Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἦ οὖν ἄλλη τισ ἢ αὕτη ἡ αἰτία τοῦ μονοειδέσ τε καὶ ἀμέριστον αὐτὸ εἶναι;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 384:1)
ἢ ἀεὶ αὐτῶν ἕκαστον ὃ ἔστι, μονοειδὲσ ὂν αὐτὸ καθ’ αὑτό, ὡσαύτωσ κατὰ ταὐτὰ ἔχει καὶ οὐδέποτε οὐδαμῇ οὐδαμῶσ ἀλλοίωσιν οὐδεμίαν ἐνδέχεται;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 388:2)
τούτων δὴ πάντων ὅσα χυτὰ προσείπομεν ὕδατα, τὸ μὲν ἐκ λεπτοτάτων καὶ ὁμαλωτάτων πυκνότατον γιγνόμενον, μονοειδὲσ γένοσ, στίλβοντι καὶ ξανθῷ χρώματι κοινωθέν, τιμαλφέστατον κτῆμα χρυσὸσ ἠθημένοσ διὰ πέτρασ ἐπάγη·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 268:4)
οὐδ’ αὖ φαντασθήσεται αὐτῷ τὸ καλὸν οἱο͂ν πρόσωπόν τι οὐδὲ χεῖρεσ οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν ὧν σῶμα μετέχει, οὐδέ τισ λόγοσ οὐδέ τισ ἐπιστήμη, οὐδέ που ὂν ἐν ἑτέρῳ τινι, οἱο͂ν ἐν ζῴῳ ἢ ἐν γῇ ἢ ἐν οὐρανῷ ἢ ἔν τῳ ἄλλῳ, ἀλλ’ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ μεθ’ αὑτοῦ μονοειδὲσ ἀεὶ ὄν, τὰ δὲ ἄλλα πάντα καλὰ ἐκείνου μετέχοντα τρόπον τινὰ τοιοῦτον, οἱο͂ν γιγνομένων τε τῶν ἄλλων καὶ ἀπολλυμένων μηδὲν ἐκεῖνο μήτε τι πλέον μήτε ἔλαττον γίγνεσθαι μηδὲ πάσχειν μηδέν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 424:1)
τί δῆτα, ἔφη, οἰόμεθα, εἴ τῳ γένοιτο αὐτὸ τὸ καλὸν ἰδεῖν εἰλικρινέσ, καθαρόν, ἄμεικτον, ἀλλὰ μὴ ἀνάπλεων σαρκῶν τε ἀνθρωπίνων καὶ χρωμάτων καὶ ἄλλησ πολλῆσ φλυαρίασ θνητῆσ, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ θεῖον καλὸν δύναιτο μονοειδὲσ κατιδεῖν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 427:1)
τὸ γὰρ ἁπλοῦν καὶ ἀπαθὲσ καὶ καθαρὸν αὐτῆσ καὶ μονοειδὲσ ἀμερὲσ εἴρηται καὶ ἀμέριστον ᾧ καὶ τῶν συνθέτων καὶ μεριστῶν καὶ διαφερομένων ἁμωσγέπωσ θιγοῦσα παύει τὸ πλῆθοσ καὶ καθίστησιν εἰσ μίαν δι’ ὁμοιότητοσ ἕξιν.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 21 3:1)
ἔτι τοίνυν ἕν τι καὶ ἁπλοῦν ἡ περὶ ἕκαστον εἶδοσ στέρησισ, αἱ δ’ οὐσίαι πλείονασ διαφορὰσ καὶ δυνάμεισ ἔχουσι μονοειδὲσ γὰρ ἡ σιωπὴ ποικίλον δ’ ἡ φωνή, νῦν μὲν ἐνοχλοῦσα νῦν δὲ τέρπουσα τὴν αἴσθησιν.
(플루타르코스, De primo frigido, chapter, section 51)
ἔμψυχον οὐχ ἁπλοῦν οὐδ’ ἀσύνθετον οὐδὲ μονοειδέσ ἐστιν, ἀλλ’ ἐκ τῆσ ταὐτοῦ καὶ τῆσ τοῦ ἑτέρου μεμιγμένον δυνάμεωσ πῆ μὲν ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ κοσμεῖται καὶ περιπολεῖ μιᾷ τάξει κράτοσ ἐχούσῃ χρώμενον, πῆ δ’ εἴσ τε κινήσεισ καὶ κύκλουσ σχιζόμενον ὑπεναντίουσ καὶ πλανητοὺσ ἀρχὴν διαφορᾶσ καὶ μεταβολῆσ καὶ ἀνομοιότητοσ ἐνδίδωσι ταῖσ περὶ γῆν φθοραῖσ καὶ γενέσεσιν ἥ τ̓ ἀνθρώπου ψυχὴ μέροσ τι ἢ μίμημα τῆσ τοῦ παντὸσ οὖσα καὶ συνηρμοσμένη κατὰ λόγουσ καὶ ἀριθμοὺσ ἐοικότασ ἐκείνοισ οὐχ ἁπλῆ τίσ ἐστιν οὐδ’ ὁμοιοπαθήσ, ἀλλ’ ἕτερον μὲν ἔχει τὸ νοερὸν καὶ λογιστικόν, ᾧ κρατεῖν τοῦ ἀνθρώπου κατὰ φύσιν καὶ ἄρχειν προσῆκὸν ἐστιν, ἕτερον δὲ τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον καὶ πολυπλανὲσ καὶ ἄτακτον ἐξεταστοῦ δεόμενον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 4:1)
"κρατεῖ δὲ καὶ βαφὴ τῶν ἁπλῶν χρωμάτων μᾶλλον, καὶ μυρεψικοῖσ φαρμάκοισ τρέπεται τάχιστα τὸ ἀωδέστατον ἔλαιον, καὶ τροφῆσ εὐπαθέστατον ὑπὸ πέψεωσ μεταβάλλειν τὸ ἀφελὲσ καὶ μονοειδέσ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Εἰ ἡ ποικίλη τροφὴ τῆσ ἁπλῆσ εὐπεπτοτέρα. 9:6)
"ὅθεν ἡ ποικίλη τροφὴ βελτίων τῆσ ἁπλῆσ καὶ τὸ μονοειδὲσ ἐχούσησ πλήσμιον, ὅσῳ ῥᾷον ἱστάναι φερομένην τὴν φύσιν ἢ κινεῖν ἀπειποῦσαν.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Εἰ ἡ ποικίλη τροφὴ τῆσ ἁπλῆσ εὐπεπτοτέρα. 12:30)
οὐκ ἀγνοῶ δὲ διότι συμβαίνει τὴν πραγματείαν ἡμῶν ἔχειν αὐστηρόν τι καὶ πρὸσ ἓν γένοσ ἀκροατῶν οἰκειοῦσθαι καὶ κρίνεσθαι διὰ τὸ μονοειδὲσ τῆσ συντάξεωσ.
(폴리비오스, Histories, book 9, i. ex prooemio 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION