Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μέγιστον δὲ ἐν ἀφελεῖ λόγῳ τὸ ὡσ ἂν μάλιστα ἀληθινὸν δοκεῖν αὐτόν, φαίνεσθαι καὶ τοιαῦτα εἶναι τὰ λεγόμενα, ὡσ ἂν καὶ παντὶ ῥᾴδια ἐνθυμηθῆναι νομίσαι ἄν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀξιοπιστίασ. 2:1)
ὁ δὲ πάντασ βασιλέασ παρενεγκὼν ταῖσ ἐπινοίαισ καὶ μηδὲν καταλιπὼν ἄτοπον νομίσαι, Ξέρξησ ὁ Δαρείου, καταγνοὺσ μὲν τοῦ πατρὸσ ὡσ ἐνδεῶσ ἐπιχειρήσαντοσ, ὑπεριδὼν δὲ τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν Ἑλλήνων ὡσ οὐδαμοῦ φανησομένων, ἀγῶνα διπλοῦν ἀγωνίζεται, τὸν μὲν ὑπερβαλέσθαι, τὴν δὲ τιμωρήσασθαι, μετὰ πολλοῦ τοῦ κρείττονοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 37:5)
πρῶτον μέν γε τῷ πλήθει τῶν τριήρων οὕτω λαμπρῶσ ὑπερῆρεν ὥστε, εἴ τισ χωρὶσ ἀφέλοι τὸ τῆσ πόλεωσ ἀξίωμα καὶ τὴν δύναμιν πρόσ γε τὸν συλλεχθέντα τοῦ ναυτικοῦ ἀριθμὸν, ἐξεῖναι τὰσ μὲν τῆσ πόλεωσ ναῦσ νομίσαι τὰσ ἁπάντων εἶναι, τὰσ δὲ κοινὰσ ἁπάντων μιᾶσ τινοσ τῶν ἐν τοῖσ Ἕλλησι πόλεωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 42:9)
οἱ δὲ τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ θαυμάσαι τὰσ ἐπαγγελίασ, ἢ καὶ σύμπαντα ἃ κέκτηται διδόντα ἄξια σφῶν εἶναι νομίσαι, ὥστε ἔσωσε τὸν πρεσβευτὴν τὸ σχῆμα τῆσ προξενίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 54:12)
ἣν ὁτιοῦν δρῶσαν κακὸν αὐτοὺσ οὐκ ἄν ποτε τὴν ἱκανὴν δίκην ἔχειν νομίσαι πᾶσ τισ ἂν εἴκασεν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων, οἱ δ’ ἅπερ περὶ Θηβαίων, ταῦτα καὶ περὶ τούτων γνόντεσ βοηθοῦσιν εἰσ Κόρινθον, ὡσ ἄν τισ ὑπὲρ τῆσ οἰκείασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 77:10)
ὥστε ὅταν μέν τισ εἰσ τὴν ἄσκησίν τε καὶ σύνταξιν ἴδῃ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο δὴ νομιεῖ τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ καὶ δέκα τόσοι εἰε͂ν οἱ ἀντίπαλοι, ταχέωσ ἂν αὐτοὺσ περιστραφέντασ ἄνδρα παρὰ ἕνα λειφθῆναι, ὅταν δὲ εἰσ τὴν πλήρωσίν τε καὶ συλλογὴν αὐτοῦ βλέψῃ, τὸ τοῦ Αἰγυπτίου φήσει τε καὶ οἰήσεται, ὃσ τῷ Καμβύσῃ διαρπάζοντι τὰ ἐν τῇ χώρᾳ καὶ τὰ ἱερὰ πορθοῦντι, στὰσ ἐπὶ τῶν τειχῶν τῶν Θηβαϊκῶν ἀνέτεινε τήν τε βῶλον καὶ κύλικα ὕδατοσ ἀπὸ τοῦ Νείλου, σύμβολον ποιούμενοσ ὅτι ἑώσ ἂν Αἴγυπτον αὐτὴν καὶ τὸν ποταμὸν Νεῖλον μετενεγκεῖν μὴ δύνηται, μηδὲ ἀγαγεῖν ἀνάρπαστον, οὔπω τὸν Αἰγυπτίων πλοῦτον εἴληφεν, ἀλλὰ ταχέωσ αὐτοῖσ ἄλλα τοσαῦτα γενήσεται τούτων μενόντων καὶ οὔποτε ἐπιλείψει πλοῦτοσ Αἴγυπτον, τοῦτο δὲ καὶ περὶ τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι τε καὶ εἰπεῖν ἔξεστιν, ὅτι ἑώσ ἂν τὴν χώραν αὐτὴν μὴ δύνωνταί τινεσ ἐξ ἕδρασ ἀναστῆσαι μηδὲ κενώσαντεσ οἴχεσθαι, ἀλλ’ ἀνάγκη ᾖ μένειν αὐτὴν ἐφ’ αὑτῆσ τὴν οἰκουμένην, ἀμήχανον ἐπιλιπεῖν ὑμᾶσ πλήθη στρατιωτικὰ, ἀλλὰ τοσαῦτα ὁπόσα βούλεσθε ὑπάρχειν ἀπὸ πάσησ τῆσ οὔσησ ἀφικνούμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 25:1)
ἃ χρὴ λογίζεσθαι καὶ μηδὲν νῦν παθεῖν παραπλήσιον, ἀλλ’ ἀτοπώτατον νομίσαι τῶν ἁπάντων εἶναι εἰ Νίσαιαν μὲν καὶ Πηγὰσ καὶ Ἀχαί̈αν ἔχοντέσ ποτε, τούτων ἐθελονταὶ παρεχωρήσαμεν, πλείονοσ ἀξίαν τὴν εἰρήνην τῶν ἀπὸ τοῦ πολέμου πλεονεξιῶν ἡγούμενοι, νυνὶ δ’ ἐξὸν μετὰ τοῦ μηδὲν προέσθαι τῶν ὑπαρχόντων δόξαν φρονήσεωσ ἅμα καὶ δυνάμεωσ προσλαβεῖν οὐκ ἐθελήσομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 7:16)
νῦν τοίνυν χρὴ τοῦτον ἐκεῖνον νομίσαι τὸν καιρὸν ἥκειν, ἐν ᾧ καθειστήκειμεν αὐτοὶ τότε, καὶ ἣν ἂν τότε γνώμην ἠξιώσαμεν τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἔχειν ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ τοῦ τοιούτου κινδύνου καὶ πράγματοσ αἰωρούμενοι, ταύτην ἐπειδὴ προειλήφαμεν, ἀνταποδῶμεν ὁμοίαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 12:4)
καίτοι πῶσ οὐκ ἀλογία πολλὴ τοὺσ μὲν ἃ τῆσ τοῦ σώματοσ τύχησ ἔχεται μελετῶντασ ἢ τιμῶντασ οὕτω σφόδρα καὶ νῦν καὶ πρότερον τὸ τοῦ λόγου καλὸν καὶ δίκαιον τετιμηκέναι, τοὺσ δ’ ἐπὶ τῶν λόγων ἀνέχοντασ καὶ χωρὶσ τῆσ ἐν τούτοισ διατριβῆσ οὐδ’ ἂν ζῆν δεξαμένουσ οὕτωσ ἀργῶσ, μᾶλλον δ’ ἀδίκωσ ἔχειν, ὥσθ’ ἑνὶ πιστῷ χρῆσθαι περὶ ἁπάντων, ἄν τισ φθάσῃ γενόμενοσ, καὶ τὰ ὀνόματα ἀντὶ τῆσ ἀληθείασ θαυμάζειν αἱρεῖσθαι, ὥσπερ νομίσαι δέον, οὐχ εὑρεῖν τὸ βέλτιον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 2:2)
πῶσ γὰρ οὐκ ἄτοπον τοὺσ μὲν γονέασ τιμᾶν καὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ ὑπανίστασθαι νομίζειν, τὴν δὲ φύσιν τὴν τοσοῦτον προτέραν φαύλου λόγου νομίσαι παρὰ τὴν τέχνην, ὥσπερ ἂν εἴ τισ τὰ ὑποδήματα κρείττω τῶν ποδῶν, τὴν δ’ ἐσθῆτα τοῦ σώματοσ κρίνοι τιμιωτέραν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 29:1)
ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἦν ἐντολαὶ πρόσκαιροι παρὰ τοῦ δεσπότου, Μιλτιάδησ δὲ πάλαι πεπεικὼσ ἦν Ἀθηναίουσ μηδένα δεσπότην πλὴν τῶν νόμων ἡγεῖσθαι, μηδὲ τοῦ καλοῦ καὶ δικαίου μηδένα κρείττω νομίσαι φόβον, μηδ’ οὕτωσ ἀνάγκην ἰσχυρὰν δι’ ἣν προσήκειν γενέσθαι χείροσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 48:5)
ἆρ’ οὐ μετρίαν νομίσαι τὴν πρόκλησιν τοῦ Θεμιστοκλέουσ καὶ δοῦναι τὴν χάριν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 89:4)
χρῆν μὲν οὖν ἴσωσ καὶ Νικίαν εἶναί τι συγχωρῆσαι, κἂν εἰ μὴ ἐπαινεῖν αὐτὸν ἐβούλετο, οὑτωσὶ μεμνημένον, αἰσχυνθῆναί τε παρ’ αὐτῷ καὶ τὴν πολιτείαν αὐτοῦ νομίσαι τοῖσ κατὰ πάντων λόγοισ ἐμποδὼν εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 162:5)
ὅτι μικρῷ τινι τοῦ λόγου μέρει προστυχὼν ἀπὸ τούτου τὸ πᾶν ἔκρινασ, προοιμίου δὲ οὐκ ἤκουσασ οὐδὲ τῆσ ὅλησ καταστάσεωσ, ἣν ἐξῆν μηδὲν ἐλάττονοσ ἀξίαν νομίσαι τοῦ παντὸσ ἀγῶνοσ, ὡσ περὶ μέρουσ εἰπεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 7:11)
καὶ τὴν μὲν ἐκ Μιλήτου φασὶ Διοτίμαν, ἐπεὶ δέκα ἔτη ἀναβαλέσθαι τῇ πόλει δυνηθεῖσα τῆσ νόσου οὐχ οἱά θ’ ὑπῆρξε καὶ τὸ πᾶν ἐξειργάσθαι, οὐδὲ τοῦτ’ εἰργάσθαι νομίσαι, οὐδὲ γενέσθαι τοῖσ πράγμασιν ἐν καιρῷ, ὥστε διχόθεν αὐτὴν βεβοῆσθαι, ἔκ τε ὧν ἠδυνήθη τοσοῦτον ἔκ τε ὧν ὅπωσ οὐ τὸ πᾶν ἠδυνήθη, ἡ δ’ ὥσπερ μηδὲν ἐπιδεδειγμένη οὕτω δυσχεραίνουσα ἦν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 30:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION