Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὰν δ’ ἀπὸ τῆσ ἀπολογίασ ἀποσπασθῆτε καὶ τὰσ ψυχὰσ ἐφ’ ἑτέρων γένησθε, εἰσ λήθην ἐμπεσόντεσ τῆσ κατηγορίασ, ἐξέρχεσθ’ ἐκ τῶν δικαστηρίων, οὐδὲ παρ’ ἑτέρου δίκην εἰληφότεσ, οὔτε παρὰ τοῦ κατηγόρου, ψῆφοσ γὰρ κατ’ αὐτοῦ οὐ δίδοται, οὔτε παρὰ τοῦ ἀπολογουμένου, ταῖσ γὰρ ἀλλοτρίαισ αἰτίαισ ἀποτριψάμενοσ τὰ ὑπάρχοντα αὑτῷ ἐγκλήματα ἐκπέφευγεν ἐκ τοῦ δικαστηρίου·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1791)
οὐ γὰρ εἰσαῦθίσ ποτε βούλοιτ’ ἂν πρὸσ τὸ παράνομον ἀπολογεῖσθαι, ἀλλ’ οὐδὲν ἔχων δίκαιον εἰπεῖν, ἑτέρων παρεμβολῇ πραγμάτων εἰσ λήθην ὑμᾶσ βούλεται τῆσ κατηγορίασ ἐμβαλεῖν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2053)
ἐφύετο γὰρ ἐν τῇ χώρᾳ καρπὸσ ἡδὺσ λεγόμενοσ λωτόσ, ὃσ τῷ γευσαμένῳ πάντων ἐποίει λήθην.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7 3:3)
Καὶ τὸν Δόριον περάσασ πολλὰ μὲν πολέμῳ κατέδραμε, πολλὰ δὲ παρὰ τῶν αὑτοὺσ ἐνδιδόντων ὅμηρα αἰτήσασ ἐπὶ Λήθην μετῄει, πρῶτοσ ὅδε Ῥωμαίων ἐπινοῶν τὸν ποταμὸν τόνδε διαβῆναι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 4:1)
ἐπὶ μόνησ δὲ ταύτησ τῆσ πόλεωσ τὸ παλαιὸν ῥῆμα ἐξηλέγχθη ψευδῶσ ἔχον, τὸ κακῶσ πραξάντων λήθην εἶναι παρὰ τοῖσ φίλοισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παλινῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ καὶ τῷ ταύτησ ἀνοικισμῷ 6:7)
εἰ μὲν οὖν καιρῷ τινι καὶ φιλανθρωπίᾳ ταῦτα δεδόσθαι δεῖ, κοινὴν ἀμφοῖν δίκαιον ὑπάρχειν τὴν λήθην, οὐ τοῖσ μὲν καὶ ἐξ ἀρχῆσ ὑπ’ ἐκείνων ἀναπεισθεῖσι καὶ καταλῦσαι μεταξὺ σπουδάσασι, κᾆτα κωλυθεῖσι μνησικακεῖν, τοῖσ δὲ διὰ τέλουσ ἀγνώμοσι παρεικέναι χρὴ τὴν μέμψιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:7)
ἔστι γὰρ εὖ φρονούντων ὧν μὲν εὐφραινόντων πεπείρανται μὴ θέλειν ἀφίστασθαι, ἃ δ’ οὕτωσ σκληρὰ καὶ ταραχώδη καὶ πανταχοῦ μεστὰ ἀηδίασ εὑρήκασι, τούτων ὡσ τάχιστα παύσασθαι, μὴ τὸ κακὸν τοῦ κακοῦ φάρμακον ἡγουμένουσ, ἀλλὰ νομίζοντασ μνήμην καὶ λήθην δύο προσρήματα ἐναντίω δυοῖν ἐναντίοιν εἶναι πραγμάτοιν, καὶ δεῖν τὰ μὲν χρηστὰ τῇ μνήμῃ σημειοῦσθαι, τὰ δὲ φαῦλα τῇ λήθη παραγράφεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 10:5)
ὥσθ’ ἡ ἀντικειμένη ἔσται, ὑγίανσισ, ἀλλὰ τῷ συμβεβηκέναι, οἱο͂ν ἐξ ἀναμνήσεωσ εἰσ λήθην μεταβάλλει ὅτι ᾧ ὑπάρχει ἐκεῖνο μεταβάλλει, ὁτὲ μὲν εἰσ ἐπιστήμην ὁτὲ δὲ εἰσ ἄγνοιαν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 191:1)
τοῦτο γὰρ ἐοίκεν αἰτίῳ τοῦ μὴ γίνεσθαι περὶ αὐτὰσ λήθην.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 110:2)
οὐ γὰρ ὥσπερ ἐν τοῖσ συναλλάγμασι περὶ τοῦ γενέσθαι ἀμφισβητοῦσιν, ὧν ἀνάγκη τὸν ἕτερον εἶναι μοχθηρόν, ἂν μὴ διὰ λήθην αὐτὸ δρῶσιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 113:6)
ἐὰν δὲ χρόνιοσ ἡ ἀπουσία γίνηται, καὶ τῆσ φιλίασ δοκεῖ λήθην ποιεῖν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 49:2)
ἔτι δὲ τοιοῦτόσ ἐστιν ὁ μικρόψυχοσ οἱο͂σ πάντα τὰ ὀλιγωρήματα καλεῖν ὕβριν καὶ ἀτιμίαν, καὶ τὰ δι’ ἄγνοιαν ἢ λήθην γιγνόμενα.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 42:3)
Ιἀπύγων τε αὖ τὸ γένοσ ἐκ Κρήτησ ὄντων κατὰ Γλαύκου ζήτησιν ἀφικομένων καὶ κατοικησάντων, οἱ μετὰ τούτουσ λήθην λαβόντεσ τῆσ Κρητῶν περὶ τὸν βίον εὐκοσμίασ εἰσ τοῦτο·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:24)
ὁ γὰρ νοῦσ τῶν ἰδίων λήθην λαβὼν πρὸσ ἀλλοτρίῳ τε ψυχαγωγηθεὶσ πάθει μεθ’ ἡδονῆσ ἀπῆλθε παιδευθεὶσ ἅμα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 2 1:1)
τετταράκοντα δὲ ἐπιβαίνοντα ἐτῶν ἐν τοῖσ συσσιτίοισ εὐωχηθέντα καλεῖν τούσ τε ἄλλουσ θεοὺσ καὶ δὴ καὶ Διόνυσον παρακαλεῖν εἰσ τὴν τῶν πρεσβυτῶν τελετὴν ἅμα καὶ παιδιάν, ἣν τοῖσ ἀνθρώποισ ἐπίκουρον τῆσ τοῦ γήρωσ αὐστηρότητοσ ἐδωρήσατο τὸν οἶνον φάρμακον, ὥστε ἀνηβᾶν ἡμᾶσ καὶ δυσθυμίασ λήθην γίγνεσθαι καὶ ἑξῆσ δέ φησι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 55 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION