Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

’ καὶ ὁ τοὺσ μίμουσ δὲ πεποιηκὼσ οὓσ αἰεὶ διὰ χειρὸσ ἔχειν Δοῦρίσ φησι τὸν σοφὸν Πλάτωνα, λέγει που ’ κἠκρατηρίχημεσ ἀντὶ τοῦ ’ ἐπεπώκειμεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 111 4:4)
Ἀριστοτέλησ δ’ ἐν τῷ περὶ Ποιητῶν οὕτωσ γράφει οὐκοῦν οὐδὲ ἐμμέτρουσ ὄντασ τοὺσ καλουμένουσ Σώφρονοσ μίμουσ μὴ φῶμεν εἶναι λόγουσ, ἢ μὴ μιμήσεισ τοὺσ Ἀλεξαμενοῦ τοῦ Τηίου τοὺσ πρώτουσ γραφέντασ τῶν Σωκρατικῶν λόγουσ ἄντικρυσ φάσκων ὁ πολυμαθέστατοσ Ἀριστοτέλησ πρὸ Πλάτωνοσ διαλόγουσ γεγραφέναι τὸν Ἀλεξαμενόν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 112 5:1)
ὡσ δ’ εὐδοκίμει, μεταβὰσ ἐν τοῖσ θαύμασιν ὑπεκρίνετο μίμουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 78 1:3)
καὶ γὰρ οὓσ ἐνθένδε πάντεσ ἀπήλαυνον ὡσ πολὺ τῶν θαυματοποιῶν ἀσελγεστέρουσ ὄντασ, Καλλίαν ἐκεῖνον τὸν δημόσιον καὶ τοιούτουσ ἀνθρώπουσ, μίμουσ γελοίων καὶ ποιητὰσ αἰσχρῶν ᾀσμάτων, ὧν εἰσ τοὺσ συνόντασ ποιοῦσιν εἵνεκα τοῦ γελασθῆναι, τούτουσ ἀγαπᾷ καὶ περὶ αὑτὸν ἔχει.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 25:3)
καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρεσ Ἀλεξανδρεῖσ,τοὺσ πυνθανομένουσ περὶ τῆσ πόλεωσ τὰ μὲν ἄλλ’ ἀκούειν θαυμαστὰ οἱᾶ, περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι μηδ’ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡσ φαύλουσ τοὺσ ἀνθρώπουσ διαβεβλῆσθαι, μίμουσ καὶ γελωτοποιοὺσ μᾶλλον, οὐκ ἄνδρασ ἐρρωμένουσ, ὡσ τῶν κωμικῶν ἔφη τισ ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ·
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 114:2)
αὐλητὰσ δὲ καὶ μίμουσ καὶ κιθαριστὰσ καὶ θαυματοποιοὺσ συνακτέον, ἔτι δὲ πύκτασ καὶ παγκρατιαστὰσ καὶ παλαιστὰσ καὶ δρομεῖσ καὶ τὸ τοιοῦτον ἔθνοσ, εἴ γε μὴ μέλλει φαύλωσ μηδὲ ἀγεννῶσ ἑστιάσειν τὸ πλῆθοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 13:5)
οὕτω δὲ Λακεδαιμόνιοι τοὺσ μίμουσ καλοῦσι.
(플루타르코스, Agesilaus, chapter 21 4:4)
δὲ Λακεδαιμόνιοι τοὺσ μίμουσ καλοῦσιν.
(플루타르코스, Apophthegmata Laconica, Ἀγησιλάου τοῦ Μεγάλου, section 56 1:5)
οὕτω δὲ Λακεδαιμόνιοι τοὺσ μίμουσ καλοῦσι.
(플루타르코스, Apophthegmata Laconica, Ἁγησιλάου τοῦ μεγάλου, section 57 2:2)
ἐπεὶ ἄλλωσ γε τῶν Ἑλληνικῶν καὶ βασιλικῶν στρατευμάτων ἐκεῖνο μόνον οὐ μίμουσ παρακολουθοῦντασ εἶχεν, οὐ θαυματοποιούσ, οὐκ ὀρχηστρίδασ, οὐ ψαλτρίασ, ἀλλὰ πάσησ ἀκολασίασ καὶ βωμολοχίασ καὶ πανηγυρισμοῦ καθαρὸν ἦν, τὰ μὲν πολλὰ μελετώντων τῶν νέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων διδασκόντων, τὰσ δὲ παιδιὰσ, ὁπότε σχολάζοιεν, ταῖσ συνήθεσιν εὐτραπελίαισ καὶ τῷ λέγειν τι χαρίεν καὶ Λακωνικὸν πρὸσ ἀλλήλουσ διατιθεμένων, ἣν δὲ ἔχει τὸ τοιοῦτον τῆσ παιδιᾶσ εἶδοσ ὠφέλειαν, ἐν τῷ Λυκούργου βίῳ γέγραπται.
(플루타르코스, Cleomenes, chapter 12 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION