Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Μετὰ δὲ τοῦθ’ οἱ μὲν Λίβυεσ ὑπεχώρουν ἀεὶ μετὰ σπουδῆσ, ὁ δὲ Σκιπίων αὐτοῖσ εἵπετο, βλάπτων τι καὶ λυπῶν ὁσάκισ καταλάβοι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 5:1)
ἐπεὶ δ’ εἴληπται ἡ διαλογὴ τῶν ἕξεων καθ’ ἕκαστα τὰ πάθη, καὶ αἱ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ, καὶ τῶν ἐναντίων ἕξεων, καθ’ ἃσ ἔχουσι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τίσ δ’ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ, καὶ πρὸσ τίνα δεῖ ὁρ́ον ἀποβλέποντασ λέγειν τὸ μέσον, ὕστερον ἐπισκεπτέον, φανερὸν ὅτι πᾶσαι αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ καὶ κακίαι περὶ ἡδονῶν καὶ λυπῶν ὑπερβολὰσ καὶ ἐλλείψεισ εἰσί, καὶ ἡδοναὶ καὶ λῦπαι ἀπὸ τῶν εἰρημένων ἕξεων καὶ παθημάτων γίνονται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 93:1)
ἀλλ’ ὅμωσ οὔτ’ εἰ διὰ ταύτην οὔτ’ εἰ δι’ ἄλλην ἡδονὴν ὑπομένει τισ τὸν θάνατον ἢ φυγὴν μειζόνων λυπῶν, οὐδεὶσ δικαίωσ <ἂν> ἀνδρεῖοσ λέγοιτο τούτων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 41:3)
ἡ δόξα δ’ αὕτη δοκεῖ γεγενῆσθαι ἐκ τῶν περὶ τὴν τροφὴν λυπῶν καὶ ἡδονῶν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 27:4)
συμβαίνει δὴ περὶ τῆσ ἐνεργείασ τοὐναντίον ἀπὸ τῶν οἰκείων ἡδονῶν τε καὶ λυπῶν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 62:1)
οὐ γὰρ εἴ τισ ἰσχυρῶν καὶ ὑπερβαλλουσῶν ἡδονῶν ἡττᾶται ἢ λυπῶν, θαυμαστόν, ἀλλὰ συγγνωμονικὸν εἰ ἀντιτείνων, ὥσπερ ὁ Θεοδέκτου Φιλοκτήτησ ὑπὸ τοῦ ἔχεωσ πεπληγμένοσ ἢ ὁ Καρκίνου ἐν τῇ Ἀλόπῃ Κερκύων, καὶ ὥσπερ οἱ κατέχειν πειρώμενοι τὸν γέλωτα ἀθρόον ἐκκαγχάζουσιν, οἱο͂ν συνέπεσε Ξενοφάντῳ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 96:1)
αἱ δ’ ἄνευ λυπῶν οὐκ ἔχουσιν ὑπερβολήν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 169:1)
οὐ τοίνυν διὰ ταύτην μόνον, ἀλλὰ καὶ ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι ταῖσ ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 147:2)
γεγονὼσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, Δημέου πατρόσ, ὡσ καὶ ὑμῶν οἱ πρεσβύτεροι γινώσκουσι, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον οὕτωσ ἔζων ὡσ ἐδυνάμην, οὔτε κοινῇ τὸν δῆμον ἀδικῶν οὔτ’ ἰδίᾳ λυπῶν οὐδένα τῶν ἐν τῇ πόλει, πειρώμενοσ δ’ ἀεὶ τοῖσ ἰδίοισ πόνοισ τὴν ἀσθένειαν τοῦ βίου διορθοῦσθαι.
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 7:2)
ἔπειτα νόσων ἀπαθεῖσ τὰ σώματα καὶ λυπῶν ἄπειροι τὰσ ψυχάσ, ἃσ ἐπὶ τοῖσ συμβεβηκόσιν οἱ ζῶντεσ ἔχουσιν, ἐν μεγάλῃ τιμῇ καὶ πολλῷ ζήλῳ τῶν νομιζομένων τυγχάνουσιν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 42:1)
εἰ γὰρ ἔστεργε τοῖσ παροῦσιν ἡ Χρυσηὶσ καὶ τῷ Ἀγαμέμνονι συνεῖναι ἠβούλετο, οὐδέποτ̓ ἂν εἵλετο Χρύσησ ἅμα τὴν θυγατέρα λυπῶν τῷ βασιλεῖ ἀπεχθάνεσθαι, οὐκ ἀγνοῶν ὅπωσ εἶχε πρὸσ αὐτήν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΡΥΣΗΙΣ. 7:1)
ἀπελθὼν οὖν βούλεσθαι καθαρὸσ παντὸσ μύσουσ ἀποδοῦναι τὸ ζῆν τῇ πεπρωμένῃ μᾶλλον ἢ λυπῶν τὸν κύριον καὶ μιάνασ ἀσεβεῖ φόνῳ τὸν ἴδιον βίον ἄρχειν τῆσ Αἰγύπτου·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 65 8:1)
ἀλλὰ πρὸσ μὲν τὸν Καίσαρα ἡ συγγένεια ἢ ἄλλον τινὰ τῶν μέγα δυναμένων ἐν Ῥώμῃ ἱκανὴ παρέχειν ἐν ἀσφαλείᾳ διάγοντασ καὶ ἀκαταφρονήτουσ καὶ δεδοικότασ μηδ’ ὁτιοῦν, τὸ δὲ τὸν θεὸν ποιητὴν ἔχειν καὶ πατέρα καὶ κηδεμόνα οὐκέτι ἡμᾶσ ἐξαιρήσεται λυπῶν καὶ φόβων;
(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἀπὸ τοῦ συγγενεῖσ ἡμᾶσ εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν τισ ἐπὶ τὰ ἑξῆσ. 7:1)
" οὐδεὶσ ἄρα οὔτε φοβούμενοσ οὔτε λυπούμενοσ οὔτε ταρασσόμενοσ ἐλεύθερόσ ἐστιν, ὅστισ δ’ ἀπήλλακται λυπῶν καὶ φόβων καὶ ταραχῶν, οὗτοσ τῇ αὐτῇ ὁδῷ καὶ τοῦ δουλεύειν ἀπήλλακται.
(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ μάχεται τὸ θαρρεῖν τῷ εὐλαβεῖσθαι. 24:3)
εὖ δρῶν παρακάλει μ’, ἀλλὰ μὴ λυπῶν ἐμέ.
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 1:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION