Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἃ χρὴ διαμνημονεύοντασ ὑμᾶσ μισεῖν τοὺσ τὰ παράνομα γράφοντασ, καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι μικρὸν εἶναι τῶν τοιούτων ἀδικημάτων, ἀλλ’ ἕκαστον ὑπερμέγεθεσ, καὶ τοῦθ’ ὑμῶν τὸ δίκαιον μηδένα ἐᾶν ἀνθρώπων ἐξαιρεῖσθαι, μήτε τὰσ τῶν στρατηγῶν συνηγορίασ, οἳ ἐπὶ πολὺν ἤδη χρόνον συνεργοῦντέσ τισι τῶν ῥητόρων λυμαίνονται τὴν πολιτείαν, μήτε τὰσ τῶν ξένων δεήσεισ, οὓσ ἀναβιβαζόμενοί τινεσ ἐκφεύγουσιν ἐκ τῶν δικαστηρίων, παράνομον πολιτείαν πολιτευόμενοι·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 71)
τοὺσ προδότασ γὰρ μισεῖν ἔμαθον, κοὐκ ἔστι νόσοσ τῆσδ’ ἥντιν’ ἀπέπτυσα μᾶλλον.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, anapests5)
οἷσ προσήκει μισεῖν μὲν τὸν ἐξελάσαντα ἐκείνουσ, εἰδέναι δὲ μάλιστα δι’ ὅντινα ἔφυγον.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 39:4)
τοσαύταισ ἀνάγκαισ κατείληπται μισεῖν.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 34:3)
εἶτ’ ἐκ τῶν τοιούτων ἀναγκαῖον τὰσ πόλεισ τῶν ἡμετέρων πολεμίων ἐπιθυμεῖν, ἡμᾶσ δὲ μισεῖν.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 42:2)
καίτοι τινὸσ ἤδη λέγοντοσ ἤκουσα ὡσ ἄρα οὐχὶ τοῦ μὴ συνεπιστρατεῦσαι δεῖ χάριν αὐτοῖσ ἔχειν μᾶλλον ἢ μέμφεσθαι, καὶ νὴ Δί’, ἐκεῖνόσ γ’ ἔφη, καὶ μισεῖν ἀντὶ τῆσ αἰτίασ, δι’ ἣν τοῦτ’ ἐποίησαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 10:14)
ἄνευ δὲ τούτων τε καὶ τῶν ἔμπροσθεν τοιαύτην ἔσχηκε τὴν τάξιν τὸ πρᾶγμα ὥστε Θηβαίουσ μὲν, εἰ καὶ πλέον εἶχον τῶν ἀδικημάτων, λελυκέναι πάντα ταῖσ τελευταίαισ εὐεργεσίαισ, Λακεδαιμονίουσ δ’, εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο ἠδικήκεσαν, ὧν γ’ ἐπὶ τοῖσ τυράννοισ ἐποίησαν τὴν πόλιν τὴν ἐσχάτην ὀφείλειν δίκην, καὶ πολὺ μᾶλλον δεῖν Θηβαίουσ ὧν συνέπραξαν ἡμῖν εὖ ποιεῖν ἢ Λακεδαιμονίουσ δι’ ἐκεῖνα μισεῖν ὧν τούσδε κοινωνοὺσ ἔσχον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 8:2)
καὶ τί μεῖζον τῆσ ἀπιστίασ ἔχοι τισ ἂν εἰπεῖν δεῖγμα ἢ τὸ φίλον μὲν μηδετέροισ φάσκοντα, ἐχθρὸν δ’ ἀμφοτέροισ, καὶ μηδὲν μᾶλλον τοὺσ ἀνθεστηκότασ μισεῖν ἢ μεθ’ ὧν ἦν ἑκάστοτε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 11:4)
εἰ δ’ ὑπὲρ μὲν τοῦ μέλλοντοσ οὐκ ἐνέσται διισχυρίσασθαι, τὰ παρελθόντα δὲ ἀφ’ ὧν τὸ δίκαιον κρίνεται σιωπᾶν ἡμῖν προστάξουσιν οἱ μέχρι τοσούτου φιλοῦντεσ Λακεδαιμονίουσ, ὅσον τοῦ Θηβαίουσ μισεῖν ἀφελεῖν ἦν ἄξιον, ἄλλο τι λοιπὸν ἢ νεύματι τὴν βοήθειαν δεήσει δεικνύναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 4:6)
οὔτε γὰρ δή που μισεῖν τὴν Ἑλλάδα φήσαιτ’ ἂν, ὥστε ὡσ ἀσθενεστάτην ζητεῖν ποιεῖν ὥσπερ ἐκεῖνοσ, οὔτ’ ἀνεκτὸν μεταβαλλομένουσ φαίνεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 9:3)
ὃ καὶ θαυμάζω, εἰ τοὺσ μὲν ἐκεῖνα τούτων μᾶλλον ὑμῖν προσήκειν ἡγουμένουσ μισεῖν ἂν δικαίωσ ἀξιοίητε, Φίλιππον δ’ ἡμῶν περὶ πλείονοσ ποιήσεσθε, ὃσ ἐκείνοισ ἐνόχουσ ὑμᾶσ καθίστησι καὶ τοὺσ λόγῳ βλασφημοῦντασ ἐχθροὺσ ἂν νομίζοντεσ, ἐκεῖνον εἰσ συμμάχου τάξιν θήσετε, ὃσ ἔργῳ τὰ χείριστα καθ’ ὑμῶν βεβαιοῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 2:7)
εὑρεθεῖσα δὲ ὑπὲρ τοιούτων καὶ τηλικούτων μόνη βιωτὸν ἡμῖν πεποίηκε τὸν βίον, τούσ τε ἰδίουσ οἴκουσ καὶ τὰ κοινὰ τῶν πόλεων εἰσ ὁμόνοιαν τὸ καθ’ αὑτὴν ἄγουσα καὶ τὸ διδάξαι καὶ μαθεῖν ἅπασιν ἀεὶ καθιστᾶσα καλὸν, τὴν δὲ ἀλογίαν καὶ τοὺσ θορύβουσ πανταχοῦ φεύγειν τε καὶ μισεῖν πρώτη διδάξασα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 48:3)
ταῦτα γὰρ καὶ τὰ τοιαῦτα ὥστε μισεῖν καὶ κωλύειν εὑρέθη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 56:5)
εἰσ τοῦτο δ’ ἅπαντασ προήγαγεν ἀνδρείασ καὶ μεγαλοψυχίασ καὶ τοῦ μισεῖν ἅπασαν ἀγεννῆ διακονίαν, ὥσθ’ ἑαλωκότοσ μὲν δεύτερον αὐτοῖσ τοῦ ἄστεοσ, πέμποντοσ δὲ πάλιν Μαρδονίου τοὺσ λόγουσ, ἐν Σαλαμῖνι τῆσ βουλῆσ οὔσησ καὶ τοῦ κήρυκοσ Ἀθήνηθεν ἥκοντοσ, ἐπειδή τισ εἶπεν ἐν τῇ βουλῇ δέχεσθαι, συλλεγέντεσ πάντεσ κατέλευσαν, αὐτοὶ μὲν αὐτὸν, αἱ δὲ γυναῖκεσ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, οὐδὲν ἀτιμότερον δήπουθεν, ὦ Πλάτων, ἔργον ἐργασάμεναι οὐδ’ ἐλάττονοσ ἄξιον εὐφημίασ τῶν ἐν τῇ σῇ πόλει τρεφομένων γυναικῶν, ἃσ σὺ κελεύεισ μετὰ τῶν ἀνδρῶν συστρατεύεσθαι τὰ καὶ τὰ ποιούσασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 102:5)
ὥστε πῶσ δίκαιον τὸν μὲν ἐπὶ καιροῦ λυπήσαντα μισεῖν, τοὺσ δ’ ἐξ ὅτου γεγόνασι πολεμίουσ μὴ ὅσον ἀθώουσ περιορᾶν, ἀλλὰ καὶ τοσοῦτον κρατοῦντασ τῶν σῶν ἑταίρων καὶ μεθ’ ὧν ὤφθησ πρῶτον αὐτοῖσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 2:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION