Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ποιεῖ δὲ τὴν ἀπορίαν ὅτι τὸ ἐπιεικὲσ δίκαιον μέν ἐστιν, οὐ τὸ κατὰ νόμον δέ, ἀλλ’ ἐπανόρθωμα νομίμου δικαίου.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 143:2)
ὑπάρχοντοσ οὖν τοῦ τοιούτου νομίμου περὶ τὴν θεὸν Ξενοφῶν ὁ Κορίνθιοσ ἐξιὼν εἰσ Ὀλυμπίαν ἐπὶ τὸν ἀγῶνα καὶ αὐτὸσ ἀπάξειν ἑταίρασ εὔξατο τῇ θεῷ νικήσασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 331)
"καὶ ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ ὅτι Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Ἁλῴοισ ἐπὶ τῆσ ἐσχάρασ τῆσ ἐν τῇ αὐλῇ Ἐλευσῖνι προσαγούσῃ ἱερεῖον θύσειεν, νομίμου ὄντοσ ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἱερεῖα μὴ θύειν, οὐδὲ ἐκείνου οὔσησ τῆσ θυσίασ, ἀλλὰ τῆσ ἱερείασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 65 2:4)
μετὰ ταῦτα τοίνυν, ἐπειδὴ Κηφισόδοτοσ μὲν ἀπηλλάγη τοῦ στρατηγεῖν, ὑμῖν δ’ οὐκ ἐδόκουν καλῶσ ἔχειν οὐδὲ δικαίωσ αἱ πρὸσ ἐκεῖνον γραφεῖσαι συνθῆκαι, τὸν μὲν Μιλτοκύθην, τὸν διὰ παντὸσ εὔνουν ὑμῖν τοῦ χρόνου, λαβὼν προδοθένθ’ ὑπὸ τοῦ Σμικυθίωνοσ ὁ χρηστὸσ οὗτοσ Χαρίδημοσ, οὐκ ὄντοσ νομίμου τοῖσ Θρᾳξὶν ἀλλήλουσ ἀποκτιννύναι, γνοὺσ ὅτι σωθήσεται πρὸσ Κερσοβλέπτην ἂν ἀχθῇ, παραδίδωσι Καρδιανοῖσ τοῖσ ὑμετέροισ ἐχθροῖσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 238:1)
ἄξιον δὲ κἀκεῖνο ἐνθυμηθῆναι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι Ἀρχίαν τὸν ἱεροφάντην γενόμενον, ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἀσεβεῖν θύοντα παρὰ τὰ πάτρια τὰσ θυσίασ, ἐκολάσατε ὑμεῖσ, καὶ ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ ὅτι Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Ἁλῴοισ ἐπὶ τῆσ ἐσχάρασ τῆσ ἐν τῇ αὐλῇ Ἐλευσῖνι προσαγούσῃ ἱερεῖον θύσειεν, οὐ νομίμου ὄντοσ ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἱερεῖα θύειν, οὐδ’ ἐκείνου οὔσησ τῆσ θυσίασ ἀλλὰ τῆσ ἱερείασ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 167:1)
ἀλλὰ καὶ ἄλλωσ, ὁπότε ἢ πενθῶν ἀκρίτωσ τύχοι παρὰ τὴν ἀξίαν καὶ τὸ πρέπον ἤ κολάζων πικρότερον τοῦ νομίμου καὶ ἐπιεικοῦσ ἢ χαλεπαίνωντοῖσ αὑτοῦ φίλοισ τε καὶ ἑταίροισ ἢ ὑπερορῶν τοὺσ θνητούσ τε καὶ ἀληθεῖσ γονέασ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 8:1)
διὸ καὶ παρὰ τοῖσ γένεσι τούτοισ ἐκ παλαιοῦ παραδεδόσθαι τὸ περιτέμνειν τοὺσ γεννωμένουσ παῖδασ, ἐξ Αἰγύπτου μετενηνεγμένου τοῦ νομίμου.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 28 3:1)
ὅτι δὲ τοῦτο τὸ γένοσ Αἰγυπτιακόν ἐστι σημεῖον εἶναι τὸ περιτέμνεσθαι τοὺσ ἀνθρώπουσ παραπλησίωσ τοῖσ κατ’ Αἴγυπτον, διαμένοντοσ τοῦ νομίμου παρὰ τοῖσ ἀποίκοισ, καθάπερ καὶ παρὰ τοῖσ Ιοὐδαίοισ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 55 5:1)
ἐκ μὲν γὰρ τῆσ μετὰ τῶν ἀστρολόγων συμβιώσεωσ, ἣν ἐποιεῖτο συνεχῶσ, ἐμπειρίαν ἐσχηκέναι τὸν βασιλέα τῶν τοιούτων, ἐκ δὲ τοῦ νομίμου τοῦ παραδεδομένου τοῖσ βασιλεῦσι τὸ περὶ τὰσ μεταβολὰσ τῆσ ἰδέασ μυθολογηθῆναι παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 62 3:1)
καὶ πολλοὶ τῶν βασιλέων διὰ τὴν τοῦ πλήθουσ ἐναντίωσιν ἀπεστερήθησαν τῆσ ἐμφανοῦσ καὶ νομίμου ταφῆσ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 72 6:1)
παραδεδομένοσ ὅτι Κρόνοσ ἠφάνιζε τοὺσ ἰδίουσ παῖδασ, παρὰ Καρχηδονίοισ φαίνεται διὰ τούτου τοῦ νομίμου τετηρημένοσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 14 7:1)
ὡσ δὲ τοῦτ’ ἤκουσαν ἅπαντεσ, ἐπῄνεσάν τε καὶ ὡσ ἀπὸ καλῆσ ὑποθέσεωσ ἀρξάμενον καὶ νομίμου τὰ λοιπὰ λέγειν αὐτὸν ἠξίουν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 72 1:1)
Σερούιον μὲν Τύλλιον τὸν ἐπιεικέστατον τῶν βασιλέων καὶ πλεῖστα ὑμᾶσ εὖ ποιήσαντα φανερῶσ ἀποσφάξασ καὶ οὔτ’ ἐκκομιδῆσ οὔτε ταφῆσ ἐάσασ νομίμου τὸ σῶμα τυχεῖν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 79 5:1)
ἔφη γὰρ αὑτῷ δοκεῖν, ἐπειδὴ τὸ μὲν τῆσ ἀρχῆσ κράτοσ ἥ τε βουλὴ διέγνωκε καὶ ὁ δῆμοσ ἐπεψήφικεν ἑνὶ δοθῆναι, δύο δὲ καταλείπεται βουλῆσ καὶ φροντίδοσ οὐ μικρᾶσ δεόμενα, τίσ ὁ παραληψόμενοσ τὴν ἰσοτύραννον ἀρχὴν ἔσται καὶ ὑπὸ τίνοσ ἀποδειχθεὶσ ἐξουσίασ νομίμου, ἐκ τῶν τότε ὄντων ὑπάτων τὸν ἕτερον, εἴτε παραχωρήσαντοσ τοῦ συνάρχοντοσ, εἴτε κλήρῳ λαχόντα, ἑλέσθαι Ῥωμαίων ὃν ὑπολαμβάνει κράτιστα καὶ συμφορώτατα τὰ τῆσ πόλεωσ ἐπιτροπεύσειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 71 5:1)
ἵνα δὲ πάσασ ἀφῶ τὰσ ἄλλασ μάχασ τάσ τε κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, ἐν αἷσ πολλοὶ διεφθάρησαν, οὓσ πολὺ δικαιότερον ἦν κοσμεῖσθαι τοῖσ ἐπιταφίοισ ἐπαίνοισ ἢ τοὺσ περιπόλουσ τῆσ Ἀττικῆσ, ἱππεῖσ δέκα ἢ πεντεκαίδεκα ὄντασ, οἱ ἐν Σικελίᾳ μετὰ Νικίου καὶ Δημοσθένουσ ἀποθανόντεσ Ἀθηναίων καὶ τῶν συμμάχων ἔν τε ταῖσ ναυμαχίαισ ἔν τε τοῖσ κατὰ γῆν ἀγῶσι καὶ τὸ τελευταῖον ἐν τῇ δυστήνῳ φυγῇ τετρακισμυρίων οὐκ ἐλάττουσ ὄντεσ καὶ οὐδὲ ταφῆσ δυνηθέντεσ τυχεῖν τῆσ νομίμου πόσῳ μᾶλλον ἦσαν ἐπιτηδειότεροι τυγχάνειν οἴκτων τε καὶ κόσμων ἐπιταφίων;
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 18 2:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION