Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπαινοῦντεσ γὰρ οὐ δεικνύουσιν ἀκριβῶσ ὃ θαυμάζουσιν, ἀλλ’ ὥσπερ ἂν εἴ τισ ζωγράφοσ σῶμα καλὸν καὶ περίβλεπτον ἐπιχειρῶν δεῖξαι διὰ τέχνησ, εἶτα ἀπολείποιτο, πᾶσ τισ ἂν φαίη δή που λυσιτελεῖν μὴ γράφειν, ἀλλ’ ἢ αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν, ἢ μὴ δεικνύειν αὐτοῖσ ἐπὶ τὸ χεῖρον μιμούμενον, ὣσ δὲ καὶ περὶ ταύτησ μοι δοκεῖ τῆσ πόλεωσ ἔχειν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 2:2)
ἅτε γὰρ ὂν διάκονόν τε καὶ συνεργὸν τοῦ φιλανθρωποτάτου τῶν θεῶν ἑτοιμότατον πρὸσ τὴν ὑπηρεσίαν καὶ ἀεὶ πλῆρέσ ἐστι, καὶ οὔτε ἐκεῖνοσ ἄγει σχολὴν ἄλλο τι πράττειν ἢ σώζειν ἀνθρώπουσ καὶ τοῦτο μιμούμενον τὸν δεσπότην ἀεὶ πληροῖ τὴν τῶν δεομένων χρείαν, καὶ ἔστιν ὥσπερ ἄλλο τι θρέμμα ἢ δῶρον Ἀσκληπιοῦ, ὥσπερ Ὅμηροσ ἐποίησεν ὅπλα καὶ ἔργα Ἡφαίστου, πρὸσ τὸ ἐκείνῳ δοκοῦν κινούμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 3:6)
ἐπεὶ δὲ τὸ μανθάνειν τε ἡδὺ καὶ τὸ θαυμάζειν, καὶ τὰ τοιάδε ἀνάγκη ἡδέα εἶναι, οἱο͂ν τό τε μιμούμενον, ὥσπερ γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ποιητική, καὶ πᾶν ὃ ἂν εὖ μεμιμημένον ᾖ, κἂν ᾖ μὴ ἡδὺ αὐτὸ τὸ μεμιμημένον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 11 23:1)
καί ποτε ὀψοφάγον μιμούμενον ἐξείραντα τὴν γλῶσσαν περιλείχειν τὰ χείλη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 382)
ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ σχολῇ νομοθετεῖν μιμούμενον Ξενοκράτην, ὥστε κατὰ δέκα ἡμέρασ ἄρχοντα ποιεῖν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS 4:5)
ἀνὴρ δὲ τίσ ὢν ὅλωσ,^ καὶ ταῦτα παιδείᾳ σύντροφοσ καὶ φιλοσοφίᾳ τὰ μέτρια ὡμιληκώσ, ἀφέμενοσ, ὦ Λυκῖνε, τοῦ περὶ τὰ βελτίω σπουδάζειν καὶ τοῖσ παλαιοῖσ συνεῖναι κάθηται καταυλούμενοσ, θηλυδρίαν ἄνθρωπον ὁρῶν ἐσθῆσι μαλακαῖσ καὶ ᾄσμασιν ἀκολάστοισ ἐναβρυνόμενον καὶ μιμούμενον ἐρωτικὰ γύναια, τῶν πάλαι τὰσ μαχλοτάτασ, Φαίδρασ καὶ Παρθενόπασ καὶ Ῥοδόπασ τινάσ, καὶ ταῦτα πάντα ὑπὸ κρούμασιν καὶ τερετίσμασι καὶ ποδῶν κτύπῳ, καταγέλαστα ὡσ ἀληθῶσ πράγματα καὶ ἥκιστα ἐλευθέρῳ ἀνδρὶ καὶ οἱῴ σοὶ πρέποντα ;
(루키아노스, De saltatione, (no name) 2:1)
ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι οὗτοσ ὁ μιμούμενοσ τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 390:3)
ἐπεὶ δὲ τῷ μὲν πρεσβυτέρῳ τὸ κήδεσθαι καὶ καθηγεῖσθαι καὶ νουθετεῖν προσῆκόν ἐστι, τῷ δὲ νεωτέρῳ τὸ τιμᾶν καὶ ζηλοῦν καὶ ἀκολουθεῖν, ἡ μὲν ἐκείνου κηδεμονία τὸ ἑταιρικὸν μᾶλλον ἢ τὸ πατρικὸν ἐχέτω καὶ τὸ πεῖθον ἢ τὸ ἐπιτάττον καὶ τὸ χαῖρον ἐπὶ τοῖσ κατορθώμασι καὶ κατευφημοῦν τοῦ ψέγοντοσ ἂν ἁμάρτῃ καὶ κολούοντοσ, μὴ μόνον προθυμότερον ὂν ἀλλὰ καὶ φιλανθρωπότερον, τῷ δὲ τοῦ νεωτέρου ζήλῳ τὸ μιμούμενον ἐνέστω μὴ τὸ ἁμιλλώμενον θαυμάζοντοσ γὰρ ἡ μίμησισ, ἡ δ’ ἅμιλλα φθονοῦντόσ ἐστι.
(플루타르코스, De fraterno amore, section 16 3:2)
κηδεμονία τὸ ἑταιρικὸν μᾶλλον ἢ τὸ πατρικὸν ἐχέτω καὶ τὸ πεῖθον ἢ τὸ ἐπιτάττον καὶ τὸ χαῖρον ἐπὶ τοῖσ κατορθώμασι καὶ κατευφημοῦν τοῦ ψέγοντοσ ἂν ἁμάρτῃ καὶ κολούοντοσ μὴ μόνον προθυμότερον ἀλλὰ καὶ φιλανθρωπότερον τῷ δὲ τοῦ νεωτέρου ζήλῳ τὸ μιμούμενον ἐνέστω μὴ τὸ ἁμιλλώμενον.
(플루타르코스, De fraterno amore, section 16 10:1)
φεύγειν δὲ τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ μὴ προσδέχεσθαι, μιμούμενον αὐτὸ γοῦν τοῦτο τὸ Κρητῶν, οἳ πολλάκισ στασιάζοντεσ ἀλλήλοισ καὶ πολεμοῦντεσ, ἔξωθεν ἐπιόντων πολεμίων διελύοντο καὶ συνίσταντο·
(플루타르코스, De fraterno amore, section 19 2:1)
ἀλλὰ καὶ κακοηθείασ ἄκρασ ἔργον εὐκολίαν μιμούμενον καὶ ἁπλότητα δυσφώρατον εἶναι.
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 1 2:1)
ποτὶ πονηρὸν οὐκ ἄχρηστον ὅπλον ἁ πονηρία κακῶσ ἐθίζει μιμούμενον ἀμύνεσθαι τὴν κακίαν·
(플루타르코스, De vitioso pudore, section 13 4:1)
ἐκ γὰρ τῶν ὁμοίων ἐπὶ τοὺσ οἰκείουσ μεταφερομένων καιροὺσ ἀφορμαὶ γίνονται καὶ προλήψεισ εἰσ τὸ προϊδέσθαι τὸ μέλλον, καὶ ποτὲ μὲν εὐλαβηθῆναι, ποτὲ δὲ μιμούμενον τὰ προγεγονότα θαρραλεώτερον ἐγχειρεῖν τοῖσ ἐπιφερομένοισ·
(폴리비오스, Histories, book 12, chapter 25b 3:1)
καὶ δεῖ τὸν ἐγγυτάτω διὰ τῶν χειροκμήτων σχημάτων μιμούμενον τὴν ἀλήθειαν ποιήσαντα σφαῖραν τὴν γῆν, καθάπερ τὴν Κρατήτειον, ἐπὶ ταύτησ ἀπολαβόντα τὸ τετράπλευρον ἐντὸσ τούτου τιθέναι τὸν πίνακα τῆσ γεωγραφίασ.
(스트라본, 지리학, book 2, chapter 5 20:2)
ηὔφραινε δὲ αὐτὸν καὶ τάδε, ὅτι αὐτὸσ μὲν ᾔδει τῇ τῶν θεῶν κατασκευῇ δυνάμενοσ ἀλύπωσ χρῆσθαι, τὸν δὲ ἑώρα φεύγοντα μὲν θάλπη, φεύγοντα δὲ ψύχη, δι’ ἀσθένειαν ψυχῆσ, οὐκ ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἀλλὰ θηρίων τῶν ἀσθενεστάτων βίον μιμούμενον.
(크세노폰, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 9 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION