Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀπολομένου δὲ Ἀκταίωνοσ οἱ κύνεσ ἐπιζητοῦντεσ τὸν δεσπότην κατωρύοντο, καὶ ζήτησιν ποιούμενοι παρεγένοντο ἐπὶ τὸ τοῦ Χείρωνοσ ἄντρον, ὃσ εἴδωλον κατεσκεύασεν Ἀκταίωνοσ, ὃ καὶ τὴν λύπην αὐτῶν ἔπαυσε.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 4 4:4)
ἡ δὲ πόλισ ἐπὶ τῷ Γράκχου φόνῳ διῄρητο ἐσ λύπην καὶ ἡδονήν, οἱ μὲν οἰκτείροντεσ αὑτούσ τε κἀκεῖνον καὶ τὰ παρόντα ὡσ οὐκέτι πολιτείαν, ἀλλὰ χειροκρατίαν καὶ βίαν, οἱ δ’ ἐξειργάσθαι σφίσιν ἡγούμενοι πᾶν, ὅσον ἐβούλοντο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 2 4:3)
τοῖσι μὲν γὰρ μαινομένοισι ἄλλοτε μὲν ἐσ ὀργὴν, ἄλλοτε δ’ ἐσ θυμηδίην ἡ γνώμη τρέπεται, τοῖσι δὲ μελαγχολῶσι ἐσ λύπην καὶ ἀθυμίην μοῦνον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.38)
Λόγοσ ὅτι τῶν τοιῶνδέ τισ ἀνηκέστωσ ἔχων, κούρησ ἤρα τε καὶ τῶν ἰητρῶν οὐδὲν ὠφελούν των , ὁ ἔρωσ μιν ἰήσατο· δοκέω δ’ ἔγωγε ἐρᾶν μὲν αὐτὸν ἀρχῆθεν, κατηφέα δὲ καὶ δύσθυμον ὑπ’ ἀτυχίησ τῆσ κούρησ ἔμμεναι, καὶ μελαγχολικὸν δοκέειν τοῖσι δημότῃσιν· οὗτοσ οὔτε μὴν ἦν ἔρωτα ἐγγιγνώσκων· ἐπεὶ δὲ τὴν ἔρωτα ξυνῆψε τῇ κούρῃ, παύεται τῆσ κατηφείησ, καὶ διασκίδνησι ὀργήν τε καὶ λύπην, χάρμῃ δὲ ἐξένηψε τῆσ δυσθυμίησ· καθίσταται γὰρ τὴν γνώμην ἔρωτι ἰητρῷ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.53)
σύνοιδα γὰρ ὑμῖν καὶ ὅτε πρῶτον ὁ κήρυξ ἦλθε τὴν μάχην ἀγγέλλων, ὃν ἐστεφανωμένον ὡσ ὑμᾶσ ἔπεμψαν οἱ Θηραῖοι, πρὸσ ἀηδίαν καὶ λύπην ἀκούσασι καὶ οὕτω πόρρω τοῦ συνησθῆναι γενομένοισ, ὥστε μήτε εἰσ τὸ πρυτανεῖον καλέσαι μήτ’ ἄλλο μηδὲν φιλάνθρωπον ἐνδείξασθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:3)
ὡσ ἅ γ’ ἂν ἢ φοβήσῃ περὶ τοῦ μέλλοντοσ ἢ ὑπόσχηται, τόν γε τρόπον καὶ τοὺσ τόπουσ καὶ τὸ μέτρον, οὐκ ἔχει διορίσασθαι ἀλλ’ ἢ πλοῦτον, ἢ πενίαν, ἢ λύπην, ἢ χαρὰν, ἢ θάνατον, ἢ πράξεισ, ἢ τὰ τοιαῦτα λέγει, αὐτὰ δ’ ἕκαστα οὐ συνείληφεν, ἀλλὰ τὰ μὲν πρὸσ τὸ μέγεθοσ τῶν φαινομένων, τὰ δὲ πρὸσ τὰ νόμιμα εἰκάζει τὰ ἑκάστων, τὰ δὲ πρὸσ τὰ ὅμοια, ἔστι δ’ ἃ καὶ πλεῖστον ἀλλήλων κεχωρισμένα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 39:8)
πρὸσ δυοῖν τοῖν ἀπὸ τῆσ τύχησ, τῷ πολέμῳ καὶ τῇ νόσῳ, δύο ταῦτα προσειληφότασ ὁρῶν αὐτοὺσ, λύπην καὶ παροξυσμὸν εἰσ αὐτὸν, ἐν μέσοισ τοῖσ δεινοῖσ ἐμβεβηκὼσ καὶ πανταχόθεν μεμονωμένοσ ὡσ εἰπεῖν, οὐκ ἔδεισεν οὐδ’ ὑπεχώρησεν, οὐδ’ ὥσπερ χροιὰν τὴν γνώμην μετέβαλε, τοῖσ τε πολίταισ ὁμοῦ καὶ τοῖσ πολεμίοισ ἀντιτεταγμένοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 24:1)
ὁρᾷσ ὅτι πάντα ὁμοῦ τῷ ἀνδρὶ προστίθησιν, ὀδόντων κρότον, πῦρ ἐν ὀφθαλμοῖσ, ὀργὴν εἰσ τοὺσ πολεμίουσ, λύπην ἐπὶ τῇ συμφορᾷ, καλλωπισμὸν εἰσ τοὺσ συστρατιώτασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 26:9)
ἡδονὴν ἢ λύπην, καὶ τῶν ἐχόντων μὲν ἡδονὴν μὴ καλὴν δέ, τοιαῦτ’ ἐστιν ὥστε τὸ μὴ εἶναι κρεῖττον εἶναι τοῦ ζῆν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 42:1)
ἔτι δ’ ὁ μὲν μηδεμίαν ὑπομένων λύπην, μηδ’ εἰ βέλτιον, τρυφερόσ, ὁ δὲ πᾶσαν ὁμοίωσ ὡσ μὲν ἁπλῶσ εἰπεῖν ἀνώνυμοσ, μεταφορᾷ δὲ λέγεται σκληρὸσ καὶ ταλαίπωροσ καὶ κακοπαθητικόσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 60:3)
καὶ ὁ ἀκρατὴσ χαίρει μὲν τυγχάνων ἀκρατευόμενοσ οὗ ἐπιθυμεῖ, λυπεῖται δὲ τὴν ἀπ’ ἐλπίδοσ λύπην, οἰέται γὰρ κακὸν πράττειν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 140:2)
ὁμοίωσ δὲ καὶ μὴ ἔχων τισ ψέγοιτο ἄν, εἰ ὃ ῥᾴδιον ἢ ἀναγκαῖον ἦν, μὴ ἔχει δι’ ἀμέλειαν ἢ ἡδονὴν ἢ λύπην.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 160:3)
τοῖσ γὰρ ἄλλην τινὰ προσδεχομένοισ λύπην ἑτέρα μὲν ἄν τισ ἴσωσ λύπη γένοιτο καὶ πάθοσ ἕτερον, φόβοσ δ’ οὐκ ἔσται, οἱο͂ν εἴ τισ προορῷτο ὅτι λυπήσεται λύπην ἣν οἱ φθονοῦντεσ λυποῦνται, ἢ τοιαύτην οἱάν οἱ ζηλοῦντεσ ἢ οἱ αἰσχυνόμενοι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 29:1)
καὶ δὴ καὶ δοκεῖ σχεδὸν ἴδιον τῆσ ἀνδρείασ εἶναι τὸ περὶ τὸν θάνατον καὶ τὴν περὶ τούτου λύπην ἔχειν πώσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 32:2)
περὶ γὰρ τὴν διὰ τῆσ ὄψεωσ ἡδονὴν τῶν καλῶν ἄνευ ἐπιθυμίασ ἀφροδισίων, ἢ λύπην τῶν αἰσχρῶν, καὶ περὶ τὴν διὰ τῆσ ἀκοῆσ τῶν εὐαρμόστων ἢ ἀναρμόστων, ἔτι δὲ πρὸσ τὰσ δι’ ὀσφρήσεωσ, τάσ τε ἀπὸ εὐωδίασ καὶ τὰσ ἀπὸ δυσωδίασ, οὐκ ἔστιν ὁ σώφρων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 61:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION