Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τοιοῦτόν ἐστι καθαρὰ φύσισ, ἐξ ἀκηράτου γε τοῦ κηροῦ πλασθεῖσα κατὰ τὸν Πλάτωνα, μέσην ὑγροῦ τε καὶ μαλθακοῦ καὶ τοῦ σκληροῦ καὶ λιθώδουσ τὴν πλάσιν ἔχουσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 6:4)
οὐ γὰρ ἂν ὥσπερ ἐν κοιλίῃ, ἐν ᾗ τὸ ὑγρόν, ἔξω τε περιέχει αὐτὴ ἡ κοιλίη, ἐξαλίζοιτ’ ἂν καθ’ ἑκάστην ἡμέρην, ἀλλ’ ὅταν πίῃ καὶ δέξηται αὐτὸ ἐσ ἑωυτὸ τὸ ὑγρόν, τὰ κενὰ καὶ ἀραιὰ ἐπληρώθη καὶ τὰ σμικρὰ πάντῃ καὶ ἀντὶ μαλθακοῦ τε καὶ ἀραιοῦ σκληρόσ τε καὶ πυκνὸσ ἐγένετο καὶ οὔτ’ ἐκπέσσει οὔτ’ ἀφίησι.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, xxii.15)
ἔχει δὲ περὶ νόμου ὧδε‧ τὸ παιδίον ὁκόταν γένηται τάχιστα, τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἔτι ἁπαλὴν ἐοῦσαν μαλθακοῦ ἐόντοσ ἀναπλάσσουσι τῇσι χερσὶ καὶ ἀναγκάζουσιν ἐσ τὸ μῆκοσ αὔξεσθαι δεσμά τε προσφέροντεσ καὶ τεχνήματα ἐπιτήδεια, ὑφ’ ὧν τὸ μὲν σφαιροειδὲσ τῆσ κεφαλῆσ κακοῦται, τὸ δὲ μῆκοσ αὔξεται.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, xiv.5)
Γενομένου δὲ τοῦ ἔτεοσ νοτίου καὶ ὑγροῦ καὶ μαλθακοῦ κατὰ μὲν χειμῶνα διῆγον ὑγιηρῶσ πλὴν τῶν φθινωδέων, περὶ ὧν γεγράψεται.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, EPIDHMIWN A, Ἑκκαίδεκα ἀρ́ρωστοι156)
Χρὴ δέ τινα ἐπὶ θάτερα τοῦ κατατεινομένου καθήμενον κατέχειν κατὰ τὸν ὑγιέα ὦμον, ὡσ μὴ περιέλκηται τὸ σῶμα, τῆσ χειρὸσ τῆσ σιναρῆσ ἐπὶ θάτερα τεινομένησ‧ ἔπειτα ἱμάντοσ μαλθακοῦ πλάτοσ ἔχοντοσ ἱκανὸν, ὅταν ἡ σφαίρη ἐντεθῇ ἐσ τὴν μασχάλην, περὶ τὴν σφαίρην περιβεβλημένου τοῦ ἱμάντοσ, καὶ κατέχοντοσ, λαβόμενον ἀμφοτερέων τῶν ἀρχέων τοῦ ἱμάντοσ, ἀντικατατείνειν τινὰ, ὑπὲρ κεφαλῆσ τοῦ κατατεινομένου καθήμενον, τῷ ποδὶ προσβάντα πρὸσ τοῦ ἀκρωμίου τὸ ὀστέον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 3.3)
Ἐπὴν δὲ ἐπιδήσῃσ, καταθεῖναι ἐφ’ ὁμαλοῦ τινοσ καὶ μαλθακοῦ, ὥστε μὴ διεστράφθαι ἢ τῇ, ἢ τῇ, μήτε λορδὸν, μήτε κυφὸν εἶναι‧ μάλιστα δὲ ξυμφέρει προσκεφάλαιον, ἢ λίνεον, ἢ ἐρίνεον, μὴ σκληρὸν, λαπαρὸν μέσον κατὰ μῆκοσ ποιήσαντα, ὑποθεῖναι, ἢ ἄλλο τι ὃ τούτῳ ἐοίκεν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 16.3)
Δεῖ μὲν γὰρ ἐφ’ ὁμαλοῦ καὶ μαλθακοῦ κεῖσθαι πάντη πάντωσ ἐσ ἰθύ‧ ἐπεί τοί γε ἀνάγκη κρατηθῆναι τὴν ἐπίδεσιν ὑπὸ τῆσ διαστροφῆσ τῆσ ἐν τῇ θέσει, ὅποι ἂν Ῥέπῃ, καὶ ὁκόσα ἂν Ῥέπῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 16.11)
Τὰ δὲ ὀθόνια αἰεὶ μὲν τοῦ τρόπου τοῦ μαλθακοῦ ἔστωσαν, μᾶλλον δέ τι δεῖ ἐν τοῖσι τοιούτοισιν, ἢ εἰ μὴ ἕλκοσ εἶχεν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 26.6)
ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ, ὦ Σώκρατεσ, περὶ τῶν τοιούτων ἴσωσ ὥσπερ καὶ σοὶ τὸ μὲν σαφὲσ εἰδέναι ἐν τῷ νῦν βίῳ ἢ ἀδύνατον εἶναι ἢ παγχάλεπόν τι, τὸ μέντοι αὖ τὰ λεγόμενα περὶ αὐτῶν μὴ οὐχὶ παντὶ τρόπῳ ἐλέγχειν καὶ μὴ προαφίστασθαι πρὶν ἂν πανταχῇ σκοπῶν ἀπείπῃ τισ, πάνυ μαλθακοῦ εἶναι ἀνδρόσ·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 511:1)
καλῷ οὖν δοκεῖ μοι τεκμηρίῳ τὴν ἁπαλότητα ἀποφαίνειν, ὅτι οὐκ ἐπὶ σκληροῦ βαίνει, ἀλλ’ ἐπὶ μαλθακοῦ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 196:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION