Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Γράκχῳ δ’ ὁ μὲν νοῦσ τοῦ βουλεύματοσ ἦν οὐκ ἐσ εὐπορίαν, ἀλλ’ ἐσ εὐανδρίαν, τοῦ δὲ ἔργου τῇ ὠφελείᾳ μάλιστα αἰωρούμενοσ, ὡσ οὔ τι μεῖζον οὐδὲ λαμπρότερον δυναμένησ ποτὲ παθεῖν τῆσ Ἰταλίασ, τοῦ περὶ αὐτὸ δυσχεροῦσ οὐδὲν ἐνεθυμεῖτο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 1 5:1)
ὁ μὲν δὴ νοῦσ τὴν γνώμην ἐσ αὐτὸν ἔφερε τὸν Σύλλαν, καὶ οὐδ’ ἀμφίβολον ἦν·
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 11 4:12)
ἦν δὲ ὁ νοῦσ ἄρα ἐγκώμιον ποιῆσαι Ποδαλειρίῳ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 1:4)
τίσ δὲ καὶ ὁ νοῦσ ἔσται τῆσ συμμαχίασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 13:4)
οὕτω δὴ καὶ περὶ τοὺσ λόγουσ τοὺσ πολιτικοὺσ οὐχ ὁ σεμνότατοσ οὐδ’ ᾧ τῶν ῥημάτων ὁ νοῦσ ἡγεῖτο, οὐδ’ ὃσ ἄνευ μὲν φρονήματοσ οὐκ ᾤετο δεῖν λέγειν, τὸ φρόνημα δ’ ἐξ ἁπάντων ὧν ἑαυτῷ συνῄδει δικαίωσ ἐκέκτητο, οὐχ οὗτοσ ἦν ὁ λάλουσ ἀντὶ κοσμίων ποιήσασ, ἀλλὰ οὗτοσ ὁ κωλύων εἶναι λάλουσ τὸ καθ’ αὑτόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 18:5)
ἐπικυροῖ δὲ τὸ δεύτερον γράμμα καὶ ἐπισφραγίζεται ὅτι οὗτόσ ἐστιν ὁ νοῦσ τοῦ προτέρου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 4:8)
τό τε γὰρ ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοισ διῄρηται, σημαίνει τὸ μὲν τί ἐστί, τὸ δὲ ποιόν, τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ πότε, καὶ πρὸσ τούτοισ τὸ μὲν ἐν τῷ κινεῖσθαι τὸ δὲ ἐν τῷ κινεῖν, καὶ τὸ ἀγαθὸν ἐν ἑκάστῃ τῶν πτώσεών ἐστι τούτων, ἐν οὐσίᾳ μὲν ὁ νοῦσ καὶ ὁ θεόσ, ἐν δὲ τῷ ποιῷ τὸ δίκαιον, ἐν δὲ τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, ἐν δὲ τῷ πότε ὁ καιρόσ, τὸ δὲ διδάσκον καὶ τὸ διδασκόμενον περὶ κίνησιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 92:2)
ἤδη γὰρ τότε διαφωνεῖ ὁ νοῦσ πρὸσ τὴν ἐπιθυμίαν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 140:6)
οὐ γὰρ ἔτι ἐπιστήμη γε ἢ νοῦσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 9:1)
οὐκ ἄρα τοῦ νοῆσαι ὁ νοῦσ ἀρχή, οὐδὲ τοῦ βουλεύσασθαι βουλή.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 41:1)
τοσόνδε δ’ αὐτοῦ βῆμα διαβεβηκότοσ ὁ πρωκτόσ ἐστιν αὐτόχρημ’ ἐν Χάοσιν, τὼ χεῖρ’ ἐν Αἰτωλοῖσ, ὁ νοῦσ δ’ ἐν Κλωπιδῶν.
(아리스토텔레스, Prologue 2:24)
ὁ νοῦσ δέ σου παρὼν ἀποδημεῖ.
(아리스토텔레스, Choral, strophe 13)
νοῦσ οὐκ ἔνι ταῖσ κόμαισ ὑμῶν, ὅτε μ’ οὐ φρονεῖν νομίζετ’·
(아리스토텔레스, Choral, strophe 21)
ἐπιστήμαισ ὁρῶμεν ὂν αἴτιον, δι’ ὃ καὶ πᾶσ νοῦσ καὶ πᾶσα φύσισ ποιεῖ, οὐδὲ ταύτησ τῆσ αἰτίασ, ἥν φαμεν εἶναι μίαν τῶν ἀρχῶν, οὐθὲν ἅπτεται τὰ εἴδη, ἀλλὰ γέγονε τὰ μαθήματα τοῖσ νῦν ἡ φιλοσοφία, φασκόντων ἄλλων χάριν αὐτὰ δεῖν πραγματεύεσθαι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 229:1)
ὥσπερ γὰρ τὰ τῶν νυκτερίδων ὄμματα πρὸσ τὸ φέγγοσ ἔχει τὸ μεθ’ ἡμέραν, οὕτω καὶ τῆσ ἡμετέρασ ψυχῆσ ὁ νοῦσ πρὸσ τὰ τῇ φύσει φανερώτατα πάντων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 6:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION