Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Τετάρτῃ δ’ ἡμέρᾳ μόλισ ἐπὶ τὴν ἄνυδρον γῆν ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸσ λέγουσι, ποτὲ μέχρι θαλάσσησ κατιοῦσαν, ἐπικλύσαι καὶ σβέσαι τὰ ἐν αὐτῇ νάματα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 12 6:1)
Μολιστόμῳ γὰρ αὐτοὺσ καὶ Κελτοῖσ τοῖσ Κίμβροισ λεγομένοισ ἐπὶ Δελφοῦσ συστρατεῦσαι, καὶ φθαρῆναι μὲν αὐτίκα τοὺσ πλέονασ αὐτῶν πρὸ ἐπιχειρήσεωσ, ὑετῶν σφίσι καὶ θυέλλησ καὶ πρηστήρων ἐμπεσοντων, ἐπιγενέσθαι δὲ τοῖσ ὑποστρέψασιν ἄπειρον βατράχων πλῆθοσ, οἳ διασαπέντεσ τὰ νάματα διέφθειραν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 3:2)
καὶ ὡσ θεοὺσ πηγὰσ καὶ ποταμοὺσ ἐνόμιζον οἱ πρῶτοι μεγίστουσ τε καὶ πρώτουσ, καὶ ἔτι γε νάματα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 2:9)
ἔχει δὲ ἡ γῆ καὶ νάματα θερμῶν ὑδάτων ἐν πολλοῖσ εὑρημένα χωρίοισ, λουτρὰ παρασχεῖν ἥδιστα καὶ νόσουσ ἰάσασθαι χρονίουσ ἄριστα, καὶ μέταλλα παντοδαπὰ καὶ θηρίων ἄγρασ ἀφθόνουσ καὶ θαλάττησ φύσιν πολύγονον ἄλλα τε μυρία, τὰ μὲν εὔχρηστα, τὰ δὲ θαυμάσια, πάντων δὲ κάλλιστον, ἀέρα κεκραμένον ταῖσ ὡρ́αισ συμμέτρωσ, οἱο͂ν ἥκιστα πημαίνειν κρυμῶν ὑπερβολαῖσ ἢ θάλπεσιν ἐξαισίοισ καρπῶν τε γένεσιν καὶ ζῴων φύσιν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 37 7:1)
οἱ γὰρ παρὰ τὰ στρατόπεδα ῥέοντεσ αὐτῶν ποταμοί, Οὐολτοῦρνοσ ὄνομα θατέρῳ, τῷ δ’ ἑτέρῳ Γλάνισ, ἀφέντεσ τὰσ κατὰ φύσιν ὁδοὺσ ἀνέστρεψαν τὰ νάματα καὶ μέχρι πολλοῦ διετέλεσαν ἀπὸ τῶν στομάτων ἀναχωροῦντεσ ἐπὶ τὰσ πηγάσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 3 4:1)
οἱ γὰρ ὑπὸ καμάτου τε καὶ τραυμάτων βαρυνόμενοι σχολῇ προβαίνοντεσ ἐγκαταλιπόντων αὐτοὺσ τῶν μελῶν ἔπιπτον, μάλιστα δὲ περὶ τὰ νάματα καὶ ποταμοὺσ ὑπὸ δίψησ φλεγόμενοι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 66 4:2)
ἐπιτρόχαλοσ δή τισ γίνεται καὶ καταφερὴσ ἡ ῥύσισ τῆσ λέξεωσ, ὥσπερ κατὰ πρανοῦσ φερόμενα χωρίου νάματα μηδενὸσ αὐτοῖσ ἀντικρούοντοσ, καὶ διαρρεῖ διὰ τῆσ ἀκοῆσ ἡδέωσ πωσ καὶ ἀσπαστῶσ οὐδὲν ἧττον ἢ τὰ δι’ ᾠδῆσ καὶ ὀργάνου μουσωθέντα κρούματα καὶ μέλη.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 40 2:4)
καὶ ποικίλαι μὲν ὕλαι μακροὶ δὲ δι’ αὐτῶν περίπατοι καὶ περὶ τούτουσ εὔριποι βαθεῖσ δεξαμεναί τε πανταχοῦ χαλκουργημάτων περίπλεοι, δι’ ὧν τὸ ὕδωρ ἐξεχεῖτο, καὶ πολλοὶ περὶ τὰ νάματα πύργοι πελειάδων ἡμέρων.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ε. 205:1)
σκόπει γὰρ εἰ τοιόνδε λέγεισ περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονοσ καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἱο͂ν εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἰε͂ν καὶ τῷ μὲν ἑτέρῳ ὑγιεῖσ καὶ πλήρεισ, ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτοσ, ὁ δὲ γάλακτοσ, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, νάματα δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἰή καὶ μετὰ πολλῶν πόνων καὶ χαλεπῶν ἐκποριζόμενα·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 283:3)
τῷ δ’ ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ δ’ ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά, ἀναγκάζοιτο δ’ ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰσ ἐσχάτασ λυποῖτο λύπασ·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 284:2)
καὶ διὰ ταῦτα δὴ καθ’ ὅλον τὸ σῶμα πᾶσιν τοῖσ ζῴοισ τὰ τῆσ τροφῆσ νάματα οὕτωσ ἐπίρρυτα γέγονεν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 414:2)
τὸ κατ’ ἐνιαυτὸν ὕδωρ ἐκαρποῦτ’ ἐκ Διόσ, οὐχ ὡσ νῦν ἀπολλῦσα ῥέον ἀπὸ ψιλῆσ τῆσ γῆσ εἰσ θάλατταν, ἀλλὰ πολλὴν ἔχουσα καὶ εἰσ αὐτὴν καταδεχομένη, τῇ κεραμίδι στεγούσῃ γῇ διαταμιευομένη, τὸ καταποθὲν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ὕδωρ εἰσ τὰ κοῖλα ἀφιεῖσα κατὰ πάντασ τοὺσ τόπουσ παρείχετο ἄφθονα κρηνῶν καὶ ποταμῶν νάματα, ὧν καὶ νῦν ἔτι ἐπὶ ταῖσ πηγαῖσ πρότερον οὔσαισ ἱερὰ λελειμμένα ἐστὶν σημεῖα ὅτι περὶ αὐτῆσ ἀληθῆ λέγεται τὰ νῦν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας 36:1)
κρήνη δ’ ἦν μία κατὰ τὸν τῆσ νῦν ἀκροπόλεωσ τόπον, ἧσ ἀποσβεσθείσησ ὑπὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν νάματα μικρὰ κύκλῳ καταλέλειπται, τοῖσ δὲ τότε πᾶσιν παρεῖχεν ἄφθονον ῥεῦμα, εὐκρὰσ οὖσα πρὸσ χειμῶνά τε καὶ θέροσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας 42:2)
καὶ δὶσ δὴ τοῦ ἐνιαυτοῦ τὴν γῆν ἐκαρποῦντο, χειμῶνοσ μὲν τοῖσ ἐκ Διὸσ ὕδασι χρώμενοι, θέρουσ δὲ ὅσα γῆ φέρει τὰ ἐκ τῶν διωρύχων ἐπάγοντεσ νάματα.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας 86:1)
δύσβατα δὲ δὴ πάντα ποιεῖν μὲν τοῖσ ἐχθροῖσ, τοῖσ δὲ φίλοισ ὅτι μάλιστα εὔβατα, ἀνθρώποισ τε καὶ ὑποζυγίοισ καὶ βοσκήμασιν, ὁδῶν τε ἐπιμελουμένουσ ὅπωσ ὡσ ἡμερώταται ἕκασται γίγνωνται, καὶ τῶν ἐκ Διὸσ ὑδάτων, ἵνα τὴν χώραν μὴ κακουργῇ, μᾶλλον δ’ ὠφελῇ ῥέοντα ἐκ τῶν ὑψηλῶν εἰσ τὰσ ἐν τοῖσ ὄρεσι νάπασ ὅσαι κοῖλαι, τὰσ ἐκροὰσ αὐτῶν εἴργοντασ οἰκοδομήμασί τε καὶ ταφρεύμασιν, ὅπωσ ἂν τὰ παρὰ τοῦ Διὸσ ὕδατα καταδεχόμεναι καὶ πίνουσαι, τοῖσ ὑποκάτωθεν ἀγροῖσ τε καὶ τόποισ πᾶσιν νάματα καὶ κρήνασ ποιοῦσαι, καὶ τοὺσ αὐχμηροτάτουσ τόπουσ πολυύδρουσ τε καὶ εὐύδρουσ ἀπεργάζωνται·
(플라톤, Laws, book 6 69:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION