Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπεὶ δ’ εἴληπται ἡ διαλογὴ τῶν ἕξεων καθ’ ἕκαστα τὰ πάθη, καὶ αἱ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ, καὶ τῶν ἐναντίων ἕξεων, καθ’ ἃσ ἔχουσι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τίσ δ’ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ, καὶ πρὸσ τίνα δεῖ ὁρ́ον ἀποβλέποντασ λέγειν τὸ μέσον, ὕστερον ἐπισκεπτέον, φανερὸν ὅτι πᾶσαι αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ καὶ κακίαι περὶ ἡδονῶν καὶ λυπῶν ὑπερβολὰσ καὶ ἐλλείψεισ εἰσί, καὶ ἡδοναὶ καὶ λῦπαι ἀπὸ τῶν εἰρημένων ἕξεων καὶ παθημάτων γίνονται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 93:1)
σχεδὸν γὰρ αἱ ἀλλότριαι ἡδοναὶ ποιοῦσιν ὅπερ αἱ οἰκεῖαι λῦπαι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 61:1)
φθείρουσι γὰρ τὰσ ἐνεργείασ αἱ οἰκεῖαι λῦπαι, οἱο͂ν εἴ τῳ τὸ γράφειν ἀηδὲσ καὶ ἐπίλυπον ἢ τὸ λογίζεσθαι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 61:2)
διὰ τί οὖν αἱ ἐναντίαι λῦπαι μοχθηραί;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 160:1)
γιγνομένων γὰρ ὧν βούλονται χαίρουσιν πάντεσ, τῶν ἐναντίων δὲ λυποῦνται, ὥστε τῆσ βουλήσεωσ σημεῖον αἱ λῦπαι καὶ αἱ ἡδοναί.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 4 3:2)
ποῖον δὲ οὕτω βίαιον καὶ καταπληττόμενον καὶ ταπεινοῦν τὰσ ψυχὰσ ὡσ φόβοι τε καὶ λῦπαι, οἷσ οὔποτε αὐτὸν πρέπει ὑπείκοντα ὀφθῆναι;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ. 16:3)
ὅπου γὰρ ταραχαὶ καὶ λῦπαι καὶ φόβοι καὶ ὀρέξεισ ἀτελεῖσ καὶ ἐκκλίσεισ περιπίπτουσαι καὶ φθόνοι καὶ ζηλοτυπίαι, ποῦ ἐκεῖ πάροδοσ εὐδαιμονίασ;
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ Κυνισμοῦ. 61:2)
Εἰδέναι δὲ χρὴ τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὅτι ἐξ οὐδενὸσ ἡμῖν αἱ ἡδοναὶ γίνονται καὶ αἱ εὐφροσύναι καὶ γέλωτεσ καὶ παιδιαὶ ἢ ἐντεῦθεν, καὶ λῦπαι καὶ ἀνίαι καὶ υσφροσύναι καὶ κλαυθμοί.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 14.1)
αἱ μὲν οὖν αἰσθήσεισ τὰ τοιάδε ἡμῖν ἔχουσιν ὀνόματα, ὄψεισ τε καὶ ἀκοαὶ καὶ ὀσφρήσεισ καὶ ψύξεισ τε καὶ καύσεισ καὶ ἡδοναί γε δὴ καὶ λῦπαι καὶ ἐπιθυμίαι καὶ φόβοι κεκλημέναι καὶ ἄλλαι, ἀπέραντοι μὲν αἱ ἀνώνυμοι, παμπληθεῖσ δὲ αἱ ὠνομασμέναι·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 87:5)
τοῖσ ἀνιωμένοισ οὐ πάρεστιν τὰ κακά, αἱ λῦπαι;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 313:10)
οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτωσ αἱ μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 320:2)
ἔστιν δὴ φύσει ἀνθρώπειον μάλιστα ἡδοναὶ καὶ λῦπαι καὶ ἐπιθυμίαι, ἐξ ὧν ἀνάγκη τὸ θνητὸν πᾶν ζῷον ἀτεχνῶσ οἱο͂ν ἐξηρτῆσθαί τε καὶ ἐκκρεμάμενον εἶναι σπουδαῖσ ταῖσ μεγίσταισ·
(플라톤, Laws, book 5 43:2)
ταὐτὰ δὲ περὶ νοσώδουσ τε καὶ ὑγιεινοῦ βίου διανοητέον, ὡσ ἔχουσι μὲν ἡδονὰσ καὶ λύπασ, ὑπερβάλλουσι δὲ ἡδοναὶ μὲν λύπασ ἐν ὑγιείᾳ, λῦπαι δὲ ἡδονὰσ ἐν νόσοισ.
(플라톤, Laws, book 5 53:2)
πῶσ δ’, ὦ Σώκρατεσ, ἂν εἰε͂ν ψευδεῖσ ἡδοναὶ ἢ λῦπαι;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 154:6)
πάλαι γὰρ εἴπομεν ὅτι μεγάλαι τε καὶ σμικραὶ καὶ σφόδρα ἑκάτεραι γίγνονται, λῦπαί τε καὶ ἡδοναί.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 160:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION