Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἁρπάζοντοσ δὲ τούτου καὶ πόλλ’ ἀπὸ κοινῶν ὄντων τῶν χρημάτων ἀναλίσκειν οἰομένου δεῖν, λογιζόμενοι πρὸσ ἑαυτοὺσ οἱ ἐπίτροποι, ὅτι, εἰ δεήσει κατὰ τὰσ διαθήκασ, ὅσ’ ἂν οὗτοσ ἐκ κοινῶν τῶν χρημάτων ἀναλώσῃ, τούτοισ ἐξελόντασ ἀντιμοιρεὶ τὰ λοιπὰ νέμειν, οὐδ’ ὁτιοῦν ἔσται περιόν, νείμασθαι τὰ ὄνθ’ ὑπὲρ τοῦ παιδὸσ ἔγνωσαν.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ ὑπὲρ Φορμίωνος 13:1)
ὅτι δ’ οὐκ οἰομένου τούτου δεῖν ἐμμένειν, δικαίωσ καὶ ἀναγκαίωσ ἔλαχον τὴν δίκην, τοῦτ’ ἤδη δείξω.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ. 8:1)
οἰομένου δὲ δεῖν τοῦ Κασάνδρου τὰ καθ’ αὑτὴν ἐπιτρέπειν μόγισ ἔπεισεν ὥστε μόνην ἐξαίρετον λαβεῖν τὴν τοῦ σώματοσ ἀσφάλειαν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 50 5:2)
ἑαυτοῦ γνώμησ, ἀλλὰ κατεσκευασμένον ὑπ’ ἀνδρὸσ ἁπάσαισ οἰομένου δεῖν ταῖσ ἐπιθυμίαισ ἐκ παντὸσ τρόπου χαρίζεσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 30 4:1)
τούτοισ ἡσθεὶσ ὁ βασιλεὺσ καὶ δόξασ προσήκειν τῷ τῆσ ἀρχῆσ ἀξιώματι τὴν ἀπόκρισιν, ὡσ συνῆλθεν ἀκουσόμενον τὸ πλῆθοσ τῇ τρίτῃ τῶν ἡμερῶν, μετεώρου τοῦ λαοῦ παντὸσ ὄντοσ καὶ λέγοντοσ ἀκοῦσαί τι τοῦ βασιλέωσ ἐσπουδακότοσ, οἰομένου δέ τι καὶ φιλάνθρωπον, τὴν τῶν μειρακίων αὐτοῖσ συμβουλίαν παρεὶσ τὴν τῶν φίλων ἀπεκρίνατο.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 275:1)
ἔσ τε οὖν τὴν Οἴτην ἀναβήσεσθαι κατὰ τὴν ἀτραπὸν ἤλπιζον καὶ ἅμα προσέσεσθαί σφισιν ἐν παρέργῳ τὰ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τὴν φρουρὰν οἰομένου Τελεσάρχῳ.
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 22 2:4)
οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι ἢ Περδίκκου ἢ Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου ἤ τινοσ ἄλλου μέγα οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρόσ.
(플라톤, Republic, book 1 231:1)
"ἐπεὶ τῷ γε βουλομένῳ μὴ ἀγρίωσ οὕτω μηδ’ ἠλιθίωσ ἀλλὰ πραότερον συκοφαντεῖν, τὸ μετὰ ταῦτ’ ἐπὶ τοὐναντίον ἂν αἰτιάσασθαι παράσχοι, τοῦ Ἐμπεδοκλέουσ λέγοντοσ οὐκ ἂν ἀνὴρ τοιαῦτα σοφὸσ φρεσὶ μαντεύσαιτο, ὡσ ὄφρα μέν τε βιῶσι, τὸ δὴ βίοτον καλέουσι τόφρα μὲν οὖν εἰσιν καί σφιν πάρα δεινὰ καὶ ἐσθλά, πρὶν δὲ πάγεν τε βροτοὶ καὶ ἐπεὶ λύθεν, οὐδὲν ἄρ’ εἰσί ταῦτα γὰρ οὐκ ἀρνουμένου μὴ εἶναι τοὺσ γεγονότασ καὶ ζῶντάσ ἐστιν, εἶναι δὲ μᾶλλον οἰομένου καὶ τοὺσ μηδέπω γεγονότασ καὶ τοὺσ ἢδη τεθνηκότασ.
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 125)
"ἐκεῖνα δ’ ἦν τὰ ἐν Φαίδρῳ δεινὰ καὶ ταρακτικὰ τῶν πραγμάτων, αὑτὸν οἰομένου δεῖν ἀναθεωρεῖν, εἴτε Τυφῶνόσ ἐστι θηρίον πολυπλοκώτερον καὶ μᾶλλον ἐπιτεθυμμένον εἴτε θείασ τινὸσ καὶ ἀτύφου μοίρασ φύσει μετέχον ἀλλὰ τούτοισ γε τοῖσ ἐπιλογισμοῖσ οὐ τὸν βίον ἀνῄρει, τὴν δ’ ἐμβροντησίαν ἐκ τοῦ βίου καὶ τὸν τῦφον ἐξήλαυνε καὶ τὰσ ἐπαχθεῖσ καὶ ὑπερόγκουσ κατοιήσεισ καὶ μεγαλαυχίασ·
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 217)
καὶ πικρῶσ ἔχων πρὸσ τὸν Φιλώταν ἐπεσπάσατο τοὺσ πάλαι μισοῦντασ αὑτόν, ἤδη φανερῶσ λέγοντασ ὡσ ῥᾳθυμία τοῦ βασιλέωσ εἰή Λίμνον οἰομένου, Χαλαιστραῖον ἄνθρωπον, ἐπιχειρῆσαι τολμήματι τοσούτῳ καθ’ αὑτὸν ἀλλὰ τοῦτον μὲν ὑπηρέτην εἶναι, μᾶλλον δὲ ὄργανον ἀπὸ μείζονοσ ἀρχῆσ ἀφιέμενον, ἐν ἐκείνοισ δὲ τὴν ἐπιβουλὴν ζητητέον οἷσ μάλιστα ταῦτα λανθάνειν συνέφερε, τοιούτοισ λόγοισ καὶ ὑπονοίαισ ἀναπετάσαντοσ τὰ ὦτα τοῦ βασιλέωσ ἐπῆγον ἤδη μυρίασ κατὰ τοῦ Φιλώτου διαβολάσ.
(플루타르코스, Alexander, chapter 49 5:1)
ἐπέτεινε γὰρ ἡ ταραχή, καὶ τῶν γυμνασιάρχων ἦν διαφορά, τοῦ μὲν οἰομένου δεῖν τὸν Βάκχωνα ἀπαιτεῖν τοῦ δὲ πολυπραγμονεῖν οὐκ ἐῶντοσ.
(플루타르코스, Amatorius, section 13 1:1)
τινὲσ δὲ τὴν φιλοτιμίαν αὐτοῦ φασιν ἐν τῇ νόσῳ παντάπασιν ἀποκαλυφθεῖσαν εἰσ ἄτοπον ἐξοκεῖλαι παρακοπήν, οἰομένου τὸν Μιθριδατικὸν στρατηγεῖν πόλεμον, εἶτα, ὥσπερ ἐπ’ αὐτῶν εἰώθει τῶν ἀγώνων, σχήματα παντοδαπὰ καὶ κινήματα σώματοσ μετὰ συντόνου κραυγῆσ καὶ πυκνῶν ἀλαλαγμάτων ἀποδιδόντοσ.
(플루타르코스, Caius Marius, chapter 45 6:1)
πλὴν τὸ τοῖσ οἰκέταισ ὡσ ὑποζυγίοισ ἀποχρησάμενον ἐπὶ γήρωσ ἐλαύνειν καὶ πιπράσκειν ἀτενοῦσ ἄγαν ἤθουσ ἔγωγε τίθεμαι, καὶ μηδὲν ἀνθρώπῳ πρὸσ ἄνθρωπον οἰομένου κοινώνημα τῆσ χρείασ πλέον ὑπάρχειν.
(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 5 1:2)
"κομψῶσ δὲ καὶ τοῦ Φιλίππου τὴν ὀψιμαθίαν ἅμα καὶ περιεργίαν ὁ ψάλτησ ἐπέσχεν οἰομένου γὰρ αὐτὸν ἐξελέγχειν τοῦ Φιλίππου περὶ κρουμάτων καὶ ἁρμονιῶν μὴ γένοιτό σοι εἶπεν ὦ βασιλεῦ, κακῶσ οὕτωσ, ἵν’ ἐμοῦ σὺ ταῦτ’ εἰδῇσ βέλτιον σκώπτειν γὰρ ἑαυτὸν δοκῶν, ἐκεῖνον ἀλύπωσ ἐνουθέτησε.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Τίν’ ἐστὶν ἃ Ξενοφῶν παρὰ πότον ἣδιον ἐρωτᾶσθαί φησι καὶ σκώπτεσθαι ἢ μή. 17:6)
ὠφελίμωσ οὐ προσιέμενοσ, πολὺ γελοιότερόσ ἐστι τοῦ πίνειν μὲν οἰομένου δεῖν καὶ τρώγειν τοὺσ δειπνοῦντασ, ἄκρατον δὲ τὸν οἶνον αὐτοῖσ ἐγχέοντοσ καὶ τοὔψον ἀνήδυντον καὶ ἀκάθαρτον παρατιθέντοσ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, chapter 0 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION