Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δὲ πεῖρα καθ’ ὑμῶν ἦν καὶ παρασκευὴ τοῦ μέλλοντοσ χρόνου, δυοῖν, οὐχ ἑνὸσ ὑμῖν ὀφείλει δίκην, τοῦ τ’ ἐπ’ ἐκείνων φενακίζειν καὶ τοῦ νῦν μεθ’ ὅπλων ἐπέρχεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 6:4)
ἐκεῖνο δὲ προδιομολογείσθω, ὅτι πᾶσ ὁ περὶ τῶν πρακτῶν λόγοσ τύπῳ καὶ οὐκ ἀκριβῶσ ὀφείλει λέγεσθαι, ὥσπερ καὶ κατ’ ἀρχὰσ εἴπομεν ὅτι κατὰ τὴν ὕλην οἱ λόγοι ἀπαιτητέοι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 15:1)
ὀφείλοντα γὰρ ἀποδοτέον, οὐδὲν δὲ ποιήσασ ἄξιον τῶν ὑπηργμένων δέδρακεν, ὥστ’ ἀεὶ ὀφείλει.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 159:1)
καὶ τὰσ μὲν εὐεργεσίασ ἀνταποδοτέον ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ μᾶλλον ἢ χαριστέον ἑταίροισ, ὥσπερ καὶ δάνειον ᾧ ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ δοτέον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 20:1)
εἶτα ξαίνειν ἐσ καλαθίσκον κοινὴν εὔνοιαν, ἅπαντασ καταμιγνύντασ τούσ τε μετοίκουσ κεἴ τισ ξένοσ ἢ φίλοσ ὑμῖν, κεἴ τισ ὀφείλει τῷ δημοσίῳ, καὶ τούτουσ ἐγκαταμεῖξαι·
(아리스토파네스, Lysistrata, Agon, antepirrheme21)
Καὶ τὰ χρέα ἐπιλύσασθαι τῆσ στρατιᾶσ ὅσοισ χρέα ἦν ἐν καιρῷ οἱ ἔδοξε, καὶ κελεύει ἀπογράφεσθαι ὁπόσον ὀφείλει ἕκαστοσ, ὡσ ληψομένουσ.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 5 1:1)
ὧν οὖν ἐκεῖνοσ μὲν ὀφείλει τοῖσ ὑπὲρ αὐτοῦ πεπολιτευμένοισ χάριν, ὑμῖν δὲ δίκην προσήκει λαβεῖν, τούτων οὐχὶ νῦν ὁρῶ τὸν καιρὸν τοῦ λέγειν·
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 6:3)
ὥσπερ οὖν διὰ τούτων ἤρθη μέγασ, ἡνίχ’ ἕκαστοι συμφέρον αὐτὸν ἑαυτοῖσ ᾤοντό τι πράξειν, οὕτωσ ὀφείλει διὰ τῶν αὐτῶν τούτων καὶ καθαιρεθῆναι πάλιν, ἐπειδὴ πάνθ’ εἵνεχ’ ἑαυτοῦ ποιῶν ἐξελήλεγκται.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 11:1)
ἀλλ’ οὐχ ὁ ἵππαρχοσ Μειδίασ, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῶν νόμων τάξιν λιπών, οὗ δίκην ὀφείλει τῇ πόλει δοῦναι, τοῦτ’ ἐν εὐεργεσίασ ἀριθμήσει μέρει.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 215:1)
καίτοι εἴ τισ ἔροιτ’ αὐτόν, τὰσ εἰσφορὰσ πότερον τὰ κτήματ’ ἢ τὰ σώματ’ ὀφείλει, τὰ κτήματα φήσειεν ἄν, εἴπερ ἀληθῆ λέγειν βούλοιτο·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 68:1)
εἰ γὰρ ἠγνόησέν τι διδασκόμενοσ, τοῦ μὴ συνεῖναι δίκην οὐκ ὀφείλει δοῦναι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 145:2)
καίτοι εἴ τισ ἔροιτ’ αὐτὸν ἢ σέ, ὦ Τιμόκρατεσ, τὸν ἐπαινέτην τούτων καὶ συνεργόν, τὰσ εἰσφορὰσ πότερον τὰ κτήματ’ ἢ τὰ σώματ’ ὀφείλει, τὰ κτήματα φήσαιτ’ ἄν, εἴπερ ἀληθῆ λέγειν βούλοισθε·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 234:1)
ὁ πατήρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὁ τούτου τῷ δημοσίῳ ὀφείλει·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 275:3)
εἰσὶ τοίνυν ὧν Ἀριστογείτων ὀφείλει τῇ πόλει συνθῆκαι μὲν οἱ νόμοι, καθ’ οὓσ ἐγγράφονται πάντεσ οἱ ὀφλισκάνοντεσ, ὁρ́οσ δ’ ἡ σανὶσ ἡ παρὰ τῇ θεῷ κειμένη.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 86:1)
οὐ γάρ, εἰ μὴ πᾶν ὅσον ὦφλεν ὀφείλει, νῦν ἡ κρίσισ οὐδ’ ὁ λόγοσ, ἀλλ’ εἰ ὀφείλει.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 87:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION