Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Φίλιπποσ ὡσ διέκειτο, θαρρεῖν τε παρεκελεύετο καὶ μὴ νομίζειν, ὥσπερ ἐν τοῖσ θεάτροισ, διὰ τοῦτό τι πεπονθέναι, ἀλλ’ ἡσυχῇ καὶ κατὰ μικρὸν ἀναμιμνῄσκεσθαι, καὶ λέγειν ὡσ προείλετο.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 351)
ἀπαγαγὼν δ’ ὑμᾶσ ἄπωθεν ἀπὸ τοῦ κλέμματοσ καὶ ἀνακρεμάσασ ἀπὸ τῶν ἐλπίδων, ἐνταῦθ’ ἤδη συστρέψασ γράφει, ἑλέσθαι πρέσβεισ εἰσ Ἐρέτριαν, οἵτινεσ δεήσονται τῶν Ἐρετριέων, πάνυ γὰρ ἔδει δεηθῆναι, μηκέτι διδόναι τὴν σύνταξιν ὑμῖν, τὰ πέντε τάλαντα, ἀλλὰ Καλλίᾳ, καὶ πάλιν ἑτέρουσ εἰσ Ὠρεόν, οἵτινεσ δεήσονται τὸν αὐτὸν Ἀθηναίοισ καὶ φίλον καὶ ἐχθρὸν νομίζειν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 100 1:2)
εἰ ἀληθῆ ἦν ταῦτα ἅ μου κατηγόρησαν, ἐμοὶ ἂν ὠργίζεσθε καὶ ἠξιοῦτε δίκην τὴν μεγίστην ἐπιτιθέναι, οὕτωσ ἀξιῶ ὑμᾶσ, γιγνώσκοντασ ὅτι ψεύδονται, πονηρούσ τε αὐτοὺσ νομίζειν, χρῆσθαί τε τεκμηρίῳ ὅτι εἰ τὰ δεινότατα τῶν κατηγορηθέντων περιφανῶσ ἐλέγχονται ψευδόμενοι, ἦ που τά γε πολλῷ φαυλότερα ῥᾳδίωσ ὑμῖν ἀποδείξω ψευδομένουσ αὐτούσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 48:1)
ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ, ἡγοῦμαι χρῆναι νομίζειν τοὺσ τοιούτουσ κινδύνουσ ἀνθρωπίνουσ, τοὺσ δὲ κατὰ θάλατταν θείουσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 223:1)
ὥστ’ εἴπερ ἡγεῖσθε πολίτην ἀγαθὸν Ἀριστείδην καὶ δίκαιον γεγονέναι, τοῦτον προσήκει κάκιστον νομίζειν, ὡσ τἀναντία περὶ τῶν πόλεων ἐκείνῳ γιγνώσκοντα.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 20:1)
χαλεπαίνων δέ, ὡσ ὁ Καῖσαρ ἔλεγεν, εἴτε ἐπὶ τούτοισ εἴτε κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ’ ὑπὸ ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλουσ στρατοὺσ ἐχόντων εἴτε Μηνοδώρου διερεθίζοντοσ αὐτὸν ἀνοχὰσ μᾶλλον ἢ βεβαίουσ σπονδὰσ εἶναι νομίζειν, ναῦσ ἄλλασ ἐποιεῖτο καὶ ἐρέτασ συνέλεγε καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸσ οὕνεκα παρασκευάζεσθαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 9 1:4)
φιλίαν τε καὶ συμμαχίαν ἡμῖν προφέρουσιν, ὥσπερ οὐκ ἐγκαλοῦσιν ἀλλ’ ἐγκαλουμένοισ ἀπεκρίνασθε μὴ νομίζειν συμφέρειν τοῖσ Ῥωμαίων πράγμασι βλάπτεσθαι Νικομήδη οἱᾶ́περ αὐτὸν ἀδικούμενον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 1:6)
ἐκ τριῶν δέ, ἄνδρεσ δικασταί, μάλιστα μὲν εἵνεκα τοῦ νομίζειν συμφέρειν λελύσθαι τὸν νόμον, εἶτα καὶ τοῦ παιδὸσ εἵνεκα τοῦ Χαβρίου ὡμολόγησα τούτοισ ὡσ ἂν οἱο͂́σ τε ὦ συνερεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 4:2)
ὥστε νομίζειν χρὴ τοιαῦτ’ εἶναι πάντα τὰ δῶρα τῆσ Ἀθηνᾶσ τοῖσ ἀνθρώποισ, οἱᾶ πρὸσ τοὺσ πολέμουσ ἐστὶν, ὁπλιτῶν φάλαγξ καὶ τάξισ ἱππέων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 4:15)
ἀπόντων δὲ ἐν ἀσφαλεῖ τῶν ἐπαίνων ἤδη ταῦτα χρὴ δοκεῖν ἀκούειν τῶν κρειττόνων, καὶ οὕτωσ ἔχοντασ τῆσ ἀληθείασ ἂν μᾶλλον τυγχάνειν νομίζειν κἀκείνῳ ποιεῖν κεχαρισμένα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 5:9)
ὥστ’ εἰκότωσ εἰπεῖν εἶναι τὴν μὲν πόλιν τὸν ἐλευθέριον Δία τιμᾶν ἐπὶ τοῖσ πραχθεῖσι προσήκειν, τοῖσ δὲ ἄλλοισ Ἕλλησι τὴν πόλιν, καὶ νομίζειν τὸν Ἀθηναίων δῆμον ὥσπερ ἐλευθέριον τοῖσ Ἕλλησιν εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 35:9)
καίτοι ἧσ, ὅτε πάντων ἀπεστέρητο, τοσοῦτον ἡττῶντο Λακεδαιμόνιοι, πόσῃ τινὶ τῇ περιουσίᾳ χρὴ νομίζειν ταύτην ὑπεραίρειν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 76:3)
οὔτε γὰρ τοὺσ ὑπερέχοντασ ταῖσ οὐσίαισ οὐδεπώποτε ἐπῆρεν, ἀλλ’ ὅσον μὴ ἀδικεῖσθαι διὰ τοῦτο, τοσοῦτον αὐτοῖσ ἠξίου παρ’ αὑτῆσ ὀφείλεσθαι, οὔτε τοῖσ ἀρετῇ μὲν ὑπερφέρουσι, χρήμασι δ’ ἡττημένοισ, οὐδαμοῦ πώποτ’ ἔλαττον ἔνειμεν, αἰσχρὸν οἶμαι νομίζουσα τῶν μὲν οἰκετῶν οὐ τοὺσ εὐπορωτάτουσ, ἀλλὰ τοὺσ πιστοτάτουσ βελτίστουσ νομίζειν, τῶν δ’ ἐλευθέρων φασκόντων εἶναι τὴν ἀξίαν ὡρίσθαι χρήμασιν, ἀλλὰ μὴ ὁποῖόσ τισ ἂν αὐτὸσ ἕκαστοσ ᾖ, τοιοῦτον καὶ νομίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 104:5)
παραδείγματά τε ἐμφανῆ πᾶσι τούτων ποιήσαντεσ, ὥστε ἅπαντασ μὲν ἀργίαν συμφορὰν ἡγεῖσθαι, τὰσ δὲ πράξεισ ἀφορμὰσ ὧν εὔχονται νομίζειν, καὶ κατὰ μὲν τῶν πολεμίων ὁμοφρονεῖν, πρὸσ δὲ ἀλλήλουσ ὑπὲρ τοῦ πρόσθεν ἀγωνίζεσθαι διὰ βίου, μόνουσ δὲ ἀνθρώπων εὔχεσθαι εὑρεῖν πολεμίουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 24:8)
ἔτι δὲ ῥεῦμα ἐκ τῆσ κεφαλῆσ ὅσαι καὶ ἡμέραι καὶ νύκτεσ φερόμενον καὶ κλυδώνιον ἐν τῷ στήθει καὶ πνεῦμα ἀντανιὸν πρὸσ τὸ ῥεῦμα ἄνω καὶ συνισχόμενον ἐν τῷ τραχήλῳ, καὶ πιμπρὰν, καὶ τοσαύτην ἀεὶ τοῦ θανάτου τὴν προσδοκίαν, ὥστε μηδ’ οἰκέτην καλέσαι θαρρεῖν, ἀλλὰ νομίζειν μάτην ἂν καλεῖν, φθῆναι γὰρ ἂν τὸ χρῆμα περανθέν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 13:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION