Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅπου γὰρ τεθείη πανταχοῦ λυπηρὸσ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 2:4)
λυπηρὸσ ἴσθ’ ὢν κἀποχώρησον δόμων.
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 3:3)
οὔκουν καθ̓ ἕκαστον αὐτῶν δεῖ ποιεῖσθαι τὴν παραμυθίαν ἁ̓νήνυτον γὰρ τὸ πρᾶγμα καὶ λυπηρόσ ἐστιν ὁ βίοσ̓, ἀλλὰ ὅλωσ ἐξελόντα τῆσ ψυχῆσ τὸ πάθοσ καὶ τοῦτο κρίναντα βεβαίωσ, ὅτι μὴ λυπητέον ἐστὶ περὶ μηδενὸσ τῷ νοῦν ἔχοντι, τὸ λοιπὸν ἐλευθεριάζειν, καὶ πάντων ἄδεια τῶν δυσχερῶν ἔσται.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΥΠΗΣ. 7:1)
τίσ σὴν ταράσσει καρδίαν λυπηρὸσ ὤν;
(에우리피데스, episode 4:35)
ἐκτραφεὶσ δ’ ἐκεῖ πρῶτον μέν, ὡσ χρὴ τοὺσ μετοικοῦντασ ξένουσ, λυπηρὸσ οὐκ ἦν οὐδ’ ἐπίφθονοσ πόλει οὐδ’ ἐξεριστὴσ τῶν λόγων, ὅθεν βαρὺσ μάλιστ’ ἂν εἰή δημότησ τε καὶ ξένοσ.
(에우리피데스, Suppliants, episode 1:4)
Ἐπειδὰν ἡμεῖσ οἰμώζωμεν καὶ στένωμεν ἐκείνων μεμνημένοι τῶν ἄνω, Μίδασ μὲν οὑτοσὶ τοῦ χρυσίου, Σαρδανάπαλλοσ δὲ τῆσ πολλῆσ τρυφῆσ, ἐγὼ δὲ Κροῖσοσ τῶν θησαυρῶν, ἐπιγελᾷ καὶ ἐξονειδίζει ἀνδράποδα καὶ καθάρματα ἡμᾶσ ἀποκαλῶν, ἐνίοτε δὲ καὶ ᾅδων ἐπιταράττει ἡμῶν τὰσ οἰμωγάσ, καὶ ὅλωσ λυπηρόσ ἐστι.
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Πλούτων κατὰ Μενίππου 2:4)
οὐδ’ ἄρα ὁ μέσοσ βίοσ ἡδὺσ ἢ λυπηρὸσ λεγόμενοσ ὀρθῶσ ἄν ποτε οὔτ’ εἰ δοξάζοι τισ, δοξάζοιτο, οὔτ’ εἰ λέγοι, λεχθείη, κατά γε τὸν ὀρθὸν λόγον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 198:5)
Ἀριστείδησ δὲ καθ’ ἑαυτὸν ὥσπερ ὁδὸν ἰδίαν ἐβάδιζε διὰ τῆσ πολιτείασ, πρῶτον μὲν οὐ βουλόμενοσ συναδικεῖν τοῖσ ἑταίροισ ἢ λυπηρὸσ εἶναι μὴ χαριζόμενοσ, ἔπειτα τὴν ἀπὸ τῶν φίλων δύναμιν οὐκ ὀλίγουσ ἰδὼν ἐπαίρουσαν ἀδικεῖν ἐφυλάττετο, μόνῳ τῷ χρηστὰ καὶ δίκαια πράττειν καὶ λέγειν ἀξιῶν θαρρεῖν τὸν ἀγαθὸν πολίτην.
(플루타르코스, Ἀριστείδης, chapter 2 5:1)
ἦν μὲν οὖν διὰ ταῦτα λυπηρόσ.
(플루타르코스, Camillus, chapter 7 4:2)
"σβεννύμενοσ δὲ πολλοῖσ λυπηρόσ ἐστιν, οὕτωσ αἱ μεγάλαι ψυχαὶ τὰσ μὲν ἀναλάμψεισ εὐμενεῖσ;
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 18 3:3)
οἷσ δ’ ὁ βίοσ εἰσ ἀναισθησίαν περαίνει καὶ διάλυσιν, τούτοισ ὁ θάνατοσ οὐ τῶν κακῶν μεταβολὴν ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀποβολὴν ἐπιφέρων, ἀμφοτέροισ μέν ἐστι λυπηρόσ, μᾶλλον δὲ τοῖσ εὐτυχοῦσιν ἢ τοῖσ ἐπιπόνωσ ζῶσι·
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 29 3:1)
ὁ δὲ τῶν μὲν ἰατρῶν τοὺσ μηδέποτε χαριζομένουσ ταῖσ ἐπιθυμίαισ ἐπῄνεσεν, αὐτὸσ δὲ τῷ νοσοῦντι τῆσ στρατιᾶσ ἐνέδωκε, δείσασ ἐπὶ σωτηρίᾳ λυπηρὸσ γενέσθαι, πῶσ γὰρ ἄν τισ φήσειεν ὑγιαίνειν ἐκείνουσ τοὺσ ἄνδρασ, ὧν οἱ μὲν ὑπατείασ ἤδη καὶ στρατηγίασ ἐν τῷ στρατοπέδῳ περινοστοῦντεσ ἐμνῶντο, Σπινθῆρι δὲ καὶ Δομετίῳ καὶ Σκηπίωνι περὶ τῆσ Καίσαροσ ἀρχιερωσύνησ ἔριδεσ ἦσαν καὶ φιλονεικίαι καὶ δεξιώσεισ;
(플루타르코스, Pompey, chapter 67 5:1)
αὐτὸσ δὲ πρὸσ Κράτιππον τραπόμενοσ τὸν φιλόσοφον κατέβη γὰρ ἐκ τῆσ πόλεωσ ὀψόμενοσ αὐτόν, ἐμέμψατο καὶ συνδιηπόρησε βραχέα περὶ τῆσ προνοίασ, ὑποκατακλινομένου τοῦ Κρατίππου καὶ παράγοντοσ αὐτὸν ἐπὶ τὰσ ἀμείνονασ ἐλπίδασ, ὅπωσ μὴ λυπηρὸσ μηδὲ ἄκαιροσ ἀντιλέγων εἰή.
(플루타르코스, Pompey, chapter 75 3:1)
καὶ κατορθοῦσι συγχαίρειν ἐπιδεικνύμενοσ οὐδαμῆ δὲ λυπηρὸσ οὐδ’ ἐνοχλῶν οἰκετῶν πλήθει περὶ λουτρὸν ἢ καταλήψεσι τόπων ἐν θεάτροισ οὐδὲ τοῖσ εἰσ τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν ἐπιφθόνοισ παράσημοσ·
(플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 31 11:1)
τηνικαῦτα δὲ ὁρῶν τὸ πλῆθοσ ἄνευ μεγάλησ ἀνάγκησ μήτε σώζεσθαι δυνάμενον μήτε σῴζειν, ἀλλ’ οἱο͂ν ἐκείνου προπολεμοῦντοσ οἴκοι καθῆσθαι περὶ λουτρὰ καὶ συνουσίασ γενόμενον, ἀπέκλεισε μὲν τὰ γυμνάσια καὶ τοὺσ περιπάτουσ, ἐν οἷσ ἀλύοντεσ ὑπὲρ τῶν πραγμάτων λόγῳ διεστρατήγουν, πότουσ δὲ καὶ κώμουσ καὶ θαλίασ ἀκαίρουσ ἀνεῖλεν, ἐκάλει δὲ πρὸσ τὰ ὅπλα, καὶ περὶ τοὺσ καταλόγουσ τῶν στρατευομένων ἀπαραίτητοσ ἦν καὶ λυπηρόσ, ὥστε πολλοὺσ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἀπελθεῖν ἀηθείᾳ τοῦ ἄρχεσθαι δουλείαν τὸ μὴ πρὸσ ἡδονὴν ζῆν καλοῦντασ.
(플루타르코스, chapter 16 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION