Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐκεῖνο δὲ μάλιστα τήρει ἐν τοῖσ νοήμασιν, ὅτι δεῖ τὰ συμπληροῦντα ταμιεύεσθαι καὶ τελευταῖα τιθέναι, ὡσ ἂν καὶ σεμνότητοσ ὁ λόγοσ μετέχοι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 23:1)
οὐ μὲν γὰρ τοῦδε κρεῖσσον καὶ ἄρειον, ἢ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον ἀνὴρ ἠδὲ γυνή·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 3:6)
πρῶτον μὲν ὅτι οὐδὲν ἄτοπον ἦν, εἰ ὁ τοσαύτησ δόξησ ἠξιωμένοσ ἀνὴρ ὅσησ οὐδεὶσ τῶν πρότερον ὀνομασθέντων ἐπὶ δεινότητι λόγων, ἔργα συνταττόμενοσ αἰώνια καὶ διδοὺσ ἑαυτὸν ὑπεύθυνον τῷ πάντα βασανίζοντι χρόνῳ ἐβουλήθη μηδὲν εἰκῇ μήτε πρᾶγμα παραλαμβάνειν μήτ’ ὄνομα, πολλὴν δ’ ἀμφοῖν ἔχειν τούτων πρόνοιαν τῆσ τε ἐν τοῖσ νοήμασιν οἰκονομίασ καὶ τῆσ εὐμορφίασ τῆσ περὶ τὰ ὀνόματα, ἄλλωσ τε καὶ τῶν τότε ἀνθρώπων οὐ γραπτοῖσ ἀλλὰ γλυπτοῖσ καὶ τορευτοῖσ ἐοικότασ ἐκφερόντων λόγουσ, λέγω δὲ Ἰσοκράτουσ καὶ Πλάτωνοσ τῶν σοφιστῶν·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2566)
ὑπτία γάρ ἐστι καὶ ὑπαγωγικὴ καὶ περιρρέουσα τοῖσ νοήμασιν, ὥσπερ εἰσὶν αἱ τῶν ἱστορικῶν, ἡ δ’ ἐναγώνιοσ στρογγύλη τε εἶναι βούλεται καὶ συγκεκροτημένη καὶ μηδὲν ἔχουσα κολπῶδεσ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 18 1:9)
οὐχ ἅπαντα δέ γε τὰ πράγματα τὴν αὐτὴν ἀπαιτεῖ διάλεκτον, ἀλλ’ ἔστιν ὥσπερ σώμασι πρέπουσά τισ ἐσθήσ, οὕτωσ καὶ νοήμασιν ἁρμόττουσά τισ ὀνομασία.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 18 2:9)
περιείληφεν ὀνόμασι συγκεκρότηταί τε καὶ συνέσπασται καὶ περιτετόρνευται τοῖσ νοήμασιν ἄμεινον ἰσχύϊ τε πλείονι κέχρηται καὶ τόνοισ ἐμβριθεστέροισ καὶ πέφευγε τὰ ψυχρὰ καὶ μειρακιώδη σχήματα, οἷσ ἐκείνη καλλωπίζεται πέρα τοῦ μετρίου·
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 21 5:9)
πάντασ γὰρ ἔγωγε τοὺσ ἀναφερομένουσ εἰσ αὐτὸν ἀλλοτρίουσ εἶναι πείθομαι καὶ οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἔχοντασ τὸν ἐκείνου χαρακτῆρα οὔτ’ ἐν τοῖσ νοήμασιν οὔτ’ ἐν τοῖσ ὀνόμασι, τῆσ δὲ συνθέσεωσ ὅλῳ καὶ τῷ παντὶ λειπομένουσ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 44 1:1)
ἀλλ’ ὥσπερ τῆσ ἐν τοῖσ νοήμασιν οἰκονομίασ πολλὴν ἐποιεῖτο δόσιν, οὕτω καὶ τῆσ ἐν τοῖσ ὀνόμασιν ἁρμονίασ, ὁρῶν γε δὴ τούτουσ τοὺσ θαυμαζομένουσ ἐπὶ σοφίᾳ καὶ κρατίστων λόγων ποιητὰσ νομιζομένουσ Ἰσοκράτην καὶ Πλάτωνα γλυπτοῖσ καὶ τορευτοῖσ ἐοικότασ ἐκφέροντασ λόγουσ, ἐνθυμούμενοσ δ’, ὅτι τοῦ λέγειν εὖ διττὴ ἡ διαίρεσίσ ἐστιν, εἴσ τε τὸν πραγματικὸν τόπον καὶ εἰσ τὸν λεκτικόν, καὶ τούτων πάλιν ἀμφοτέρων εἰσ τὰσ ἴσασ διαιρεθέντων τομάσ, τοῦ πραγματικοῦ μὲν εἴσ τε τὴν παρασκευήν, ἣν οἱ παλαιοὶ καλοῦσιν εὑρ́εσιν, καὶ εἰσ τὴν χρῆσιν τῶν παρεσκευασμένων, ἣν προσαγορεύουσιν οἰκονομίαν, τοῦ λεκτικοῦ δὲ εἴσ τε τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων καὶ εἰσ τὴν σύνθεσιν τῶν ἐκλεγέντων, ἐν ἑκατέρῳ τούτων πλείω μοῖραν ἔχει τὰ δεύτερα τῶν προτέρων·
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 51 1:1)
βούλεται δὲ ἡ φύσισ τοῖσ νοήμασιν ἕπεσθαι τὴν λέξιν, οὐ τῇ λέξει τὰ νοήματα.
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 12 2:1)
Τὰ δὲ περὶ τὰ νοσήματα, ἐξ ὧν διεγινώσκομεν, μαθόντεσ ἐκ τῆσ κοινῆσ φύσιοσ ἁπάντων καὶ τῆσ ἰδίησ ἑκάστου, ἐκ τοῦ νοσήματοσ, ἐκ τοῦ νοσέοντοσ, ἐκ τῶν προσφερομένων, ἐκ τοῦ προσφέροντοσ ‐‐ ἐπὶ τὸ Ῥᾷονγὰρ καὶ χαλεπώτερον ἐκ τούτων ‐‐, ἐκ τῆσ καταστάσιοσ ὅλησ καὶ κατὰ μέρεα τῶν οὐρανίων καὶ χώρησ ἑκάστησ, ἐκ τοῦ ἔθεοσ, ἐκ τῆσ διαίτησ, ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἐκ τῆσ ἡλικίησ ἑκάστου, λόγοισι, τρόποισι, σιγῇ, δια νοήμασιν, ὕπνοισιν, οὐχ ὕπνοισιν, ἐνυπνίοισι, οἱοίσι καὶ ὅτε, τιλμοῖσι, κνησμοῖσι, δάκρυσιν, ἐκ τῶν παροξυσμῶν, διαχωρήμασιν, οὔροισιν, πτυάλοισιν, ἐμέτοισι, καὶ ὅσαι ἐξ οἱών ἐσ οἱᾶ διαδοχαὶ νοσημάτων καὶ ἀποστάσιεσ ἐπὶ τὸ ὀλέθριον καὶ κρίσιμον, ἱδρώσ, Ῥῖγοσ, ψύξισ, βήξ, πταρμοί, λυγμοί, πνεύματα, ἐρεύξιεσ, φῦσαι, σιγῶσαι, ψοφώδεεσ, αἱμορραγίαι, αἱμορροί̈δεσ.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, EPIDHMIWN A, ἀρ́ρωστοι τεσσαρεσ καίδεκα195)
οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον, ἢ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον ἀνὴρ ἠδὲ γυνή·
(호메로스, 오디세이아, Book 6 16:13)
"οὔτε γὰρ ἡδοναὶ μείζονεσ ἀπ’ ἄλλων οὔτε χρεῖαι συνεχέστεραι πρὸσ ἄλλουσ οὔτε φιλίασ τὸ καλὸν ἑτέρασ ἔνδοξον οὕτω καὶ ζηλωτόν, ὡσ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον ἀνὴρ ἠδὲ γυνή·
(플루타르코스, Amatorius, section 249)
καὶ γὰρ ἂν ἑκατέρωσ γράφηται, δύναται ἐφαρμόττειν τοῖσ νοήμασιν αὐτοῦ.
(스트라본, 지리학, book 1, chapter 2 50:5)
ψέγουσι δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ τοὺσ νῦν σοφιστὰσ καὶ οὐ τοὺσ φιλοσόφουσ, ὅτι ἐν τοῖσ ὀνόμασι σοφίζονται, οὐκ ἐν τοῖσ νοήμασιν.
(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 13 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION