Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπεὶ δέ γε ἐπὶ τοῖσ ἐγκλήμασι καὶ μαντεύματα ἐπάγουσιν, ὡσ ὁ Ἀντώνιοσ ἔμελλε μὲν τὸν στρατὸν ἄξειν ἐπὶ τὴν πόλιν, δείσειε δὲ προλαβόντοσ αὐτὴν ἑτέρῳ στρατῷ Καίσαροσ, πῶσ οὖν, εἰ τὸ μελλῆσαι μόνον ἐστὶν ἀνδρὸσ πολεμίου, τὸν ἐλθόντα καὶ παραστρατοπεδεύσαντα ἡμῖν ἀσήμαντον οὐχ ἡγεῖται πολέμιον;
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 10:1)
τὸ γὰρ τοσαύτην μὲν προθυμίαν παρεχομένουσ ὑπὲρ τῆσ ἁπάντων σωτηρίασ, τοσαύτην δὲ εἰσφορὰν εἰσενεγκόντασ τῇ κοινῇ χρείᾳ, πάντα δὲ αὐτοὺσ ὄντασ, καὶ τῶν μὲν πραγμάτων εἰσ τὴν θάλατταν καὶ τὰσ ναῦσ, τῶν δ’ ἐν ταῖσ ναυσὶν εἰσ τὴν πόλιν ἀνακειμένων, τῶν δ’ ἄλλων, ὥσπερ χειμῶνοσ ὡρ́ᾳ, καταφευγόντων πρὸσ τὴν ἐκείνων δύναμιν καὶ ἐπὶ τῆσ ἐκείνων ἀρετῆσ τε καὶ τύχησ ὁρμούντων, καὶ μηδ’ ἂν αὐτῶν, ὅπερ εἶπον, ἐξάρνων γιγνομένων ὡσ οὐχ οὕτωσ ταῦτ’ ἔχει, τοσοῦτον πραότητοσ καὶ μεγαλοψυχίασ προσθεῖναι ὥσθ’ ἑτέροισ ἡγεῖσθαι συγχωρῆσαι τὴν ἐπὶ σχήματοσ ἡγεμονίαν, καὶ μὴ φιλονεικῆσαι, μηδὲ ἃ κἂν οἱ νωθρότατοι τὴν φύσιν εἶπον, κἂν ὑπὲρ αὐτῶν ἕτεροι μηδὲν μήτε φθέγξασθαι μήτε μελλῆσαι μήθ’ ὅλωσ φωνὴν ἔχουσιν ἐοικότασ ὀφθῆναι τούτων ἕνεκα, πῶσ οὐ πᾶσαν ἤδη σοφίαν παρ’ ἐκείνοισ οὖσαν ὡσ ἀληθῶσ ἀποφαίνει καὶ πάντων ἄνδρασ ἀρίστουσ ἐκείνουσ καὶ κατὰ ἔθνη καὶ καθ’ ἕνα καὶ ὁπωσοῦν ἐξετάζοντι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 44:6)
ἐκ γὰρ τούτων τῶν ἐθῶν οὔτ’ ἂν φρόνιμοσ οὐδείσ ποτε γενέσθαι τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἀνθρώπων ἐκ νέου ἐπιτηδεύων δύναιτο, σώφρων δ’ οὐδ’ ἂν μελλήσαι ποτὲ γενέσθαι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:114)
οὐδὲν οὖν ἄλλο ποιοῦσιν οἱ κατηγοροῦντεσ ἐν ὑμῖν ἢ προλέγουσιν ἅπασι μηδ’ ὁτιοῦν ἐκείνῳ διδόναι, ὡσ καὶ τοῦ μελλῆσαι δώσοντι δίκην, μή τι ποιήσαντί γ’ ἢ καταπραξαμένῳ.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 33:1)
Ἡρώδησ δὲ μεταπέμψασ ἀνέκρινεν τὸν υἱὸν κελεύων εἴ τι ἀντειπεῖν ἔχοι λέγειν μηδὲν ὑπιδόμενον, ἐπεὶ δὲ ἀχανὴσ ἦν, ἤρετο αὐτόν, ἐπειδὴ τὰ πάντα πανταχοῦ πεφώραται πονηρὸσ ὤν, τοὺσ γοῦν συγκακουργήσαντασ αὐτῷ τὰ πράγματα μὴ μελλῆσαι κατειπεῖν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 169:1)
ὑμεῖσ δὲ ἦτε τῶν τυχόντων οὐδὲν εἰσ ἀρετὴν οὐδ’ εὐτολμίαν διαφέροντεσ, οἵ γε καὶ τὸν ἐπὶ μεγίστων ἀπαλλαγῇ κακῶν φοβεῖσθε θάνατον δέον ὑπὲρ τούτου μήτε μελλῆσαι μήτε σύμβουλον ἀναμεῖναι.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ζ. 386:1)
ἐκ γὰρ τούτων τῶν ἐθῶν οὔτ’ ἂν φρόνιμοσ οὐδείσ ποτε γενέσθαι τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἀνθρώπων ἐκ νέου ἐπιτηδεύων δύναιτο ‐ οὐχ οὕτωσ θαυμαστῇ φύσει κραθήσεται ‐ σώφρων δὲ οὐδ’ ἂν μελλήσαι ποτὲ γενέσθαι, καὶ δὴ καὶ περὶ τῆσ ἄλλησ ἀρετῆσ ὁ αὐτὸσ λόγοσ ἂν εἰή, πόλισ τε οὐδεμία ἂν ἠρεμήσαι κατὰ νόμουσ οὐδ’ οὑστινασοῦν ἀνδρῶν οἰομένων ἀναλίσκειν μὲν δεῖν πάντα εἰσ ὑπερβολάσ, ἀργῶν δὲ εἰσ ἅπαντα ἡγουμένων αὖ δεῖν γίγνεσθαι πλὴν ἐσ εὐωχίασ καὶ πότουσ καὶ ἀφροδισίων σπουδὰσ διαπονουμένασ·
(플라톤, Epistles, Letter 7 21:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION