν, οὕτωσ καὶ αὐτὸσ οὐκ ἂν ὥσπερ νῦν ἀπὸ χρυσοῦ γένουσ ἀρξάμενοσ γενεαλογεῖν, ἢ, ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί γε τοῦ τελευταίου καὶ σιδηροῦ γένουσ διαλεγόμενοσ τοῦτον ἂν αὐτοῦ φάναι γενέσθαι τὸν ὄλεθρον, εὖτ’ ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ’ ἡνίκ’ ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ καταστῇ, τότ’ ἂν φάναι φθαρῆναι τὸ σιδηροῦν φῦλον ἐν τῇ γῇ, καὶ Δίκῃ δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ’ ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰσ ἀνθρώπουσ, καὶ οἰκτεῖραι τοὺσ πρὸ ὑμῶν γενομένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 31:9)
ἀλλὰ ταῦτα μὲν καὶ ἐν μέρει κοσμοίη τισ ἂν, ἡ δὲ ἐπὶ πᾶσι χάρισ ὥσπερ Ἶρισ τεταμένη καὶ τὴν πόλιν ὥσπερ λύραν ἁρμοττομένη σύμφωνον αὑτῇ τε καὶ τοῖσ ἔξω κόσμοισ, καὶ ἡ διὰ πάντων ὥσπερ τοῦ παρ’ Ὁμήρῳ χαλκοῦ μέχρι οὐρανοῦ διηνεκὴσ αἴγλη, τῷ ταῦτα ἐφικτὰ διηγήσασθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Σμυρναϊκὸσ πολιτικός 6:12)
τῷ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἀποχρήσει, γευσάμενοσ δὲ καὶ πειραθεὶσ τοῦ παρ’ Ὁμήρῳ λωτοῦ γεγεῦσθαι δόξει, μένειν ἐθέλων καὶ χαλεπῶσ ἀξιῶν ἀποχωρεῖν ἀπ’ αὐτοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 1:6)
εἰ γὰρ ἐκεῖνοσ Ὁμήρῳ τῷ τοσοῦτον πρὸ αὐτοῦ περὶ πολλῶν ἐπιτιμῶν οὐκ ἀπεστέρηται λόγου, ἀλλ’ ἔχει πρὸσ τοὺσ ἀγανακτοῦντασ ὅ τι εἴπῃ, κατ’ αὐτὸν, ὡσ ἐοίκε, Πλάτωνα καὶ τοὺσ ἐκεῖνον ἐπαινοῦντασ καὶ πάσησ αἰτίασ ἀφιέντασ ἔστι, κἂν ἄλλοσ τισ ἐκείνῳ δοκῇ τι λέγειν ὑπεναντίον, τολμᾶν ἀκροάσασθαι, μή που τοῦτ’ ἔγκλημα ποιουμένουσ, ἀλλ’ ἐὰν τοῖσ περὶ τῶν πραγμάτων λόγοισ ἀπολειφθῇ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 4:3)
δοκεῖ δέ μοι καὶ Ἡσίοδοσ τῆσ αὐτῆσ ἔχεσθαι γνώμησ Ὁμήρῳ καὶ τοῖσ ῥήμασι μόνοισ διαλλάττειν ἐν τοῖσδε τοῖσ ἔπεσι κεῖνοσ μὲν πανάριστοσ ὃσ αὑτῷ πάντα νοήσῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 25:2)
σχεδὸν οὐ μόνον κατὰ ταὐτὰ, ἀλλὰ καὶ ταὐτὰ ἄντικρυσ Ὁμήρῳ λέγων, μᾶλλον δὲ πολὺ κυριώτερον καὶ λαμπρότερον οὗτοσ τῇ ῥητορικῇ συναγορεύων, ὁπότ’ οὐ μόνον πράττειν τὰ δέοντα τὸν αὐτὸν ὅνπερ λέγειν τὰ δέοντα τίθησιν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἀρίστουσ τῶν βασιλέων ῥητορικῆσ φησι μετουσίᾳ γίγνεσθαι τοιούτουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 97:14)
ἀλλ’ ὅμωσ τούτουσ τοὺσ ἑτέρωθι γελοίουσ ἐνταῦθα ἐν εὐφημίᾳ τέθειται, οὐχ ἵνα τούτουσ ἐπαινέσειεν, ἀλλ’ ἵνα Ὁμήρῳ, ἀηδὲσ μὲν εἰπεῖν, τὸ δὲ ἀληθὲσ ἀποκρύψασθαι μὴ ἀνεχόμενοσ, ἐπηρεάσειε, λέγω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 14:5)
πλέον γὰρ οἶμαι τὴν τραγῳδίαν Ὁμήρῳ συνῄδεσαν οἱ Ἕλληνεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 15:9)
ἐγὼ γὰρ ὡσ μὲν ἅπαντά τισ ἂν προσθείη τε καὶ χρὴ Διὶ, καὶ Νεῖλον ἂν δοίην εἶναι διιπετῆ καὶ ἔργον ἐκείνου, ἐπεὶ καὶ πατέρα αὐτὸν ἀνδρῶν τε θεῶν τε καλοῦμεν Ὁμήρου καὶ τοῦτο τὸ ῥῆμα φθεγγομένου, καίτοι τῶν θεῶν, ἀλλ’ οὐ πάντων πατὴρ αὐτῶν τῶν θεῶν ἐστι κατ’ αὐτοὺσ τοὺσ ποιητὰσ, καὶ οὐ δή που βιάσαιτ’ ἄν τισ καὶ τὸν Ποσειδῶ τούτου χάριν υἱὸν εἶναι Διὸσ καὶ τὴν Ἥραν θυγατέρα, καὶ ταῦτα Ὁμήρῳ δοκεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 28:15)
πῶσ οὖν Ὁμήρῳ πεποίηται τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα λέγων ὁ Ζεὺσ περὶ αὑτοῦ καὶ τοὺσ ἄλλουσ θεοὺσ ἐκπλήττων καὶ φοβῶν ὥσπερ παιδάρια, τοῦτο μὲν ἐν θεῶν ἀγορᾷ ὅτ’ εἰσ τὸ κοινὸν ἀπειλεῖ γνώσετ’ ἔπειθ’ ὅσον εἰμὶ θεῶν κάρτιστοσ ἁπάντων, ὁ ἀπειθῶν δὴ τοῖσ παραγγέλμασι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 12:3)
καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γ’ ἂν εἴποισ, ὡσ ἐμοὶ μὲν αἰσχύνην φέρει τὸ τοιοῦτον, Ὁμήρῳ δ’ εἰσ τὸν Δία ἀναφέροντι αἰσχύνην οὐκ ἔχει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 12:15)

SEARCH

MENU NAVIGATION