Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔπειτα δ’ Αἵδην πόντιον πεφευγότεσ, λευκὸν κατ’ ἦμαρ, οὐ πεποιθότεσ τύχῃ, ἐβουκολοῦμεν φροντίσιν νέον πάθοσ, στρατοῦ καμόντοσ καὶ κακῶσ σποδουμένου.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode 5:13)
ἐμοῖσ μὲν εἶπασ δώμασιν φάοσ μέγα καὶ λευκὸν ἦμαρ νυκτὸσ ἐκ μελαγχίμου.
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode7)
τοιγὰρ κέλευθον τήνδ’ ἄνευ τ’ ὀχημάτων χλιδῆσ τε τῆσ πάροιθεν ἐκ δόμων πάλιν ἔστειλα, παιδὸσ πατρὶ πρευμενεῖσ χοὰσ φέρουσ’, ἅπερ νεκροῖσι μειλικτήρια, βοόσ τ’ ἀφ’ ἁγνῆσ λευκὸν εὔποτον γάλα, τῆσ τ’ ἀνθεμουργοῦ στάγμα, παμφαὲσ μέλι, λιβάσιν ὑδρηλαῖσ παρθένου πηγῆσ μέτα, ἀκήρατόν τε μητρὸσ ἀγρίασ ἄπο ποτὸν παλαιᾶσ ἀμπέλου γάνοσ τόδε·
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode 1:1)
ὦ πόλισ, ὦ γῆ, καὶ λευκὸν ὕδωρ, ὕπατοί τε θεοί, καὶ βαρύτιμοι χθόνιοι θήκασ κατέχοντεσ, καὶ Ζεὺσ σωτὴρ τρίτοσ, οἰκοφύλαξ ὁσίων ἀνδρῶν, δέξασθ’ ἱκέτην τὸν θηλυγενῆ στόλον αἰδοίῳ πνεύματι χώρασ·
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, episode, lyric 1:5)
πολλὸν δὲ κρῖ λευκὸν ἐτώσιον ἔμπεσε γαίῃ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 32:6)
ἔκευθε δ’ ἄρα κρῖ λευκὸν μήδεσι Δήμητροσ καλλισφύρου·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 45:2)
Ἀπόλλων δὲ τὸν μὲν ἀπαγγείλαντα κόρακα καταρᾶται, ὃν τέωσ λευκὸν ὄντα ἐποίησε μέλανα, αὐτὴν δὲ ἀπέκτεινε.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 10 4:16)
καὶ ὁ μὲν ἐχείμαζεν ἐνταῦθα, ἄνευ σημείων ἡγεμονίασ, ἰδιώτου σχῆμα καὶ βίον ἔχων, εἴθ’ ὡσ ἐν ἀλλοτρίᾳ τε ἀρχῇ καὶ βασιλευούσῃ πόλει, εἴτε τὴν χειμασίαν ὡσ πανήγυριν ἄγων, ἐπεὶ καὶ φροντίδασ ἀπετέθειτο καὶ ἡγεμόνων θεραπείαν, καὶ στολὴν εἶχε τετράγωνον Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆσ πατρίου, καὶ ὑπόδημα ἦν αὐτῷ λευκὸν Ἀττικόν, ὃ καὶ Ἀθηναίων ἔχουσιν ἱερεῖσ καὶ Ἀλεξανδρέων, καὶ καλοῦσι φαικάσιον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 1 11:2)
νεῦρον γὰρ ἡ κύστισ ψυχρὸν καὶ λευκὸν, ἀτὰρ καὶ πορρωτάτω τοῦ οἰκείου θάλπεοσ· ἐγγυτάτω δὲ τῆσ ἔξω ψύξιοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.198)
οὖρον ἐξ ἐπισχέσιοσ πολλῆσ, λευκὸν, παχὺ, γονοειδέσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.264)
Φέρεται δὲ, ἤν τε ἄνω, ἤν τε κάτω, χρόοσ πύου ποικίλον, ὠχρὸν, ἢ λευκὸν, ἢ τεφρίζον, ἢ πελιδνὸν, ἢ μέλαν, καὶ κακῶδεσ · ἢ ἄνοσμον καὶ παχύτατον· ἢ μέσωσ ἴσχον, ἢ λεῖον, ὁμαλὸν, ἢ τρηχὺ, ἀνώμαλον, καὶ σαρκοει δέα τὰ ἐμπλόωντα, στρογγύλα, ἢ πλατέα, Ῥηϊδίωσ ἀποπλυνόμενα, ἢ ἰξώδεα· ἀθρόον δὲ περὶ πύου εἰρῆσθαι, ὁκόσα μὲν λευκὰ, πέπονα, ἄνοσμα, λεῖα, στρογγύλα, καὶ ἀναβήσσεται θᾶσσον, ἢ ὑποφέρεται, περιεστηκότα· ὁκόσα δὲ ἔξωχρα, χολώδεα, ἀνώμαλα, μοχθηρά.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.185)
εἰ δέ τι τοῦ πλεύμονοσ ἀπορραγείη βίῃ, σμικρὸν, λευκὸν, στρογγύλον , χαλαζῶδεσ · θώρηξ εὐρύτεροσ μὲν, ἀδιάστροφοσ, ἠδὲ ἀνέλκωτοσ· ἢν δὲ ἀνεκπύητοσ ὁ πνεύμων ᾖ, ὑγρῶν δὲ ὁκοῖόν τι πεπηγότων ἔμπλεωσ, διαλήψιεσ τῶν παροξυσμῶν τοῦδε μέζονεσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.233)
καὶ ἢν περιγίγνηται, πῦον ἐκρεύσει λευκὸν, πέπον, λεῖον, κακῶδεσ, ὅτι παχύ· τοῖσδε καὶ πυρετοὶ καὶ τὰ δεινὰ ξυνδιδοῖ· Ῥηϊδίωσ τε ἀλθέξεται πάντα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.254)
ἢν δὲ ἅπαντα ξυνδιδῷ, πῦον λευκὸν, λεῖον, ὁμαλὸν, ἄνοσμον γὰρ ἐκρέει, ἡ γαστὴρ πέττειτε τὰ σιτία, εὐέλπισ ὥνθρωποσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.262)
Ὁδὲ ἀνὰ σάρκα ἠδὲ τοῦ λευκοῦ φλέγματοσ, τὰσ μὲν λαγόνασ ἰόχοσι κενεὰσ, οἰδαλέο ἐάσι καὶ πρόσωπα καὶ βραχίον ασ· ἀτὰρ ἠδὲ ὁκόσα τοῖσι ἄλλοισι κενεὰ, τοῖσδε γίγνεται πλήρεα φλέγμα μεν γὰρ λευκὸν ἐπὶ τῷ λευκῷ φλεγματίᾳ συνίσταται , ψυχρόν τε καὶ παχύ· τοῦδε ἐμπίπλαται τὸ πᾶν, οἰδαίνει δὲ τὸ πρόσωπον, αὐχήν τε καὶ βραχίονεσ· παχὺ δὲ τὸ ἐπιγάστριο ν ἀπὸ τοῦ οἴδεοσ· μαζοὶ δὲ ἐσ ὄγκον αἴρονται, ὁκόσοι νέοι ἀκμὴν ὄντεσ ἐν εὐτυχίῃ τῆσ ἡλικίησ · ἐπὶ δὲ τῷ ἀνὰ σάρκα τηκεδὼν τῆσ σαρκὸσ ἐσ χυμὸν σαρκοει δέα , ἰχώρτε αἱμάλωποσ, ὁκοῖοσ Ῥέει ἀπὸ ἐντέρων ἕλκεσι· τοιόσδε καὶ ἐπὶ θλάσμασι ἀπὸ βάρεοσ ἐμπεσόντοσ, ἢν τάμῃσ τι ἐπιπολῆσ, ὁ χυμὸσ ἐκρέει· ἡ δὲ τῶν δυοῖν ἐπιμιξίη ἀμφοῖν ἴσχει τὰ σημήϊα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.22)

SEARCH

MENU NAVIGATION