Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

γαῖαν παμμήτειραν ἀείσομαι, ἠυθέμεθλον, πρεσβίστην, ἣ φέρβει ἐπὶ χθονὶ πάνθ’ ὁπόσ’ ἐστίν, ἠμὲν ὅσα χθόνα δῖαν ἐπέρχεται ἠδ’ ὅσα πόντον ἠδ’ ὅσα πωτῶνται, τάδε φέρβεται ἐκ σέθεν ὄλβου.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Γῆν Μητέρα Πάντων 2:1)
καὶ δ’ ὁπόσ’ αὐτοὶ πρόσθεν ἐπὶ χθονὸσ ἠδ’ ὅσ’ ἐφ’ ὑγρὴν ἔτλημεν, τὰ ἕκαστα διίδμεναι εὐχετόωντο.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 21:28)
Πιττοκοπίητῷ ἐμπάττειν ξυνεχήσ· φοινίσσειν δὲ καὶ τὴν κεφαλὴν, ἄλλοτε μὲν σίνηπι ξὺν ἄρτῳ διπλόῳ ἐγχρίοντα, ὡσ μὴ ἀφόρητον εἰή τὸ πῦρ· ἄλλοτε δὲ φάρμακα ξυναλείφοντα, ὡσ τὸ ξύνθετον τὸ διὰ τῆσ λιμνήστιδοσ καὶ εὐφορβίου καὶ πυρέθρου · ἔχει δὲ καὶ ἀνώδυνον περί τε τὸν ἐν καιρῷ πόνον καὶ ἐσ μόχλευσιν τῆσ Ῥίζησ τοῦ κακοῦ, θαψίησ ὁ ὀπὸσ, καὶ τὰ ξὺν τῇδε φάρμακα, ὁκόσα ἐσοιδαίνει τὸ δέρμα, καὶ ἰόνθοισι ἴκελα ἐκφύει βλαστήματα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.53)
μετὰ δὲ ταῦτα ἐδίδου τὰ ἰάματα αὐτῷ μοι, ὧν πρῶτον ἦν, ὡσ ἔγωγε μέμνημαι, ὁ τοῦ βαλσάμου ὀπὸσ, εἶναι δ’ αὐτὸν δωρεὰν τοῦ Τελεσφόρου τοῦ Περγαμηνοῦ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 3:3)
ὑμεῖσ πάντων ὁπόσ’ ἔστιν, ἐμοῦ πρῶτον, τουδί, καὶ τοῦ Διὸσ αὐτοῦ, ἀρχαιότεροι πρότεροί τε Κρόνου καὶ Τιτάνων ἐγένεσθε, καὶ γῆσ.
(아리스토파네스, Birds, Agon, epirrheme9)
ὅπωσ δὲ τὸ σύμβολον λαβόντεσ ἔπειτα πλησίοι καθεδούμεθ’, ὡσ ἂν χειροτονῶμεν ἅπανθ’ ὁπόσ’ ἂν δέῃ τὰσ ἡμετέρασ φίλασ.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Exodus, strophe4)
τὴν γῆν πρώτιστα ποιήσω κοινὴν πάντων καὶ τἀργύριον καὶ τἄλλ’ ὁπόσ’ ἐστὶν ἑκάστῳ.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme13)
ὥστε σὲ τά τ’ ἀμπέλια καὶ τὰ νέα συκίδια τἄλλα θ’ ὁπόσ’ ἔστι φυτὰ προσγελάσεται λαβόντ’ ἄσμενα.
(아리스토파네스, Peace, Choral, antistrophe 26)
σέβομαι Λατώ τ’ ἄνασσαν κίθαρίν τε ματέρ’ ὕμνων ἄρσενι βοᾷ δόκιμον, τᾷ φάοσ ἔσσυτο δαιμονίοισ <θεοῦ> ὄμμασιν ἁμετέρασ τε δι’ αἰφνιδίου ὀπόσ.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, lyric10)
ἀλλὰ τοὐναντίον τούτου μὲν τοῦ ψηφίσματοσ οὐκ οἶδ’ εἴ τι δεινότερον γέγονεν πώποτ’ ἐν ὑμῖν, τούτων δὲ τῶν πάντων ὁπόσ’ ἐστὶ δικαστήρι’ ἐν ἀνθρώποισ οὐδὲν οὔτε σεμνότερον οὔτε δικαιότερον φανήσεται.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 92:2)
καίτοι εἰ περὶ τῶν ἀνδροφόνων τῶν ἤδη κεκριμένων τοσαύτη σπουδή, ὅπωσ λόγου καὶ κρίσεωσ καὶ πάντων ὁπόσ’ ἐστὶ δίκαια τεύξονται περὶ τῶν ὕστερον αἰτιῶν, ἦ που περί γε τοῦ μήθ’ ἑαλωκότοσ μήτ’ ἐγνωσμένου πότερον δέδρακεν ἢ οὒ καὶ πότερ’ ἄκων ἢ ἑκών, πάνδεινον γράφειν ὡσ ἐκδοτέον τοῖσ ἐγκαλοῦσιν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 112:3)
ἀλλ̓ ὅμωσ ἐκεῖνοί τε ἔλεγον πάντα πάσχειν ὑπὲρ τῶν νόμων, καὶ νῦν φασιν ἐν τούτοισ εἶναι τὴν δίκην, ὁπόσ̓ ἂν αὐτοὶ δυστυχεῖσ ὄντεσ συγγράφωσιν ἢ παῤ ἄλλων ὁμοίων παραλάβωσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΤΩΝ ΕΝ ΚΙΛΙΚΙΑΙ ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. 8:2)
ἔπειτ’ ἐκείνων τῶν δορικτήτων ἐξόν μοι λαβεῖν ὁπόσ’ ἂν ἐβουλόμην οὐ λαβών, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκ τοῦ δικαίου πλοῦτον ὑπεριδὼν ἕνεκα δόξησ, ὡσ Οὐαλέριοσ Ποπλικόλασ ἐποίησε καὶ ἄλλοι πλεῖστοι πρὸσ τούτῳ συχνοί, δι’ οὓσ ἡ πόλισ ἡμῶν τηλικαύτη γέγονε, τὰσ παρὰ σοῦ δέξομαι δωρεὰσ καὶ ἀντὶ τῆσ κρείττονοσ εὐπορίασ ἀλλάξομαι τὴν χείρονα;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 19, chapter 16 10:1)
Στρατοπεδευσάμενοσ δὲ περὶ Ιἑριχοῦντα, οὗ τὸν φοίνικα συμβέβηκε τρέφεσθαι καὶ τὸ ὀποβάλσαμον μύρων ἀκρότατον, ὃ τῶν θάμνων τεμνομένων ὀξεῖ λίθῳ ἀναπιδύει ὥσπερ ὀπόσ, ἑώθεν ἐπὶ Ιἑροσολύμων ἐχώρει.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 14 70:1)
Καὶ ὁκόσα μὲν κρεηφαγίη πολλὴ παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθεῖσα ποιέει, ἢ σκόροδα, ἢ σίλφιον ἢ ὀπὸσ ἢ καυλὸσ, ἢ ἄλλα ὁκόσα τοιουτότροπα μεγάλασ δυνάμιασ ἔχοντα ἰδίασ, ἧσσον ἄν τισ θαυμάσειεν, εἰ τὰ τοιαῦτα πόνουσ ἐμποιέει τῇσι κοιλίῃσι μᾶλλον τῶν ἄλλων‧ ἀλλ’ εἰ καταμάθοισ ὁκόσον μᾶζα ὄχλον καὶ ὄγκον καὶ φῦσαν καὶ στρόφον τῇ κοιλίῃ παρέχει παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθεῖσα τῷ μὴ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ, ἢ ὁκοῖον ἄρτοσ βάροσ καὶ τάσιν κοιλίησ τῷ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ‧ ἢ αὐτόσ τε ὁ ἄρτοσ θερμὸσ βρωθεὶσ οἱήν δίψαν παρέχει, καὶ ἐξαπιναίην πληθώρην διὰ τὸ ξηραντικόν τε καὶ βραδύπορον‧ καὶ οἱ ἄγαν καθαροί τε καὶ ξυγκομιστοὶ παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθέντεσ οἱᾶ διαφέροντα ἀλλήλων ποιεῦσι‧ καὶ μᾶζά τε ξηρὴ παρὰ τὸ ἔθοσ, ἢ ὑγρὴ, ἢ γλίσχρη‧ καὶ τὰ ἄλφιτα οἱο͂́ν τι ποιέει τὰ ποταίνια τοῖσι μὴ εἰωθόσι, καὶ τὰ ἑτεροῖα τοῖσι τὰ ποταίνια εἰωθόσι‧ καὶ οἰνοποσίη καὶ ὑδροποσίη παρὰ τὸ ἔθοσ ἐσ θάτερα μεταβληθέντα ἐξαπίνησ, καὶ ὑδαρήσ τε οἶνοσ καὶ ἄκρητοσ παρὰ τὸ ενοσ ἐξαπίνησ ποθείσ‧ ὁ μὲν γὰρ πλάδον τε ἐν τῇ ἄνω κοιλίῃ ἐμποιήσει καὶ φῦσαν ἐν τῇ κάτω‧ ὁ δὲ παλμόν τε φλεβῶν καὶ καρηβαρίην καὶ δίψαν‧ καὶ λευκοσ τε καὶμέλασ οἶνοσ παρὰ τὸ ἔθοσ μεταβάλλοντι, εἰ καὶ ἄμφω οἰνώδεεσ εἰε͂ν, ὅμωσ πολλὰ ἂν ἑτεροιώσειαν κατὰ τὸ σῶμα, ὡσ δὴ γλυκύν τε καὶ οἰνώδεα οἶνον ἧσσον ἄν τισ φαίη θαυμαστὸν εἶναι μὴ τωὐτὸ δύνασθαι ἐξαπίνησ μεταβληθέντα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 10.2)

SEARCH

MENU NAVIGATION