Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ ἐπεὶ ὁ μὲν κακῶσ βουλευόμενοσ ἁμαρτάνει, ὁ δ’ εὖ ὀρθῶσ βουλεύεται, δῆλον ὅτι ὀρθότησ τισ ἡ εὐβουλία ἐστίν, οὔτ’ ἐπιστήμησ δὲ οὔτε δόξησ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 68:4)
ἐπιστήμησ μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν ὀρθότησ οὐδὲ γὰρ ἁμαρτία, δόξησ δ’ ὀρθότησ ἀλήθεια·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 69:1)
ἀλλ’ ὀρθότησ τίσ ἐστιν ἡ εὐβουλία βουλῆσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 70:1)
ἐπεὶ δ’ ἡ ὀρθότησ πλεοναχῶσ, δῆλον ὅτι οὐ πᾶσα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 70:3)
ἡ γὰρ τοιαύτη ὀρθότησ βουλῆσ εὐβουλία, ἡ ἀγαθοῦ τευκτική.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 71:1)
οὐκοῦν οὐδ’ ἐκείνη πω εὐβουλία, ἀλλ’ ὀρθότησ ἡ κατὰ τὸ ὠφέλιμον, καὶ οὗ δεῖ καὶ ὣσ καὶ ὅτε.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 72:2)
εἰ δὴ τῶν φρονίμων τὸ εὖ βεβουλεῦσθαι, ἡ εὐβουλία εἰή ἂν ὀρθότησ ἡ κατὰ τὸ συμφέρον πρὸσ τὸ τέλοσ, οὗ ἡ φρόνησισ ἀληθὴσ ὑπόληψίσ ἐστιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 73:1)
καὶ μὴν ἔγωγε, ὦ Σώκρατεσ, πολλάκισ δὴ καὶ τούτῳ διαλεχθεὶσ καὶ ἄλλοισ πολλοῖσ, οὐ δύναμαι πεισθῆναι ὡσ ἄλλη τισ ὀρθότησ ὀνόματοσ ἢ συνθήκη καὶ ὁμολογία.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 7:6)
οὐκοῦν τὸ μετὰ τοῦτο χρὴ ζητεῖν, εἴπερ ἐπιθυμεῖσ εἰδέναι, ἥτισ ποτ’ αὖ ἐστιν αὐτοῦ ἡ ὀρθότησ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 48:3)
ὅτι μὲν τοίνυν μία γέ τισ ἡ ὀρθότησ παντὸσ ὀνόματοσ καὶ πρώτου καὶ ὑστάτου, καὶ οὐδὲν διαφέρει τῷ ὄνομα εἶναι οὐδὲν αὐτῶν, οἶμαι καὶ σοὶ συνδοκεῖ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 236:3)
ἀλλὰ μὴν ὧν γε νυν<δὴ> διεληλύθαμεν τῶν ὀνομάτων ἡ ὀρθότησ τοιαύτη τισ ἐβούλετο εἶναι, οἱά δηλοῦν οἱο͂ν ἕκαστόν ἐστι τῶν ὄντων.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 237:1)
αὕτη μοι φαίνεται, ὦ Ἑρμόγενεσ, βούλεσθαι εἶναι ἡ τῶν ὀνομάτων ὀρθότησ, εἰ μή τι ἄλλο Κρατύλοσ ὅδε λέγει.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 266:5)
ὀνόματοσ, φαμέν, ὀρθότησ ἐστὶν αὕτη, ἥτισ ἐνδείξεται οἱο͂́ν ἐστι τὸ πρᾶγμα·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 274:1)
τοῦ δὲ ποιοῦ τινοσ καὶ συμπάσησ εἰκόνοσ μὴ οὐχ αὕτη <ᾖ> ἡ ὀρθότησ, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον οὐδὲ τὸ παράπαν δέῃ πάντα ἀποδοῦναι οἱο͂́ν ἐστιν ᾧ εἰκάζει, εἰ μέλλει εἰκὼν εἶναι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 295:1)
εἰ δὲ τοῦτο οὕτωσ ἔχει, τί ἄλλο ἢ αὐτὸσ σαυτῷ συνέθου καί σοι γίγνεται ἡ ὀρθότησ τοῦ ὀνόματοσ συνθήκη, ἐπειδή γε δηλοῖ καὶ τὰ ὅμοια καὶ τὰ ἀνόμοια γράμματα, ἔθουσ τε καὶ συνθήκησ τυχόντα;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 312:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION