Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τί δῆτ’ ἐμαυτῆσ καταγέλωτ’ ἔχω τάδε, καὶ σκῆπτρα καὶ μαντεῖα περὶ δέρῃ στέφη;
(아이스킬로스, 아가멤논, episode 2:19)
ἀλλ’ αἱματηρὰ πράγματ’ οὐ λαχὼν σέβεισ, μαντεῖα δ’ οὐκέθ’ ἁγνὰ μαντεύσῃ νέμων.
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode 10:3)
ἐπεὶ γὰρ ἦλθεσ πρὸσ Μολοσσὰ γάπεδα, τὴν αἰπύνωτόν τ’ ἀμφὶ Δωδώνην, ἵνα μαντεῖα θᾶκόσ τ’ ἐστὶ Θεσπρωτοῦ Διόσ, τέρασ τ’ ἄπιστον, αἱ προσήγοροι δρύεσ, ὑφ’ ὧν σὺ λαμπρῶσ κοὐδὲν αἰνικτηρίωσ προσηγορεύθησ ἡ Διὸσ κλεινὴ δάμαρ μέλλουσ’ ἔσεσθαι.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, lyric 9:1)
αἵ θ’ ὑπωρόφιοι κατὰ γωνίασ εἱειειειλίσσετε δακτύλοισ φάλαγγεσ ἱστόπονα πηνίσματα, κερκίδοσ ἀοιδοῦ μελέτασ, ἵν’ ὁ φίλαυλοσ ἔπαλλε δελφὶσ πρῴραισ κυανεμβόλοισ μαντεῖα καὶ σταδίουσ, οἰνάνθασ γάνοσ ἀμπέλου, βότρυοσ ἕλικα παυσίπονον.
(아리스토파네스, Frogs, Lyric-Scene, lyric2)
καὶ Ἀριστάνδρῳ ξυνέβη ἡ μαντεία ἐν τῷ αὐτῷ μηνί, ἐν ὅτῳ ἡ σελήνη ἐκλιπὴσ ἐφάνη, τήν τε μάχην Ἀλεξάνδρῳ καὶ τὴν νίκην γενέσθαι.
(아리아노스, Anabasis, book 3, chapter 15 7:2)
καὶ οὕτω ξυνέβη ἡ μαντεία Ἀριστάνδρῳ.
(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 4 9:5)
ἀντεπιστεῖλαι δὲ αὐτῷ Πειθαγόραν πυνθανόμενον τίνα μάλιστα φοβούμενοσ χρήσασθαι ἐθέλοι τῇ μαντείᾳ.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 18 2:1)
ὁ δὲ ἔχαιρέ τε τῇ μαντείᾳ καὶ τὸ ἀπὸ τοῦδε ὡσ ἡρ́ωα ἐγέραιρε.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 23 6:3)
καὶ τὴν πόλιν συνέχειν φησὶν ἐν τῇ μαντείᾳ, ὅπωσ ἂν μίαν γνώμην ἔχωσιν ἅπαντεσ καὶ μὴ τοῖσ ἐχθροῖσ ἡδονὴν ποιῶσι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 386:5)
φησὶ δέ γ’ ἡ μαντεία δεῖν ὅπωσ ἂν μὴ χαίρωσιν οἱ ἐχθροὶ ποιεῖν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 387:3)
Μαντεία ἀγαθῇ τύχῃ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Μακάρτατον περὶ Ἁγνίου Κλήρου 99:2)
ἀκούετε, ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι ταὐτὰ λέγει ὅ τε Σόλων ἐν τοῖσ νόμοισ καὶ ὁ θεὸσ ἐν τῇ μαντείᾳ, κελεύων τοῖσ κατοιχομένοισ ποιεῖν τοὺσ προσήκοντασ ἐν ταῖσ καθηκούσαισ ἡμέραισ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Μακάρτατον περὶ Ἁγνίου Κλήρου 102:1)
Μαντεία λέγε δὴ τὸ καλὸν ψήφισμα τούτου.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 94:4)
Μαντεία πῶσ οὖν μίαν γνώμην ἕξομεν, ὦ Ἀθηναῖοι;
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 118:5)
τότε δ’ οὖν ὁ Ῥωμύλοσ ἐπειδὴ τὰ παρὰ τοῦ δαιμονίου βέβαια προσέλαβε, συγκαλέσασ τὸν δῆμον εἰσ ἐκκλησίαν καὶ τὰ μαντεῖα δηλώσασ βασιλεὺσ ἀποδείκνυται πρὸσ αὐτῶν καὶ κατεστήσατο ἐν ἔθει τοῖσ μετ’ αὐτὸν ἅπασι μήτε βασιλείασ μήτε ἀρχὰσ λαμβάνειν, ἐὰν μὴ καὶ τὸ δαιμόνιον αὐτοῖσ ἐπιθεσπίσῃ, διέμεινέ τε μέχρι πολλοῦ φυλαττόμενον ὑπὸ Ῥωμαίων τὸ περὶ τοὺσ οἰωνισμοὺσ νόμιμον, οὐ μόνον βασιλευομένησ τῆσ πόλεωσ, ἀλλὰ καὶ μετὰ κατάλυσιν τῶν μονάρχων ἐν ὑπάτων καὶ στρατηγῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατὰ νόμουσ ἀρχόντων αἱρέσει.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 6 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION