Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅτι μὲν οὖν μεσότητέσ εἰσί τε ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ, καὶ αὗται προαιρετικαί, καὶ αἱ ἐναντίαι κακίαι, καὶ τίνεσ εἰσὶν αὗται, καθόλου εἴρηται·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 3:1)
ἔστι δὲ καὶ ἡ μεγαλοψυχία καὶ ἡ μεγαλοπρέπεια καὶ ἡ ἐλευθεριότησ μεσότητεσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 84:1)
σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα τῶν περὶ τὸ ἦθοσ ἐπαινετῶν καὶ ψεκτῶν τὰ μὲν ὑπερβολαὶ τὰ δ’ ἐλλείψεισ τὰ δὲ μεσότητέσ εἰσι παθητικαί.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 124:1)
οὔσησ δὲ διττῆσ τῆσ εὐτραπελίασ ἣ μὲν γὰρ ἐν τῷ χαίρειν ἐστι τῷ γελοίῳ καὶ τῷ εἰσ αὐτόν, ἐὰν ᾖ τοιονδί, ὧν ἓν καὶ τὸ σκῶμμα ἐστίν, ἣ δ’ ἐν τῷ δύνασθαι τοιαῦτα πορίζεσθαι, ἕτεραι μέν εἰσιν ἀλλήλων, ἀμφότεραι μέντοι μεσότητεσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 137:5)
πᾶσαι δ’ αὗται αἱ μεσότητεσ ἐπαινεταὶ μέν, οὐκ εἰσὶ δ’ ἀρεταί, οὐδ’ αἱ ἐναντίαι κακίαι·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 140:1)
εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι τρεῖσ μεσότητεσ, ἔχουσαι μέν τινα ὁμοιότητα πρὸσ ἀλλήλασ, διαφέρουσαι δ’ ἀλλήλων·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 84:2)
εἰσὶ δὲ καὶ ἐν τοῖσ παθήμασι καὶ περὶ τὰ πάθη μεσότητεσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 89:1)
περὶ δὲ δικαιοσύνησ, ἐπεὶ οὐχ ἁπλῶσ λέγεται, μετὰ ταῦτα διελόμενοι περὶ ἑκατέρασ ἐροῦμεν πῶσ μεσότητέσ εἰσιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 93:2)
κοινῇ μὲν οὖν περὶ τῶν ἀρετῶν εἴρηται ἡμῖν τό τε γένοσ τύπῳ, ὅτι μεσότητέσ εἰσιν καὶ ὅτι ἕξεισ, ὑφ’ ὧν τε γίνονται, ὅτι τούτων πρακτικαὶ <καὶ> καθ’ αὑτάσ, καὶ ὅτι ἐφ’ ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι, καὶ οὕτωσ ὡσ ἂν ὁ ὀρθὸσ λόγοσ προστάξῃ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 82:2)
τρεῖσ οὖν αἱ εἰρημέναι ἐν τῷ βίῳ μεσότητεσ, εἰσὶ δὲ πᾶσαι περὶ λόγων τινῶν καὶ πράξεων κοινωνίαν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 151:4)
ἐοίκέ τ’ ἀληθὲσ εἶναι τὸ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων λεγόμενον φιλοσόφων, ὅτι μεσότητέσ εἰσιν, ἀλλ’ οὐκ ἀκρότητεσ αἱ τῶν ἠθῶν ἀρεταί, μάλιστα δ’ ἡ δικαιοσύνη.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 61 3:1)
εἰ μὲν οὖν ἐπίπεδον μέν, βάθοσ δὲ μηδὲν ἔχον ἔδει γίγνεσθαι τὸ τοῦ παντὸσ σῶμα, μία μεσότησ ἂν ἐξήρκει τά τε μεθ’ αὑτῆσ συνδεῖν καὶ ἑαυτήν, νῦν δὲ στερεοειδῆ γὰρ αὐτὸν προσῆκεν εἶναι, τὰ δὲ στερεὰ μία μὲν οὐδέποτε, δύο δὲ ἀεὶ μεσότητεσ συναρμόττουσιν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 90:1)
τοὺσ λέγοντασ, ὡσ ἐπὶ τῶν λόγων αὐτῶν ἀπόχρη θεωρεῖν ἣν ἔχει τά τε διαστήματα φύσιν αἵ τε ταῦτα συμπληροῦσαι μεσότητεσ, ἐν οἷσ ἄν τισ ἀριθμοῖσ ὑπόθηται χώρασ ἔχουσι δεκτικὰσ μεταξὺ τῶν εἰρημένων ἀναλογιῶν, ὁμοίωσ περαινομένησ τῆσ διδασκαλίασ.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 30 1:1)
οὓτω μὲν αἱ μεσότητεσ λαμβάνονται.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 16 5:1)
τρεῖσ εἰσι μεσότητεσ αἱ πρῶται, ἀφ’ ὧν λαμβάνεται πᾶσα μεσότησ, ἀριθμητική, ἁρμονική, γεωμετρουμένη.
(위 플루타르코스, De musica, section 22 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION