Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

διὰ γὰρ τὰ προειρημένα τοῦτο συμβαίνει, καὶ ὅτι μὲν τὸ λυπούμενον ἢ ἐν φαύλῃ ὄντα ἕξει τὸν φίλον θεωρεῖν φεύγομεν ἁπλῶσ, ὥσπερ καὶ ἡμᾶσ αὐτούσ, τὸ δ’ ὁρᾶν τὸν φίλον ἡδύ, ὥσπερ ἄλλο τι τῶν ἡδίστων, διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν, καὶ μὴ κάμνοντα, εἰ αὐτόσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 259:4)
τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖσ αὑτοῦ ἀτυχίαισ λυπηρόν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 138:2)
καὶ γὰρ δὴ ᾐσθάνετο αὐτὸν νῦν μὲν ἡδόμενον, νῦν δὲ λυπούμενον ἐν τῷ αὐτῷ καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἄκριτον οὖσαν, ὥσπερ τὸν ἀέρα ἐν ταῖσ τροπαῖσ, ὅταν ἐκ τοῦ αὐτοῦ νέφουσὑῄ τε καὶ λάμπῃ ὁ ἥλιοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 90:1)
ἅπαντα γὰρ ταῦτα φιλοτίμῳ τρόπῳ ψυχῆσ ἀκοινώνητα καὶ ἄγρια καὶ χαλεπὰ ἀνάγκη πᾶσα συνέπεσθαι, ἔτι δὲ αὐτὸν πολὺ μεταλλάττειν καὶ ἀνώμαλον ἔχειν τὴν διάνοιαν, ἅτε ἀνωμάλῳ δουλεύοντα καὶ προσέχοντα πράγματι, πυκνότερον καὶ συνεχέστερον ἢ τοὺσ κυνηγέτασ φασὶ χαίροντα καὶ λυπούμενον·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 147:2)
πεφυκότοσ δὲ τοῦ τὰ μὲν ἡδέα μᾶλλον εὐφραίνειν, ὅταν ᾖ σπάνια, τοῖσ δὲ συνεχῶσ χρωμένοισ εἰσ ἀηδίαν περιίστασθαι, τὰ δὲ κακὰ χαλεπώτερα εἶναι μηδέποτε ἀπαλλαττόμενα, σχεδὸν ἀμφότερα τοῖσ τυράννοισ καὶ τὰ ἡδέα καὶ τὰ λυπηρὰ ἀεὶ πάρεστιν, ὡσ λυπούμενον μὲν μηδέποτε παύεσθαι σχεδόν, ἡδόμενον δὲ μηδέποτε αἰσθάνεσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ 57:1)
τοιαῦτα δὲ πρὸσ τὸν ἄνθρωπον διαλεγόμενοσ πολλοὺσ ἐποίησε τῶν παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ πράγματοσ, κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον ἀπελθεῖν καὶ πολὺ ταπεινότερον.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ ΙΣΘΜΙΚΟΣ. 24:3)
θεωρῶν γὰρ τὸν θεῖον λυπούμενον ἐπηρώτησε τὴν αἰτίαν τῆσ λύπησ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 38 4:2)
ὅπου δ’ ἂν τὸ ἡδόμενον ἐνῇ, καθ’ ὃν ἂν χρόνον ᾖ, οὐκ ἔστι τὸ ἀλγοῦν ἢ τὸ λυπούμενον ἢ τὸ συναμφότερον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 139:11)
] Εἰ τὰ ποιητικὰ τῶν περὶ τοὺσ ἀσώτουσ ἡδονῶν ἔλυε τοὺσ φόβουσ τῆσ διανοίασ τούσ τε περὶ μετεώρων καὶ θανάτου καὶ ἀλγηδόνων, ἔτι τε τὸ πέρασ τῶν ἐπιθυμιῶν ἐδίδασκεν, οὐκ ἄν ποτε εἴχομεν ὅ τι ἐμεμψάμεθα αὐτοῖσ, πανταχόθεν εἰσπληρουμένοισ τῶν ἡδονῶν καὶ οὐδαμόθεν οὔτε τὸ ἀλγοῦν οὔτε τὸ λυπούμενον ἔχουσιν, ὅ περ ἐστὶ τὸ κακόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 142:4)
σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν μὴ λυπούμενον.
(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἄν τισ σῴζοι τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν παντί. 21:5)
ὁρῶ δ’ ἀέλπτον φάσμ’, ὃ μήποτ’ ὤφελον, Πυλάδην τε καὶ σὸν σύγγονον στείχονθ’ ὁμοῦ, τὸν μὲν κατηφῆ καὶ παρειμένον νόσῳ, τὸν δ’ ὥστ’ ἀδελφὸν ἴσα φίλῳ λυπούμενον, νόσημα κηδεύοντα παιδαγωγίᾳ.
(에우리피데스, episode 2:1)
προϊόντοσ δὲ τοῦ χρόνου, ὦ ἄνδρεσ, ἧκον μὲν ἀπροσδοκήτωσ ἐξ ἀγροῦ, μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον τὸ παιδίον ἐβόα καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ τῆσ θεραπαίνησ ἐπίτηδεσ λυπούμενον, ἵνα ταῦτα ποιῇ·
(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 15:1)
τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ’ ἔστιν ἡδονὴ οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ’ ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι μήτε λυπούμενον.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 286:4)
οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεισ τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 301:12)
λυπούμενον;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 302:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION